Ir al contenido principal

1 Advento

UN ADVENTO PARA CONSTRUÍR ESPERENZA ABRINDO O CORAZÓN A QUEN CHEGA

SIGNO: Elaboraremos unha árbore en cartolina (tamén pode ser unha árbore natural) na que iremos pendurando, cada un dos domingos de Advento, un corazón tamén feito de cartolina. Dito corazón ten unha pechadura que, ao abrirse, deixa ver dentro unha frase dos textos das lecturas do día, que nos invita a deixar atrás canto nos fai insensibles e ritualistas na nosa tarefa de levar á vida de cada día as esixencias do Evanxeo de Xesús. Ao remate do Advento, poñeremos a árbore cos corazóns pendurados nela, diante do nacemento. Este é un sinal de que estamos dispostos a que o Deus que nace sexa estímulo e forza para non volver ao candado que nos encerra e illa dos irmáns.

Neste primeiro domingo, a frase que escollemos é: “Imos alegres á casa do Señor”.

PÓRTICO
Cando se comeza algo novo sempre se xera un momento de ilusión, esperanza, ledicia, estímulo… Non sabemos se seremos capaces de acadar o obxectivo proposto, se cansaremos antes de rematar ou se conseguiremos manter as ganas e a tensión ao longo de todo o proceso no que se vaia desenvolvendo esa acción. Algo así nos ocorre tamén co tempo de Advento, pois se ben é verdade que todos os anos aparece no calendario litúrxico como un tempo de preparación ao Nadal, non é menos certo que as nosas actitudes, a nosa situación persoal ou a nosa vida de fe non son sempre as mesmas. Nós cambiamos, e as experiencias que vivimos veñen marcadas por este cambio. Iso quere dicirnos que inda que volvamos falar do Advento, a nosa vida desde hai doce meses non é a mesma. Por iso volvemos atopar cunha invitación a facer unha paradiña para revisar como foi este último ano da nosa existencia, e de que xeito o noso actuar ten sido expresión de que Deus foi acollido no corazón de cada un de nós. Deixemos, logo, que este tempo que nos abre o camiño do Nadal sexa tempo de revisión, renovación e misericordia, no que nos preparemos para acoller ao Señor acollendo aos irmáns que nos tendan a man e necesiten da nosa presenza.

 
PERDÓN
û  Por ter posto demasiados candados no noso corazón, que nos foron facendo insensibles diante da tristura dos irmáns e das irmás, SEÑOR, QUE A CHAVE DO TEU AMOR ABRA O NOSO CORAZÓN.
û  Por ter postos candados no noso corazón que nos levaron a darlle as costas á dor dos nosos irmáns e das nosas irmás, CRISTO, QUE A CHAVE DO TEU AMOR ABRA O NOSO CORAZÓN.
û  Por ter posto candados no noso corazón que nos fixeron consentidores, co noso silencio, da inxustiza e a dor das persoas que temos ao noso lado, SEÑOR, QUE A CHAVE DO TEU AMOR ABRA O NOSO CORAZÓN.

REMUÍÑO
·         Empezar de novo nunca é tarde nin cansa: O salmo dinos que vimos ledos á casa do Señor. Á nosa casa. Esta ledicia ten que movernos a facer deste tempo de Advento que hoxe comezamos un tempo de vivencia profunda da fe e de preparación para o acontecemento que cambiou a historia da salvación: o nacemento de Xesús. Cómo non vai ser isto motivo de ledicia!. Cómo non ha movernos a deixar atrás todo canto nos fai inseguros, infelices, rancorosos, preguiceiros!. Cómo non vai ser motivo de alegría coller a man de quen nos alenta a camiñar por vieiros de entendemento, colaboración, diálogo ou solidariedade!. Cómo non vai ser motivo de ledicia dicirlle si a Aquel que non leva conta do que fixemos, senón que sae ao noso encontro coa man sempre tendida e disposta a acoller!. Non cantamos, por acaso, moitas veces que o achamos presente na vida e nos fiamos del sen necesidade de velo?. Cómo, entón, non responder ao seu chamamento de facer deste tempo de Advento un tempo de apertura do corazón a ser mellores e a traballar por facer mellor o mundo no que vivimos: familia, parroquia, traballo … A salvación chéganos con Xesús, abramos o candado do noso corazón para que entre!!!!!!!!!!!!!!.

·         Recoñecer que tod@s podemos cambiar, é sinal de madurez: Para que esta chegada poida ser posible, necesitamos poñer un pouco ou un moito de cada un de nós. Se non estamos dispostos a cambiar, a deixar atrás todo canto sabemos que non nos fai mellores persoas nin nos axuda a ser máis felices, é mellor que con sinceridade non sigamos cara adiante, que o deixemos, porque Xesús pídenos cambio. Se non estamos dispostos a dar ese paso, todo canto fagamos é baldío. E xa sabemos que o que non dá froito acaba por cortarse para que non estorbe. Co comezo do Advento estamos diante dunha nova oportunidade de facer as cousas doutro xeito, de romper rutinas, de impedir que o costume marque e guíe a nosa vida. Fagamos destas catro semanas un tempo de salvación, novidade e esperanza que mova e remova as nosas vidas; que nos faga pensar un pouco en canto temos que ir deixando atrás porque nos pesa demasiado. Porque, como ben di Xesús, non se avanza se non imos lixeiros de equipaxe.

·         Deixarnos levar da man de quen nunca nosa falla, é sinal de nada está perdido: Para que nada se perda e a nosa docilidade non sexa sometemento nin escravitude, temos que estar vixiantes. Vixiantes para que nada se nos cole e non faga retroceder. Xa non podemos mirar atrás. O que era xa non é, e temos por diante un fermoso tempo no que abrir todos os candados que pechan o noso corazón no egoísmo da inxustiza, e nos impiden abrilo á solidariedade de quen tende a man para dicirnos: vén, aquí estou contigo.

ORACIÓN DA COMUNIDADE
No comezo do Advento, deixemos que a man de Deus abra o candado do corazón que tantas veces nos ten impedido mostrarnos sensibles á dor dos irmáns e dispostos a cambiar, e digamos:

SEÑOR, QUE DEIXEMOS ENCHOUPAR DE AMOR O CORAZÓN
*    Para que neste tempo de Advento, saibamos descubrir que só sentíndonos Igrexa que recoñece os seus erros e pide perdón por eles, acadaremos a renovación e a misericordia de Deus, OREMOS.
SEÑOR, QUE DEIXEMOS ENCHOUPAR DE AMOR O CORAZÓN

*    Para que estas catro semanas nos axuden a tomar conciencia de que tamén na nosa parroquia e cos nosos veciños necesitamos cambiar actitudes que nos fan insensibles e non nos deixan ver a necesidade que os demais teñen de nós, OREMOS.
SEÑOR, QUE DEIXEMOS ENCHOUPAR DE AMOR O CORAZÓN
*    Para que a nivel persoal aproveitemos o tempo de Advento para curar as feridas que van deixando en nós o egoísmo, a cobiza, a preguiza e incapacidade de ser sensibles e próximos á dor dos demais, OREMOS.
SEÑOR, QUE DEIXEMOS ENCHOUPAR DE AMOR O CORAZÓN

Señor, que o Advento sexa tempo que aproveitemos para curar as feridas que nos fan poñer candados a nosa relación contigo e cos irmáns. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN
Somos mulleres e homes de esperanza, por iso, queremos agradecerche, Señor, que sexas luz que vence á tebra para iluminar o mundo coa túa presenza, unha presenza: 

o   que nos invita a camiñar na benaventuranza

o   que nos mostra a grandeza de tant@s voluntari@s que dan o mellor das súas vidas para facer felices a quen os necesita.

o   que nos chama a vivir na grandeza da túa misericordia a través da entrega xenerosa, calada, e sempre perseverante, de quen segue camiñando na esperanza a pesares dos desacougos e dificultades da vida.

o   que nos fai sentir familia unida non pola rutina e o enfrontamento, senón polo amor e a axuda que nos prestamos uns aos outros.

o   que nos leva a agradecer o traballo de tantas persoas que se ocupan e preocupan de nós, profesionais dos diversos campos do mundo do traballo, que co seu esforzo nos van facendo a vida máis doada e feliz.

o   Que non deixa que a amargura, o desacougo e a desconfianza aniñen na nosa vida, senón que nos dá ollos para ver, oídos para escoitar e corazón para seguir sementando no medio do mundo folerpas de amor gratuíto, xusto, participativo e solidario. Amén
CANTOS
·         ENTRADA: Volve, Señor
·         LECTURAS: Veña o teu Reino
·         OFERTORIO: Na nosa terra
·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel