Ir al contenido principal

Trindade 2016

UN DEUS QUE SE DESENVOLVE DESDE O DIÁLOGO INTRAFAMILIAR, INVÍTANOS A FACER DO DIÁLOGO CAMIÑO DE ENTENDEMENTO E COLABORACIÓN 
Descarga o ficheiro
CANTO GOZOSO 
  • ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10) 

  • LECTURAS: Cantade ao Señor (Nº 23) 
  • OFERTORIO: Cantádelle ao Señor (Nº 33) 
  • COMUÑÓN: Todos xuntos (Nº 56) 
ESCOITA ACTIVA 
Rematou tempo de pascua, eses cincuenta días nos que fomos celebrando a resurrección de Xesús, triunfo da esperanza sobre o fracaso e máis a morte. E hoxe, en toda a Igrexa, celebramos a festa da Santísima Trindade. A festa do Deus que se comunica e se nos mostra como Pai que crea, como Fillo que se fai presente entre nós e como Espírito Santo que anima e alenta coa súa presenza a vida da Igrexa. Un Deus que se nos presenta sempre ao lado, e que o fai por amor e desde o amor. É logo tempo de buscar palabras, xestos e momentos que fagan posible o entendemento, o diálogo, a colaboración, o encontro por riba das diferenzas. Que tamén nós fagamos desta pedagoxía da colaboración o modo de buscar o que nos une para avanzar, e rexeitemos todo esforzo por separarnos e facernos a vida imposible e difícil uns aos outros. 
CORAZÓN MISERICORDIOSO 
  • Porque non facemos do diálogo camiño que supere as nosas diferenzas; SEÑOR, POÑÉMONOS NAS TÚAS MANS. 
  • Porque nos sobra tempo para o enfrontamento e a disputa, e fáltanos para saber escoitarnos e perdoarnos; CRISTO,POÑÉMONOS NAS TÚAS MANS. 
  • Porque non poñemos sinceridade para recoñecer que moitas veces ferimos coas nosas palabras e comentarios; SEÑOR,POÑÉMONOS NAS TÚAS MANS. 
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN 
  • No comezo do plan de Deus estabamos os seres humanos. A nosa dignidade emana da dignidade de Deus, por iso as persoas, todas as persoas, sen excepción algunha, somos partícipes do mesmo respecto, do mesmo recoñecemento. Non somos deuses, pero a nosa vida é recoñecemento adiantado do que un día se converterá en plenitude á carón de Deus, por iso estamos sempre en actitude de expectativa, de buscar mellorar situacións, circunstancias, medios que fagan posible que esa dignidade que todos compartimos e que desde El se converte en tarefa sempre a seguir avanzando na busca de todo canto nos axuda a vivir de xeito máis humano, sexa unha vida de encontro e colaboración; de participación e solidariedade; de verdade e liberdade. Unha vida en comuñón, participando da mesma comuñón do Pai que se fai presente entre nós na persoa do Fillo e nos alenta a traballar para acadar o seu sentido pleno desde a presenza e o acompañamento do Espírito Santo. Isto converte a vida de cada un de nós en mirada solidaria ao noso redor e en paixón pola defensa do recoñecemento de todo canto fai que os seres humanos, en comuñón cos demais membros que conforman con nós a casa común, nunca deamos pé a que o derrotismo, a desesperanza e a renuncia a loitar por cambiar e mellorar as cousas que a todos nos fan felices, aniñe nin no noso xeito de percibir o mundo nin de comportarnos. Porque, tal e como nos dicía o comezo da lectura do libro dos Proverbios,"O Señor produciume ó encetar a súa tarefa". 
  • Isto supuxo que puxera todo baixo os nosos pés, é dicir: ao noso servizo. E non o fixo para que fixeramos del o que nos pete, senón para coidalo, conservalo e deixárllelo nas mellores condicións posibles aos que veñan tras de nós. E isto non ha ser unha acción individual desde a que cada un busque o seu propio interese, senón unha acción coral, de todos, para que poñendo cadaquén o mellor de si, fagamos non só posible e habitable o mundo, senón que nos esforcemos por convertelo en familia. E xa sabemos, nunha familia somos moitos, distintos, pero a todos, en situacións normais, nos une o mesmo: o desexo de alentarnos, axudarnos e facernos o máis felices posibles, porque é o amor o que nos une. Do mesmo xeito, como acabamos de ler no salmo responsorial, o Señor, poñendo ao noso dispor a súa gran tarefa: o mundo, úrxenos a conservalo, querelo, protexelo e facer del lugar de acubillo. Non estraña logo que teñamos rezado xuntos: "Señor, noso Deus, que admirable é o teu nome en toda a terra". Pero, ademais de rezalo, o que temos por diante é a tarefa, xenerosa e constante, de esforzarnos para que iso sexa así. O que de novo nos volve a unir a relación de comuñón entre o Pai que dá vida a este proxecto do mundo, o Fillo que o plenifica coa súa presenza ("asumiu a nosa condición") e o Espírito que coa súa presenza, neste tempo da comunidade, axúdanos a ter memoria activa e agradecida deste proxecto de Deus para nós. 
  • E desde a paz que a todos nos dá saber que a nosa tarefa no mundo é a resposta á construción desa paz que Deus nos ofrece -como Paulo lles dicía aos romanos- a nosa esperanza vai avanzando paseniñamente na tarefa de ir facendo mellor as cousas cada día, sabendo que solos non imos moi lonxe, pero traballando en común acadamos obxectivos e logros, porque, é esta á comuñón a que constantemente nos invita o papa Francisco cando, unha e outra vez, reitera que "todo está conectado". Sempre avanzaremos e nos sentiremos alentados se deixamos atrás o individualismo e a crenza de nós valemos por nós mesmos, somos os mellores e ninguén vai poder con nós. Desenganémonos! ese non é o camiño. Nada deixa de ser importante desde esta conexión do todo. Tamén o amor, a entrega e a xenerosidade do Deus Pai, Fillo e Espírito Santo son para nós motivo de alegría e pulo para facer as cousas desde o que cada un sabe e pode aportar, deixando atrás as desconfianzas que tantas veces nos levan a crear muros e a caer na insolidariedade. 
FRATERNIDADE ORANTE 
Deus, que é sempre amor en comunicación, invítanos agora a rezar compartindo este momento de oración comunitaria. Dispoñamos o corazón desde a palabra para dicir xunt@s 
SEÑOR, ACOMPAÑA O NOSO TRABALLO EN COMÚN  
  • Para que a Igrexa, seguindo polos vieiros do Deus trinitario, e sen deixarse levar polo cómodo e fácil, sexa quen de saber perdoar, animar, acoller e ser sempre misericordiosa, OREMOS. 
SEÑOR, ACOMPAÑA O NOSO TRABALLO EN COMÚN  
  • Para que nos esforcemos por construír comunidades parroquiais que rompan con tradicións e costumes baleiros, e se esforcen por axudarse, colaborar e buscar canto una para facernos a vida máis doada e acolledora uns aos outros, OREMOS. 
SEÑOR, ACOMPAÑA O NOSO TRABALLO EN COMÚN 
  • Para que nos nosos comportamentos persoais non esquezamos nunca que é máis importante o que une e nos pon en comunicación e relación cos demais, que o que separa, enfronta ou nos enemista uns cos outros, OREMOS. 
SEÑOR, ACOMPAÑA O NOSO TRABALLO EN COMÚN 
Señor, acolle a oración que xunt@s temos presentado e compartido neste domingo no que, reunidos no teu nome, acollemos a túa palabra desde a que nos chamas a traballar na busca do que une, e a afastarnos de canto separa e enfronta. P.X.N.S. Amén. 
MIRADA ESPERANZADA 
Deus, Pai, 
Señor de luz e máis de paz, 
Señor da palabra sincera e amable, 
fonte e camiño que mana plenitude. 
Ti que no no teu Fillo mostras 
toda a grandeza do teu proxecto de amor, 
dános azos para que a tenrura e o agarimo 
aniñen na nosa vida 
ata convertela en espello dun camiñar pleno e esperanzado. 
Que co alento do Espírito vaiamos facendo cada día 
tempo de comuñón, 
tempo de comunicación e diálogo, 
tempo de encontro e colaboración. 
Grazas, Pai por saír ao noso encontro 
desde o teu Fillo que nos acubilla 
e o teu Espírito que nos dá forza. Amén.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel