Ir al contenido principal

22 domingo TO A 2017


PASAR POLO GÓLGOTA… PARA CHEGAR AO TABOR
https://drive.google.com/file/d/0B-QLZ-tpDg-aOEx2SE5mS3NUbGs/view?usp=sharing

CANTO GOZOSO


ö ENTRADA: Non vou so (Nº 60)

ö LECTURAS: Déixate querer (Nº 61)

ö OFERTORIO: Misioneiro (Nº 37)

ö COMUÑÓN: Acharte presente (Nº 115)

ESCOITA ACTIVA


Vivimos nunha sociedade na que todo se move polos cartos, que mesmo nos fan perder a cabeza. O desexo de acumular máis e máis lévanos á competencia, á deshumanización e á morte.

E nesta sociedade nosa que atropela aos máis febles e aplaude aos que gañan, Xesús hoxe lémbranos, coa súa pregunta, que o sentido da vida non está no materialismo abafante nin no utilitarismo tan en boga, senón que somos invitad@s a saber descubrir que só gaña a verdadeira vida quen é capaz de entregala xenerosamente.

Oxalá que a Palabra proclamada e o Pan compartido nos axuden a non deixarnos engaiolar por falsos cantos de sereas.

CORAZÓN MISERICORDIOSO


*  Porque seguimos sen ser capaces de descubrirte na dor da persoa enferma, na tristura da persoa desesperanzada, na mirada perdida da persoa que se sinte sola ou no tempo que non queremos compartir con quen precisa de nós, dicímosche; SEÑOR, A NOSA ALMA TEN SEDE DE TI.

*    Porque seguimos crendo que o sentido da vida está en ter cartos, poder e prestixio, sen dar entendido que a vida só ten sentido cando se gasta e se desgasta para facer felices aos demais, dicímosche; CRISTO, A NOSA ALMA TEN SEDE DE TI.

*   Porque son moitas as veces nas que nos deixamos levar (non sei, non podo...) e renunciamos a seguir o camiño que Ti nos marcas, pois supón esixencia, esforzo e compromiso, dicímosche; SEÑOR, A NOSA ALMA TEN SEDE DE TI.

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN


· Un bo slogan que defina ben a nosa sociedade, podería ser “obtéñao todo e obtéñao agora”. E é que a nosa é a sociedade do confort, do inmediato, do non esforzo…. Unha educación excesivamente permisiva, unha falta total de autodisciplina, un ambiente social cheo de estímulos que nos empurran só a gañar, gozar, gastar e disfrutar, o medo a non vivir intensamente ou a aparecer coma fracasados e reprimidos…. estannos a conducir a un xeito de vida no que palabras coma renuncia, sacrificio, esforzo…. xa non teñen cabida.

· Pero tamén nos decatamos de que non é este o camiño axeitado para vivir en plenitude, e cando satisfacemos un desexo, rapidamente xorde outro novo máis apremante e excitante que o anterior, convertendo a nosa existencia nunha carreira de tolos no que o único que nos enche parece que é ter sempre máis e disfrutar máis intensamente. Quedamos así atrapad@s nunha trampa que non ten saída cara á verdadeira liberdade, senón que nos conduce a unha cruel escravitude.

·  E neste crebacabezas…. como encaixamos a nosa fe?. Pois… do mesmo xeito que os demais elementos: facemos unha fe a medida, buscamos un cristianismo cómodo, que case ben coas tendencias da nosa sociedade. O que me interesa cólloo, o que non, déixoo. Por iso entendemos perfectamente a actitude de Pedro, mesmo nos identificamos con ela: o pasado domingo, recoñece en Xesús ao Mesías, e hoxe non é quen de entender que o seu é un camiño de renuncia e sacrificio. A el, coma a nós, gustábanlle os aspectos amables do seguimento; pero non o sacrificio. Gustáballe o Tabor, pero non o Gólgota. Hoxe, tamén a nós nos gustan determinados aspectos da nosa fe que poderíamos dicir son os aspectos folclórico-festivo: a Misa e a festa do día do patrón, as cerimonias sociais (vodas, bauticeiros, comuñóns…), as procesións…. pero cando o que se nos pide é coherencia, cando nos decatamos de que estamos chamad@s a encarnar a nosa fe na nosa vida de cada día, cando caemos na conta de que a fe é o cristal a través do que debemos ver e xulgar o noso mundo para así poder logo actuar, cando nos damos de conta de que ás veces a fe esixe renuncia e sacrificio, cando temos descuberto que a fe compromete a vida enteira…. Entón, a cousa cambia!

· Porque a Boa Nova de Xesús sitúa o noso comportamento cotián no camiño da esperanza: aquí e agora é cando nos xogamos a salvación. Traballamos para ser libres e para, desde a tolerancia, o diálogo e o respecto, construír un mundo mellor co esforzo de todas as persoas de boa vontade. E neste fermoso proxecto temos cabida todas as persoas, coas nosas cousas boas e cos nosos erros. Xesús chámanos a cargar coas nosas cruces, cos nosos desánimos, coas nosas neuras… para achegarnos a Deus Pai, que é alento e forza. Estamos dispost@s a deixarnos acariñar por El?

FRATERNIDADE ORANTE


Poñámonos agora nas mans de Deus, que nos ama, e digámoslle:

QUE FAGAMOS DA FE MOTOR DA NOSA VIDA

o   Pola Igrexa, para que poñendo sempre á persoa no centro do seu actuar, entenda que a está chamada a gastarse no servizo incondicional, humilde e sinxelo a prol de todas as persoas, sen ningún tipo de excepción, OREMOS.

QUE FAGAMOS DA FE MOTOR DA NOSA VIDA

o  Polas nosas comunidades, para que non convertamos a fe en algo baleiro e estéril, senón que pola contra, sexa o motor que nos leve a traballar por un mundo mellor, coas mesmas oportunidades para todas as persoas, OREMOS.

QUE FAGAMOS DA FE MOTOR DA NOSA VIDA

o   Por tantas e tantas persoas crucificadas no mundo de hoxe: @s famentos, as mulleres maltratadas e tratadas coma obxectos, @s nen@s escrav@s, @s vell@s abandonad@s, @s que non teñen saúde, traballo ou vivenda digna… para que sexamos quen, desde a nosa opción por Xesús, de axudarlle a levar a súa carga, OREMOS.

QUE FAGAMOS DA FE MOTOR DA NOSA VIDA

Grazas, Señor, por quereres que a fe sexa a luz que alumee o noso camiño e non un conxunto de normas inútiles. PXNS. Amén.

MIRADA DIFERENCIADA


Ti, Señor, dis: “O que queira poñer a salvo a súa vida, perderaa; pero quen a perda pola miña causa, poñeraa a salvo”.

E nós, egoístas e covardes, a pesares das túas palabras, temos medo a gastar e a entregar a vida.

Gastar a vida é:

û  Traballar polos demais, aínda que non nos paguen

û  Facerlle un favor a quen non pode darnos nada a cambio

û  Arriscarse ao fracaso sen falsas prudencias

û  Queimar as naves a prol do próximo

Ensínanos, Señor, a lanzarnos cara ao imposible, sabedores de que connosco van a túa graza e a túa presenza, que non nos deixar caer en baleiro.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel