ESCOITA ACTIVA
O máis importante na vida, nin tampouco dentro da Igrexa,
non é ter éxito e superar aos demais. O verdadeiramente decisivo é ser unha
persoa auténtica e saber medrar coma ser humano. Porén, moitas veces
equivocamos o punto de partida e cremos que, para afirmar a nosa propia vida e
asegurar a nosa pequena felicidade e liberdade, debemos necesariamente dominar
aos demais, sobre todo se son mulleres. Insatisfeitos por non ter sempre o que
queremos, temerosos de perder a felicidade e a liberdade, dominar aos demais
convértese nunha necesidade. E así manipulamos e utilizamos a quen é máis débil
ca nós, esforzándonos por mantelo ao servizo dos nosos intereses.
A festa que celebramos hoxe, a Asunción da Virxe,
lémbranos que existen outros camiños para ser autenticamente grandes: aprender
a servir sinxelamente desde unha postura de amor fraterno. As persoas que, como
María, viven desde a xenerosidade, o servizo e a solidariedade son persoas que
irradian unha autoridade única. Non precisan facer a pelota, adular, ameazar ou
amedrentar. A súa vida é grande, precisamente, porque saben dala. Que ese sexa
tamén o noso camiño.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Por ter renunciado a acompañar a quen precisa da nosa
presenza, do noso agarimo, da nosa man, da nosa conversa, SEÑOR, ENSÍNANOS A VIVIR NO SERVIZO.
Por non ter valorado o papel que desenvolven as mulleres
dentro da nosa familia, do noso barrio, da nosa comunidade, da nosa Igrexa, CRISTO, ENSÍNANOS A VIVIR NO SERVIZO.
Por non querer poñernos en camiño para sacudir o noso
machismo, a nosa intolerancia, a nosa rutina, a nosa apatía, SEÑOR, ENSÍNANOS A VIVIR NO SERVIZO.
PALABRA ENRAIZADA
Na nosa Igrexa, no tocante ao feminino, vivimos nunha
confusión que vén de lonxe, e que é moi difícil de clarexar:
o
Por una banda temos a Xesús esforzándose, coas súas palabras
e xestos, por poñer de manifesto a igualdade do home e da muller; por destacar
a necesidade de romper a concepción e os costumes dunha cultura na que a muller
era pouco valorada e relegada a un segundo ou terceiro plano, sen asumir
responsabilidades de dirección, sen capacidade para decidir, vivir e actuar con
autonomía, cousa que aos homes si se lle concedía. Así, fronte este pensamento
pechado El amosa unha mentalidade aperturista!. Porque non esquezamos que nunha
sociedade coma a xudía, na que a muller pertencía ao grupo d@s marxinad@s,
Xesús amosa, unha vez máis, un corazón quente, unhas altas miras, un amor que
non entende de diferenzas de xénero. Entre o grupo dos discípulos había varias
mulleres. As mulleres son están ao pé da cruz e,, pola súa fidelidade e
constancia, son tamén as primeiras testemuñas da resurrección. Os evanxeos
fálannos de numerosos encontros de Xesús coas mulleres: a pecadora pública, a
samaritana, a muller cananea, Marta e María... e en todos os casos achégase a
elas coa mesma sinxeleza e naturalidade coa que se achega aos homes.
o
Por outra banda, nos dous mil anos de vida da Igrexa,
comunidade dos seguidores dese Xesús que traballa a prol da igualdade de
xéneros, segue habendo moitos ámbitos nos que a muller non goza da mesma
igualdade que o home. Así, ninguén se atreve a poñer en tea de xuízo que hai
moitas responsabilidades que á muller non se lle conceden, e que pasarán anos
en concedérselle, mentres que ao home, polo simple feito de selo, nunca lle
negarán. É máis, en moitos casos á voz da muller esíxelle un plus para ser
escoitada, pondo en tea de xuízo as súas opinións.
o
En terceiro lugar, atopámonos co feito de que ao longo do
calendario litúrxico son varias as festas dedicadas á Virxe, querendo poñer de
manifesto a grandeza do seu si, resposta que fixo cambiar o sentido e horizonte
no que se ía desenvolver o mundo. E, o máis chocante é que a mesma xente que
dentro da Igrexa tanto pon en dúbida e mesmo menospreza o papel e a voz da
muller (seguramente desde un complexo de inferioridade), declárase
profundamente mariana e sempre ten nos seus beizos (aínda que non no seu
corazón), unha palabra para Ela, presentándoa como modelo, porta..... Coma se
María tivese sido unha muller obxecto, e non o que foi: unha muller que, confiando
en Deus, deu pasos cara adiante, sen deixarse asoballar, con voz e opinión
propia e cunha vida coherente fronte dunha sociedade opresora; unha muller que
“pasou” do que dirán e que entendeu e fixo vida a preferenza de Deus polos
pobres e os últimos da terra, sobre todo se son mulleres.
E así as
cousas, xuntámonos esta mañá para celebrar como comunidade crente a festa da
Asunción da Nosa Señora. María é muller, nai, labrega, comprometida, voceira,
anuncio, presenza, agarimo, servizo, sorriso, forza e alento. Do mesmo xeito
que ela non se rendeu nin recuou, tampouco nós, aínda que as cousas moitas
veces sexan difíciles e non se acabe de ver a luz do final do túnel, habemos
rendernos. Precisamos unha Igrexa mariana que, como di o Papa Francisco sexa
Nai, que acubille, agarime, acariñe e estreite nos seus brazos aos seus fillos
e fillas. Ningunha nai se comunica cos seus fillos a base de decretos, normas e
documentos, senón que as nais camiñan ao carón dos seus fillos e das súas
fillas. Non podemos, xa que logo, deixar que siga sendo a tradición e non a
racionalidade, a que marque cal ha ser o papel das mulleres na Igrexa. O si de
María foi revolucionario. O noso si tamén debe selo....para que a igualdade, da
que sempre falaba e coa que sempre actuaba Xesús, se vaia facendo realidade no
descorrer cotián da Igrexa. Traballemos por facer a roupa segundo as medidas da
persoa, e non do seu xénero, valoremos a persoa en si, sen marxinar por
cuestións de xénero, traballemos pola igualdade, traballemos pola coherencia,
traballemos a prol dunha igrexa verdadeiramente mariana, con todo o que iso
conleva.
FRATERNIDADE ORANTE
Como comunidade crente, alegre
e esperanzada que celebra a festa na honra da Nosa Señora, presentamos a Deus
as nosas peticións e dicimos:
QUE TRABALLEMOS
POLA IGUALDADE
Alenta o quefacer
da túa Igrexa para que, superando todo tipo de marxinación e discriminación
cara ás mulleres, saiba ser no medio do mundo sinal e presenza do Deus amor,
que ama por igual a homes e mulleres, OREMOS.
QUE
TRABALLEMOS POLA IGUALDADE
Acompaña ás nosas
comunidades, para que sempre saibamos valorar o traballo, moitas veces calado e
sempre eficaz, de todas as mulleres que nelas expresan e viven a súa fe:
cantoras, lectoras, catequistas, as que poñen as flores ou limpan a Igrexa...,
OREMOS.
QUE
TRABALLEMOS POLA IGUALDADE
Dános a cada un e
cada unha de nós humildade e ledicia para sabermos, coma soubo María,
descubrirte nos irmáns e irmás e nas cousas boas que vas poñendo nas nosas
vidas e nas de quen nos rodea, OREMOS.
QUE
TRABALLEMOS POLA IGUALDADE
Grazas, María, por camiñar
connosco. Que, coma Ti, sexamos quen de dar un si radical a Deus no servizo aos
máis empobrecidos da terra. PXNS. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
CREDO DAS MULLERES
Creo en Deus, que creou á muller e ao home á súa imaxe e
semellanza,
encomendándolles a ambos o coidado da terra.
Creo en Xesús, Fillo de Deus, nado dunha muller, María;
que escoitaba e quería ás mulleres,
que entraba nas súas casas, que lles falaba do Reino.
Creo en Xesús,
que discutiu de teoloxía cunha muller
sentado á beira dun pozo, ao mediodía;
que foi unxido por unha muller en casa de Simón,
reprendendo aos invitados que a desprezaban;
que curou a unha muller en sábado,
dicíndolle que se erguera, porque ela tamén era un ser
humano;
que se fixo acompañar polas mulleres, sentindo o seu amor
e encomendándolles a boa nova.
Creo en Xesús, que falou de Deus comparándoo cunha muller
que varría a súa casa para atopar o que perdera,
que puña lévedo na masa para fermentalo todo.
Creo no Resucitado,
que se lle apareceu en primeiro lugar a María Magdalena,
enviándoa coma mensaxeira da grande ledicia da Pascua.
Creo na plenitude do Salvador,
en quen non hai xudeu nin grego,
escravo ou libre, home ou muller,
porque todas as persoas somos unha nel.
Creo no Espírito Santo, espírito feminino de Deus
que nos cobre coas súas ás enchéndonos de vida.
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Xa nos tes aquí
LECTURAS: Noraboa María
OFERTORIO: Camiñar sen Xesús
COMUÑÓN: Coa nosa naiciña do ceo
Comentarios