Nadal

QUE FIXECHES CO TEU IRMÁN?. DE XÉNESE 4,9 A MATEU 25,31

ESCOITA ACTIVA

De Caín a Xesús. Nesta dobre dirección témonos movido as persoas ao longo dos séculos. Si. Desde Caín temos sido violentos, insolidarios, inxustos, egoístas, soberbios, excluíntes... pois en Caín reflíctese toda a capacidade que temos de facer/nos mal uns aos outros. Porén en Mateu 25, Xesús preséntanos o contrapunto: a solidariedade, o servizo, a entrega, a capacidade de sentir a paixón pola outra persoa, irmá nosa.

O que marca a diferenza entre un ou outro xeito de ser e estar no mundo é a nosa capacidade, ou non, de permitir que Xesús e a súa mensaxe entren no noso corazón. Con El e desde El a vida ten outra perspectiva. E que mellor preguntárnolo hoxe, no día no que celebramos o seu nacemento. Por quen optamos: por Caín ou por Xesús?. En nós, na nosa liberdade, está a escolla. Abramos portas e rompamos candados que nos escravizan e pechan a sentir a cercanía dos irmáns e das irmás.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

Porque inda que Ti te achegas facéndote un coma nós, seguimos provocando desencontros e marcando distancias uns para cos outros, SEÑOR, QUE TE DEIXEMOS NACER NO NOSO CORAZÓN.
Porque o que dicimos coa lingua non queremos sentilo e vivilo co corazón, CRISTO, QUE TE DEIXEMOS NACER NO NOSO CORAZÓN.
Porque namentres a túa misericordia nos abriu un camiño de sentido e salvación, nós seguimos apegados ás nosas insolidariedades e ás nosas cobizas materialistas, SEÑOR, QUE TE DEIXEMOS NACER NO NOSO CORAZÓN.

PALABRA ENRAIZADA

* Isaísas no texto que lemos na primeira lectura dinos que o nacemento dun neno cambiará a tebra en luz; dándolle sentido e horizonte á vida dos seres humanos. O “algo novo” que ía agromar xa chegou: Deus está con nós. Chegou a liberación, a forza para non deixarse ir na rutina do “sempre foi así e non se pode facer nada”. A opresión, desde Aquel que hoxe chegou a nós, pode ser vencida. O destino non existe, somos libres e decidimos. Non enfrontándonos e matando aos que oprimen, senón poñendo en valor a xustiza e a verdade. “Hoxe naceunos un neno” cantamos nas panxoliñas. Si, naceu. Pero con El chegou algo máis: a nosa autonomía, a nosa maioría de idade, a nosa liberdade para decidir, optar e elixir. Ninguén nos dirixe coma se foramos monicreques. A súa chegada dálle un sentido radical e humanizador á nosa, ás nosas vidas. E isto chéganos cimentado sobre o dereito e a xustiza; é dicir a igualdade e a inclusión. A porta está aberta. Non volvamos pechala.

* Coa súa chegada acollemos en nós o gran sacramento. Non un rito, senón o encontro pleno e gozoso con aquel que se quixo facer un de nós, un coma nós. Un dos nosos. Xa está aquí. Un estar que é para tod@s, sen deixar a ninguén fóra. Un aquí que hai que vivir. Non se estuda,vívese. por iso a fe é sempre tarefa, esforzo e agradecemento. Neste día de festa en toda a Igrexa, esforcémonos por vivir a ledicia do Evanxeo que nos abre o nacemento de Xesús. Gloria ao Señor nas alturas; hoxe naceu un neniño, pobre a para os empobrecidos, por iso cremos na esperanza.

* Lucas nárranos o nacemento de Xesús. Faino de xeito sinxelo e sobrio. Non había onde quedar e non houbo máis remedio que acubillarse no sitio onde menos se esperaba que nacese o Salvador: nun cortello. Toda unha imaxe do significado deste nacemento!. Pobre e para os pobres. O contrapunto do que logo foi sendo a Igrexa: boato e barroquismo, rica e para ricos. Diante desta deriva eclesial, o nacemento de Xesús quere ser unha chamada a pararnos e facer revisión para que a Igrexa sexa verdadeiramente testemuña non de ritos e costumes, senón dunha actitude –sobre isto insiste unha e outra vez o Papa Francisco–. El viu para tod@s, non fai exclusións; pero os preferidos sempre foron os máis pobres e empobrecidos; non por unha opción ideolóxica, senón desde unha opción a prol dos que máis necesitan de calor e humanidade, de tenrura e acubillo. Son os abandonados e esquecid@s; os que resultan insignificantes para quen reduce as persoas a números, estatísticas ou tantos por cento. A opción de Xesús é polos máis débiles. Por iso os que nada teñen e son pouco considerados –invisibilidade– son os seus preferidos. Pero fronte ás opcións ideoloxizadas que caen, ben no paternalismo –meus pobres, “que pena que estean así, imos axudalos”- ben na intolerancia dos que optan polo enfrontamento de clases -“hai que facer desaparecer aos ricos e opresores“- .O nacemento de Xesús busca cambiar corazóns e chama á conversión deses corazóns e das actitudes: traballemos pola humanización sen condenar, perseguir nin excluír. Aquí nace a verdadeira irmandade!. E iso, é o que hoxe queremos celebrar.

FRATERNIDADE ORANTE

Movid@s pola forza do Espírito, acollemos o testemuño de entrega e xenerosidade que nos trae hoxe a encarnación de Aquel que se fixo un de nós, e dicimos xunt@s: