Ir al contenido principal

2 domingo TO A 2017



SERVOS, QUE NON ESCRAVOS. A DINÁMICA DA NOSA RELACIÓN CON DEUS É DESDE O SERVIZO, NON DESDE A IMPOSICIÓN

Descarga o ficheiro


CANTO GOZOSO

ENTRADA: Andarei na presenza do Señor (Nº 9)
LECTURAS: Aquí estou, Señor, para facer a túa vontade
OFERTORIO: Eiquí están Señor (Nº 34)
COMUÑÓN: Acharte presente na vida (Nº 54)

ESCOITA ACTIVA

Servo é aquel que serve, que se pon ao dispor de quen o necesite. Porén, escravo é aquel que está sometido, que non actúa por si mesmo senón baixo o xugo de quen o manda e controla. Os crentes no Deus de Xesús estamos chamados a ser servos, nunca escravos. Servos que serven, que están preto de quen os necesite, de quen se sente desorientado e desacougado. Pero sempre sen perder a súa dignidade nin o respecto cara El e cara aos demais. Servos sempre. Escravos, nunca. Deus non quere que esteamos sometidos a ninguén nin a nada, de aí a importancia de non permitir que a ningunha persoa se lle falte ao respecto ou sexa maltratada; de aí o importante de non calar nin volver a cara cando descubrimos calquera tipo de abuso, menosprezo ou violencia: física, psicolóxica ou moral. Ninguén manda sobre ninguén; pero todos nos necesitamos uns a outros e podemos axudarnos.
Ao redor desta palabra que Deus hoxe nos presenta neste domingo xira a celebración que agora imos comezar. Dispoñamos o corazón para acollela e poñela en práctica máis alá das portas dos templos; porque o servizo só pode realizarse no medio dos "gozos e esperanzas, das angustias e tristuras dos homes e mulleres do noso tempo" (GS 1).

CORAZÓN MISERICORDIOSO

*   Porque non sempre somos quen de tratarnos uns aos outros con respecto e irmandade; SEÑOR, QUE SIRVAMOS E NON ESCRAVICEMOS.
*   Porque moitas veces facemos a nosa vontade e non a túa, o que nos leva a equivocarnos e facernos dano uns a outros; CRISTO, QUE SIRVAMOS E NON ESCRAVICEMOS.
*     Porque miramos moito o mal que fan os demais; pero somos moi curtos de vista co dano que facemos nós; SEÑOR, QUE SIRVAMOS E NON ESCRAVICEMOS.

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN

·        As palabras de Isaías coas que comeza a primeira lectura que temos lido hoxe dannos a pista de por onde ten que ir avanzando a nosa relación con Deus. Non ha ser esta unha relación pechada na busca do que a un lle peta, senón que ha descorrer por vieiros de servizo. Porque servo é quen serve, non quen se somete a outro ou se sente escravizado por el. Deus, a quen lle rezamos, no nome do que nos reunimos, o que vai alentando o día a día da nosa vida non quere someternos e facernos de menos. Tampouco nos chama ao fanatismo e á desconsideración para cos demais. El é un Deus que a través da nosa confianza, do noso actuar honesto, libre, responsable e solidario, vai presentándose aos ollos dos demais como o que é: o Deus que nos coñece, que nos quere, que se preocupa por nós e que vai camiñando na nosa compaña. Un Deus de amor e para o amor, non para o medo nin a violencia. Un Deus moi lonxe da imaxe que, ao mellor, ten chegado a nós. Si, porque moitas veces a imaxe que se nos ten transmitido é a dun Deus de medo, controlador, castigador e detective; como se estivera cunha lupa permanentemente detrás nosa para ver onde están as pegadas do que fixemos mal. Pois se esa é a nosa maneira de comprender a Deus teremos que comezar xa a cambiar, porque dificilmente a nosa relación será de confianza se cremos que El nos vai seguindo as pegadas e vai tras nosa buscando descubrir o que non fixemos ben. Cambiar quere dicir aprender a sentir a experiencia de Deus como liberación, acollida, amizade, empatía... misericordia. Que lonxe do que tantas veces temos escoitado! El non ameza, non busca debaixo das pedras, non coacciona... El só ama. Seremos quen de entendelo e comezar a vivir a nosa relación con El desde aí?
·        Responder afirmativamente supón que estamos no vieiro de facer a súa vontade, como cantabamos no salmo responsorial. E facer a súa vontade non pode ser outra cousas máis que ir esforzándonos por desenvolver, alí onde estamos, as mesmas actitudes que diciamos que descubrimos nel: empatía para cos demais, capacidade de escoitar a quen o necesite, esforzo por acompañar a quen vemos só e entristecido, solidariedade con quen se sente enganado e defraudado por aqueles nos que confiaba... Si, porque a vontade de Deus non pode ser outra cousa máis que estar a favor do ben dos demais, facendo do servizo, como diciamos ao comezo, eixe da vida. A fe non se vive de xeonllos, como se estiveramos sometidos, senón de pé e sempre en movemento. Porque Deus chámanos a actuar, e quen queda estático e sen moverse, dificilmente vai poder responder á súa invitación de que fagamos a súa vontade.
·        Deste xeito poderemos ir concretando, como dicía Paulo na carta aos Corintios, a chamada á santidade. Unha santidade que non ten estar nin nos calendarios nin nas grandes e fastosas celebracións das canonizacións, senón no corazón dos que nos esforzamos por facer as cousas ben, poñéndoas ao servizo de quen nos necesita e agradece que nos acheguemos e poñamos un sorriso na súa vida. Para isto naceu Xesús, facéndose un dos nosos, tal e como vimos de celebrar no tempo de Nadal. Para ser presenza de Deus entre nós e guieiro que nos marca o camiño. Porque a fe non é algo para dentro das igrexas, senón para vivir na rúa, como unha e outra vez non cansa de repetir Francisco. Nós non somos inversores en accións que rendabilizan e aseguran a nosa presenza no ceo, senón servidores agradecidos que, aprendendo del, nos imos esforzando tamén por pasar facendo o ben. Nisto reside a forza e a fondura da fe que cremos, compartimos e celebramos, persoal e comunitariamente.

FRATERNIDADE ORANTE

Rezamos agora xunt@s a Deus presentando a oración comunitaria e dicindo:
GRAZAS, SEÑOR, POR ENSINARNOS QUE O CAMIÑO É SERVIR
Para que Igrexa acompañe co seu actuar as palabras do papa Francisco coas que nos invita a ser servidores dos de embaixo, dos máis pobres e necesitados, porque neles descubrimos o rostro de Xesús, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR ENSINARNOS QUE O CAMIÑO É SERVIR
Para que nas nosas comunidades vaiamos aprendendo cada día a calar cando non poidamos falar ben dos demais; a recoñecer que outros saben facer as cousas mellor ca nós; a non sentir envexa polo que os demais consigan, senón estímulo para acadalo tamén nós, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR ENSINARNOS QUE O CAMIÑO É SERVIR
Para que cada un/ha de nós non confundamos nunca servir con escravizar, e non tentemos dominar aos demais, especialmente a aqueles que son máis débiles e máis nos necesitan, OREMOS.
GRAZAS, SEÑOR, POR ENSINARNOS QUE O CAMIÑO É SERVIR
Acolle canto hoxe, Señor, poñemos ao teu abeiro, coa confianza de que nos vas acompañar nesta tarefa de converter a oración en forza para o camiño da vida. P.X.N.S. Amén.

MIRADA ESPERANZADA

A resposta de paz debe comezar polo cotián. A primeira virtude hoxe é precisamente conferir aos xestos cotiáns un novo significado de paz e fraternidade, estar cadaquén no seu lugar, facer con dedicación cada un o seu deber. O noso traballo de cada día, a vida en familia, cos veciños e con cada "próximo" pode asumir un matiz novo de pacificación e de acollida, de entendemento e de comprensión recíproca.
(Nguyen Van Thun, Espera en Dios 69)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel