Ir al contenido principal

15 Domingo TO A


Descarga o ficheiro


ESCOITA ACTIVA

A vida é un continuo ir sementando por onde imos pasando. Sementamos boas obras, ou malas; sementamos paz, ou enfrontamento; sementamos testemuño, ou antetestemuño... 
Pero a nosa sempre é unha sementeira diante da que debemos estar termando, para que as malas herbas non tapen o froito do que facemos ben. Xesús invítanos hoxe a que revisemos como estamos a preparar a terra do corazón para que a semente que El vén de sementar dea froito abondoso de boas obras e actitudes que nos fagan máis xustos, solidarios e honestos; non deixando que nin as malas herbas nin a pouca fondura da terra sequen canto hai de bo no noso corazón.

CORAZÓN MISERICORDIOSO


  • Que non deixemos que as malas herbas aniñen no noso corazón, SEÑOR, QUE A SEMENTEIRA DEA BO FROITO.
  • Que non deixemos que a pouca fondura das nosas conviccións nos leve a actuar de xeito contrario ao Evanxeo, CRISTO, QUE A SEMENTEIRA DEA BO FROITO.
  • Que non nos deixemos levar polo aparente e superficial, e traballemos para enraizar as boas obras en nós, SEÑOR, QUE A SEMENTEIRA DEA BO FROITO.

PALABRA ENRAIZADA

*    A chuvia, cando vén na súa xusta medida, todos a valoramos e tentamos de aproveitala para os campos, os pozos, as fontes... Así, cando chove de xeito estatisticamente normal, todos dicimos o boa que é e o moito ben que ela fai. Porén, cando é moita, vólvese contra nós e contra o que facemos, producindo moito mal. Partindo deste imaxe, hoxe a palabra de Deus quere invitarnos a reflexionar e analizar a nosa vida desde o binomio semente-froito; ou o que é o mesmo: creación-salvación. Deus, o sementador invítanos a que nós deamos froitos de todo canto fai posible vivir dun xeito máis humano, digno e feliz. Son estes tres aspectos nos que constantemente incide a Palabra de Deus para que entendamos que quere dicir que o Deus creador chámanos á salvación. Si, porque a salvación non é nin unha idea nin algo abstracto do que non sabemos nada, senón todo o contrario: a salvación é o esforzo que nos leva a descubrir que a nosa vida e a dos que se relacionan con nós, supón un esforzo, unha tarefa por acadar dignidade, felicidade e humanización. Non todo vale nin calquera comportamento é bo. Tampouco debemos facer o primeiro que se nos ocorra ou o que máis nos favorece, senón que estamos chamados a poñerlle ao que facemos reflexión desde esta tripla esixencia da que vimos falando. Loitar por ilas acadando é o que lle da rostro e comprensión ao que queremos dicir cando nos referimos á salvación. Porque Deus sálvanos cando traballamos, para nós e os outros, desde a humanización, a dignidade e a felicidade. Para iso puxo ao noso dispor toda a creación: para que a través dela a salvación sexa unha realidade nova, viva e chea de esperanza, afastándonos, ou polo menos, dándonos razóns para afirmar que paga a pena ser homes e mulleres activos e esperanzados. Como a choiva que aporta nutrintes á terra, así tamén a esperanza dálle á nosa vida os nutrintes que necesitamos para facer da salvación reto e camiño.
*     A semente cae sempre na terra, pero non toda terra está preparada para acoller esa semente. Temos que facer o esforzo de preparar a terra –a nosa vida-corazón– para que esa semente creza, se desenvolva e dea froitos. Se a terra non está ben preparada, por moito que a semente sexa boa, antes ou despois acaba secando. Cantos corazóns/vidas de persoas que comezaron a súa andaina vital na fe, están hoxe desencantados, afastados ou de costas á mensaxe de Xesús?. É verdade que o testemuño de moitos dos que deberan ser referentes de vida e esperanza: Papas, bispos, curas, relixiosos... ten sido moitas veces contrario a canto esixía a súa opción de vida; pero tamén non é menos verdade que o conformismo e a rutina foron facendo de moitos cristi@ns, non testemuñas ledos e comprometidos coa mensaxe de Xesús, senón homes e mulleres aburridos, ritualistas e incapaces de alimentar a súa fe coas celebracións e a participación da vida da comunidade, acabando por non atoparlle sentido a súa fe. Cando falamos disto, poucas veces nos damos conta de que ao testemuño dos que fixeron do seguimento de Xesús a súa opción de vida, séguelle o esforzo de todo cristián de coñecer máis e mellor o Evanxeo, ter unha vida de oración asentada sobre a súa propia experiencia e a superación dunha fe de ritos pero totalmente desligada do resto da vida.
*    Entendemos entón desde canto vimos dicindo a parábola que acabamos de escoitar. A palabra non é pasado. Tampouco é unha simple ilusión que nos emboba e nos distrae das preocupacións e problemas de cada día. Non. A palabra é vida, ilusión, esforzo, tarefa, luz, camiño... que nos vai axudando a darlle a canto facemos un sentido, un porqué, un obxectivo polo que loitar e cara onde orientar as nosas decisións. Non está sobredimensionada para que engane dicindo ser o que non é, senón que busca simplemente que non camiñemos ás escuras nin nas tebras. A palabra é auga, que cae na terra para que dea froito, como a semente do sementador. E sabendo que non toda terra ten o mesmo valor, debemos, para que a palabra non morra sen que dea froito, acollela con atención, vivila con alegría e deixarnos transformar por ela para que as cousas cambien para mellor, e a creatividade nos faga seguidores de Xesús que non viven do pasado, senón que sabendo estar no presente non se deixan afogar por el, por iso se abren e proxectan cara ao futuro, agardando que sexa sempre un futuro que avanza na esperanza, e non queda na nostalxia do que xa pasou. Coma o sementador, tamén nós estamos chamados a facer da nosa vida unha semente que faga crible seguir a Xesús e sentir o gozo de chamarnos cristiáns.

FRATERNIDADE ORANTE

Preparados para acoller a semente que nos ofrece Xesús, dicimos xunt@s:
SEÑOR, QUE A TÚA SEMENTE TRAIA FROITOS Á NOSA VIDA
*       Para que a Igrexa se esforce por preparar a terra onde a palabra de Deus dea froitos de misericordia, entendemento, escoita e colaboración, OREMOS.
SEÑOR, QUE A TÚA SEMENTE TRAIA FROITOS Á NOSA VIDA
*       Para que non deixemos que as nosas parroquias esmorezan pola nosa falta de testemuño, a nosa pouca ilusión e o descoñecemento do que supón acoller a mensaxe de Xesús, OREMOS.
SEÑOR, QUE A TÚA SEMENTE TRAIA FROITOS Á NOSA VIDA
*       Para que nós non nos contentemos con cumprir rutinas e repetir ritos, senón que aprendamos a traducir na nosa vida as actitudes e valores que Xesús foi vivindo e compartindo coa xente do seu tempo, valores que nos falan de xustiza, fraternidade, liberdade, ben común e participación, OREMOS.
SEÑOR, QUE A TÚA SEMENTE TRAIA FROITOS Á NOSA VIDA
Grazas, Señor, por sementar en nós semente que estimula, anima e alenta a nosa vida, invitándonos a non deixarnos levar do pesimismo nin da rutina. P.X.N.S. Amén.

MIRADA DE ESPERANZA

Sodes sementes do Reino plantadas na historia.
Sementes boas e tenras, cheas de vida.
Téñovos na miña man,
arrólovos e quérovos,
e por iso vos lanzo ao mundo: perdédevos!.
Non teñades medo a treboadas nin a secas,
a pisadas ou a espiños.
Bebede dos pobres e enchoupádevos do meu orballo.
Fecundádevos, rebentade,
non quededes enterradas.
Florecede, dade froito.
Deixádevos arrolar polo vento.
Sodes sementes do meu Reino!.

CANTO GOZOSO


  • ENTRADA: Non vou so
  • LECTURAS: A túa palabra
  • OFERTORIO: Sementar, sementarei
  • COMUÑÓN: Benaventurados

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel