Ir al contenido principal

17 Domingo TO B 2015


UNHA CASA PARA TODAS AS PERSOAS ONDE O QUE SOBRE NON SE TIRE, SENÓN QUE SE GARDE E SE COMPARTA
Descarga o arquivo

CANTO GOZOSO
o   ENTRADA: Andarei
o   LECTURAS: Pan do ceo pan de vida
o   OFERTORIO: Eu soñei
o   COMUÑÓN: Ti es o pan do ceo
ESCOITA ACTIVA
Como nos custa entender e practicar que é necesario gardar, aproveitar, reutilizar e compartir as cousas! Estamos a crear unha cultura do agora e xa, e do só para agora; polo que o de aproveitar e gardar para outras veces vaise perdendo pouco a pouco. Ata non hai moito a roupa iámola pasando duns irmáns a outros; o que sobraba da comida do mediodía ceábase; cando comprabamos algo sempre buscabamos o que podía durar máis tempo... Agora todo mudou, e xa tamén nós imos entrando na dinámica do para un tempo, para un só uso, e canto sobra hai que tiralo. Non é de estrañar que os colectores de lixo estean cheos e non haxa vertedoiros que nos cheguen. Porén, Xesús, volve insistir hoxe na importancia e necesidade de gardar, aproveitar e recoller as cousas para que poidan valer para outros veces. Seremos capaces de poñelo en practica nós e logo ensinárllelo aos máis novos, aos que veñen tras de nós?.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Polas veces nas que non valoramos nin agradecemos o moito que temos, SEÑOR, QUE NON ESTRAGUEMOS CANTO POIDAMOS COMPARTIR.
Polas veces nas que non somos capaces de coidar e recoñecer a importancia dos amigos, CRISTO, QUE NON ESTRAGUEMOS CANTO POIDAMOS COMPARTIR.
Polas veces nas que temos convertido as nosas relacións coas persoas en simples acordos económicos e interesados, SEÑOR, QUE NON ESTRAGUEMOS CANTO POIDAMOS COMPARTIR.

PALABRA ENRAIZADA
·      O que resoa da primeira lectura do libro dos Reis que temos escoitado é esa invitación a compartir: “dállos á xente para que coman...”. Como poder entender, senón, a confesión nun Deus que ama, acolle, perdoa e sempre ofrece misericordia! Se El é capaz de mostrársenos dese xeito, como non o imos facer nós tamén uns para cos outros. Todos temos a experiencia de compartir, de repartir con outro/s e de chegar para todos. É máis, cando ten sido así, ninguén queda con fame porque descubre que fixo posible que outros puideran comer. Nunca tanto coma hoxe esta palabra se ten feito realidade. Neste tempo de vacas fracas, no que o que antes sobraba agora non chega, é un bo momento, non só para abrir a man ao compartir, senón tamén para pensar o importante que é pararnos areflexionar sobre cales han ser os eixes da nosa vida, os principios, as opcións que a guíen, os valores e actitudes sobre as que temos que ila desenvolvendo. Cando o tempo, o saber, as cousas, as capacidades... se poñen ao servizo dos demais e non se gardan nin enterran nun só, ninguén queda nas beiras e a fartura da que nos fala Deus móstrase como rostro humano e solidario.

·      Poñerlle rostro e imaxe ás nosas actitudes vainos humanizando e axudándonos a descubrir que nin a fe se pode reducir aos rezos de dentro da igrexa nin se pode converter nun conxunto de normas que quen non as cumpre, ou non é capaz de cumprilas, non ten outra que borrarse e apartarse do seu camiñar como Igrexa. Cando entenderemos que se Deus non exclúe, nós non somos quen de facelo! Quen somos nós para decidir que os que comparten con nós a mesma dignidade son uns ninguén, namentres nós crémonos posuidores da verdade e do dedo que sinala e dirixe quen pode e quen non pode ser dos nosos? Deus non fai exclusións, por que nos arrogamos, entón, ese cometido? Paulo dicíalle aos Efesios que tiñan que baixar os fumes; que o camiño polo que ían non era o que respondía ao seguimento de Xesús, que as actitudes de superioridade e autosuficiencia había que desterralas, por iso lles propón –nos propón tamén a nós– un estilo de vida que responde á invitación de Xesús: humildade, mansedume,unidade, paz... e todo desde unha mesma fe, celebrada, compartida e vivida como resposta á chamada que, nunha mesma dignidade, invítanos a non pasar pola vida sen mirar ás beiras, porque nelas, como insiste unha e outra vez o papa Francisco, están os descartados dos que pensan que non hai máis mirada que a de fronte. Saber mirar para os lados lévanos a percibir  que a sola fe, o so bautismo e o so Señor fanse visibles desde a humanidade do noso corazón para cos “ninguén” aos que os poderosos ignoran e dos que prescinden.

·      Por iso entendemos entón as palabras de Xesús no evanxeo, ao chamar a entrar na metodoloxía do seu proxecto –da súa proposta e estilo de vida-, un proxecto que se ha mover entre a chamada que El nos fai e a resposta que nós deamos. E que se vai desenvolvendo poñendo en práctica o sentar con quen nolo pida; sabendo erguer a vista para mirar aos ollos; invitando a outros que tamén senten e compartan; e sempre sen sentir vergoña de recoller os anacos que, namentres para outros son sobrantes, para nós son persoas necesitadas do cariño que lle negaron, da solidariedade que outros converteron no seu propio aproveitamento e a paciencia e fidelidade, diante dos atrancos, mentiras e dificultades que vaian poñendo no camiño os poderosos para que non os molesten nin os impliquen. Os sobrantes dos que mandan e deciden, seguen a ser, tamén hoxe, os preferidos de Deus. Tamén o son para nós?.

FRATERNIDADE ORANTE

Unamos palabra e corazón para sentir o gozo de compartir unha mesma oración mirando para as beiras nas que están os preferidos de Deus, inda que non o sexan dos que deciden e mandan. Desde esta oración que nos une dicimos xunt@s:
SEÑOR, QUE SAIBAMOS APROVEITAR O QUE TEMOS
*      Pola Igrexa, para que loite, se implique e non abandone nunca a palabra de esperanza que nos invita a recoller e valorar o sobrante, nun momento da historia no que os pequenos e débiles ven ameazada a súa vida e dignidade ao ser tratados como números e tantos por cento, OREMOS.
SEÑOR, QUE SAIBAMOS APROVEITAR O QUE TEMOS
*      Para que nas nosas comunidades agrome de verdade a preocupación polos excluídos, polos que sofren, polos que se senten sobrantes aos que ninguén se achega nin lles presta atención, OREMOS.
SEÑOR, QUE SAIBAMOS APROVEITAR O QUE TEMOS
*      Para que nós vaimos construíndo a nosa vida desde actitudes pacientes que non se deixan envolver polas treboadas efémeras que fan moito barullo, pero que van deixando pousos de esquecemento, abandono e tristeza nos corazóns e vidas das persoas, OREMOS.
SEÑOR, QUE SAIBAMOS APROVEITAR O QUE TEMOS
*      Para que neste día no que en toda a Igrexa facemos memoria agradecida do traballo, entrega e xenerosidade dos avós, tamén nós saibamos mostrarlle o noso agarimo e o recoñecemento sincero e comprometido do seu labor, sen o cal moitas familias veríanse, neste momento de crise e dificultade, no máis absoluto abandono, OREMOS.
SEÑOR, QUE SAIBAMOS APROVEITAR O QUE TEMOS
Grazas, Señor, por abrirnos os ollos e o corazón a ver a realidade máis alá das nosas propias comodidades e preguizas. P.X.N.S. Amén.

MIRADA DE ESPERANZA
Noso Pai: necesitamos do teu Espírito:
  • para comprender as necesidades de todas as persoas
  • para participar con xenerosidade nos teus plans
  • para iniciar nesta vida a salvación da vida eterna
  • para responder ao Evanxeo coa promoción da fe
  • para superar o materialismo que impregna as nosas vidas
  • para sumarnos ao esforzo actual de solidariedade
  • para comprometernos en promover a paz e a xustiza
  • para encher o noso corazón da túa presenza
  • para renovar a nosa forma de orar e meditar.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel