Descarga o ficheiro coa celebración
VIXILIA PASCUAL
PÓRTICO
1.- Liturxia da luz
A.
Bendición
do lume
B.
Logo
da bendición do lume, acénsese nel o cirio pascual.
C.
Procesión
e canto
D.
Pregón
pascual
2.- Liturxia da Palabra
A.
PRIMEIRA
LECTURA (Xén 1, 1-2, 2)
B.
SEGUNDA LECTURA
(Xen. 22, 1-18)
C.
TERCEIRA
LECTURA (Ex. 14, 15-15,1)
D.
CUARTA LECTURA
(Is. 55, 1-11)
E.
QUINTA LECTURA
(Ez. 36, 16-28)
F.
SEXTA LECTURA
(Rom. 6, 3-11)
G.
EVANXEO (Lc.
24, 1-12)
REMUÍÑO
3.- Liturxia bautismal
MONICIÓN
A.
LADAÍÑAS
B.
BENDICIÓN DA
AUGA (e inmersión do cirio na
pía bautismal)
C.
RENOVACIÓN DAS
PROMESAS BAUTISMAIS
ORACIÓN DA COMUNIDADE
4.- Liturxia da Eucaristía
REFLEXIÓN
5.- Cantos
(ESQUEMA)
2)
ð
ð
ð
ð
ð GLORIA
3)
ð MONICIÓN
ð
ð
ð
ð
ð
ð
ð
ð
4)
ð
ð
ð
ð
ð
5)
ð OFERTORIO
ð SANTO
ð NOSO PAI
ð PAZ
ð COMUÑÓN
ð
ð DESPEDIDA
QUEIMEMOS O LIXO DO COLECTOR PARA QUE RENAZA A FORZA DO NOVO QUE
TRAE A RESURRECCIÓN DE XESÚS
PÓRTICO
Ao redor deste lume ao
que queremos botar todo canto foi enchendo os colectores ao longo do tempo de
coresma, achegámonos nesta noite de luz, auga e pan compartido para celebrar
que o camiño que iniciou Xesús o Domingo de Ramos non quedou estancado no Venres
Santo de morte, de tristura e de desespero, senón que continuou cara ao amencer
da resurrección.
Estas palabras que
tantas veces temos escoitado nas diferentes Vixilias nas que participamos, non
queren ser unha rutina que se repite todos os anos; tampouco un xesto que
sabemos toca realizar na noite que leva á Pascua; menos aínda unha
representación de contrastes na que estamos para ver, pero da que nos afastamos
á hora de participar e sabernos parte importante do que esta noite celebramos e
compartimos.
Preparémonos a
participar desde as actitudes que nos fan sentírmonos membros da mesma
comunidade que, dun cabo ao outro do mundo, quere sentir, expresar e compartir
que o seguimento de Xesús é un camiño no que nos sabemos acompañar uns aos outros.
Un camiño diante do que a esperanza, a pesares das dificultades que a tod@s nos
vai poñendo e mostrando a viva, é máis forte que o desencanto e as ganas de
mergullarnos na frustración e no desespero. Para nós, os crentes, hai presente
e tamén hai futuro, e para un e outro, nesta noite, Xesús xorde como luz que
ilumina, auga que purifica e tebra que se vence. Neste camiño do Novo que aquí
xorde, dispoñámonos a comezar a celebración.
1.- Liturxia da luz
No paso
da morte a vida de Xesús estabamos tod@s presentes, os daquel tempo e os de
hoxe, nós. Neste paso queremos expresar que a vida, sendo camiño sempre aberto,
é unha aposta continua por non deixarse levar nin pola sensación de fracaso nin
polo pesimismo. Así, a pouco que o analicemos iremos descubrindo que, a pesares
da dor e da tristura que moitas veces nela teñen aparecido, estes quedan atrás
fronte a moitos máis momentos de ledicia, esperanza e fraternidade, compartidos
no ámbito familiar, nas nosas relacións cos veciños ou no tempo disfrutado ao
carón dos amigos. Todas estas experiencias de luz queremos agora bendicilas coa
claridade de quen viu ao mundo coa misión de facer del berce e colo cheos de
amor.
A.
Bendición
do lume
Señor:
por medio
do teu Fillo Xesús,
déchesnos
a terra, o aire, a auga e o lume.
Neles
estás Ti coma principio e orixe de todo.
Coa
presenza dos membros da nosa comunidade,
queremos
bendicilos +,
para que
sexan verdadeiro signo
de
transformación renovadora das nosas vidas,
e que a
pascua que agora comeza
prenda en
cada un de nós
para
poder abrir brazos e agarimar, no teu nome,
a tantos
irmáns e irmás que agardan de nós
a aperta
solidaria do teu amor. P.X.N.S. Amén.
B.
Logo
da bendición do lume, acénsese nel o cirio pascual.
Unhas poucas persoas acenden as súas candeas no cirio, e
despois van acendendo coa súa candea as dos demais, ata telas todas acendidas.
Se hai bautizos, é neste momento no que aos pais e padriños (que xa acenderon
do cirio a candea), se lles pregunta polo nome d@ nen@ que presentan á Igrexa,
e pola súa intención estando alí. A partires dese momento, comezamos a
procesión cara á Igrexa.
C.
Procesión
e canto
CAMIÑAREI NA PRESENZA DO SEÑOR
D.
Pregón
pascual
(con todas as luces apagadas, só mantemos
prendidas a luz do cirio e as das nosas candeas)
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Israel abriunos o camiño
que nos trae hoxe aquí con Abrahám, Moisés, Xosué,
Esther, Xudit, Rut;
Isaías, Xeremías, Ezequiel e Daniel;
Amós, Oseas, Xoel e
Malaquías; e tanta xente, que desde eles,
se puxo en camiño para
facer pobo, para vivir en comunidade,
para acoller a Alianza que
Deus Pai estableceu como o seu grande agasallo.
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Neles atopamos os cimentos
que van asentando a nosa fe.
Nesta noite de luz e auga,
de gozo e esperanza,
Queremos deixar atrás as
tebras do desencanto, a tristura, a desesperanza.
e abrirnos paso no camiño
que nos achega a Xesús,
Aquel que pasou facendo o
ben.
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Nesta noite santa, noite de nova creación e vida; noite
de liberación salvadora,
noite de invitación a camiñar sen medo e alentados pola
esperanza,
queremos, Señor, poñernos tamén nós en camiño.
No camiño que axuda a facer da vida encontro cos demais,
man solidaria para quen nos necesite
e traballo comunitario para gozar agradecidos como
seguidores teus.
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Xesús xa vive entre nós. Acaso non o percibimos?.
Xa está actuando. Aínda non fomos capaces de entendelo?.
A que esperamos?. Que non se nos faga tarde!.
Porque se esperamos moito perdemos o mellor
e o máis importante: saber que xa está aquí:
no irmán que sorrí,
no enfermo que se enche de esperanza porque descubriu que
pode curar,
no parado que xa atopou traballo,
en quen estaba solo e descubriu o valor da amizade de
balde nos que o visitaban, nos que foron capaces de deixar atrás as diferenzas
para facer cousas xunt@s.
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Por iso,
porque xa te vemos, porque xa te sentimos, porque xa es un dos nos@s, queremos
dicirche: grazas:
o
Por cada
día que nos trae a luz e as ganas de vivir
o
Por cada
persoa á que podemos axudar
o
Por cada
esforzo que vai saíndo de nós para vencer o desánimo
o
Por cada
xermolo de esperanza co que termas de nós sen cansar
o
Por cada
testemuño agradecido que descubrimos no quefacer de tantas persoas de corazón
grande que nos rodean...aínda que aos ollos dos poderosos non sexan
importantes.
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
O novo é posible.
O vello quedou atrás.
O camiño é todo para nós,
e estamos seguros que o imos percorrer sen medo, sen vergoña, e cheos de
esperanza. Porque sabemos que non imos solos, senón que Ti vas connosco, ao
noso carón.
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Cristo vive. As mulleres
tráennos o anuncio. Como lles pasou a elas, tampouco a nós nos cren, pero non
nos importa. Sabémolo e xa nos basta.
Porque vives, porque
estás, porque non cansas, porque non te vas, porque, sempre, unha e mil veces,
nos vas dando novas oportunidades, non cansamos de dicir:
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
Si, irm@s, Cristo vive e
dínolo a tod@s nós, mulleres e homes, para que llo transmitamos aos demais, non
só coa palabra; tampouco coa imposición, senón co testemuño da nosa vida.
Vida nova, ilusionada,
honesta, solidaria, e sempre disposta a botar ao colector do lixo todo canto
nos escraviza, nos entristece e nos impide comezar a compartir o pan da
Eucaristía que non exclúe e ninguén, senón que se converte en alimento de
cambio e transformación social.
Por iso,
sen cansar, xunt@s volvemos dicir:
û
ALELUIA, O
SEÑOR, VAI CONNOSCO!
(Acéndense as luces e cantamos/rezamos o GLORIA)
2.- Liturxia da Palabra
A.
PRIMEIRA
LECTURA (Xén 1, 1-2, 2)
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE
No principio creou Deus o ceo e a terra.
Despois dixo Deus:
- “Fagamos o home á nosa imaxe e á nosa semellanza e que mande nos peixes do mar, nos
paxaros do ceo, nos animais domésticos e nos réptiles todos da terra”.
E creou Deus o home á súa imaxe, creouno
á imaxe de Deus, varón e femia os creou.
E bendiciunos así:
- “Reproducídevos, crecede, enchede a
terra e sometédea. Mandade nos peixes do mar, nos paxaros do ceo e nos réptiles
todos da terra”.
E díxolles aínda:
- “Aí vos dou as herbas todas que hai na
terra, coa súa propia semente, e tódalas arbores que dan froito, coa súa propia
semente, a fin de que vos sirvan para a mantenza; ás feras todas do monte, ós
paxaros do ceo e ós réptiles que viven na terra doulles a herba para a
mantenza”.
E así foi.
E viu Deus canto fixera e velaí que era
de verdade moi bo.
PALABRA
DO SEÑOR
Salmo : Canto: Canta o sol
ORACIÓN: Pai, que pos
diante de nós o mundo e nos convertes en señor@s de canto fixeches, aleda o
noso esforzo por facer del a casa de tod@s, onde ninguén se poida sentir
estraño e desprazado. P.X.N.S. Amén.
B.
SEGUNDA LECTURA
(Xen. 22, 1-18)
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE
Naqueles días, Deus puxo a proba a
Abraham, chamándoo:
-
Abraham!
El respondeu:
-
Aquí estou!
Deus mandoulle:
-
Colle o teu fillo, o único que tes e que tanto
queres, Isaac, e vaite ao país de Moriah. Alí ofrecerasmo en sacrificio, no
cumio dunha das montañas que eu che mostrarei.
Abraham ergueuse cedo, aparellou o burro
e tomou consigo dous criados e mailo seu fillo Isaac. Coa leña cortada para o
sacrificio, púxose ao camiño en dirección do lugar que Deus lle indicara. Ao
terceiro día Abraham ergueu os ollos e viu o sitio desde lonxe.
Abraham colleu a leña do sacrificio e
púxolla a Isaac, seu fillo, ás costas. Tomou na man o lume e o coitelo, e
camiñaban os dous xuntos.
Isaac díxolle ao seu pai:
-
¡Meu pai!
El respondeu:
-
Que queres, fillo?
O rapaz dixo:
- Levamos lume e leña; pero, onde está o año
para o sacrificio?
Abraham respondeulle:
-
Meu fillo, o año Deus o proverá.
Chegados ao lugar que Deus dixera,
Abraham construíu un altar, puxo enriba del a leña, atou ao seu fillo Isaac e
deitouno no altar, por enriba da leña. Despois tendeu a man e agarrou o coitelo
para sacrificar ao seu fillo.
Mais o anxo do Señor chamou desde o ceo:
-
¡Abraham!, ¡Abraham!
El respondeu:
-
Aquí estou
O anxo dixo:
-
Non poñas a man no rapaz nin lle fagas mal ningún.
Abraham ergueu os ollos e viu un
carneiro atrapado nunha silveira polos cornos. Botou man del e ofreceuno en
sacrificio,no posto do seu fillo. Abraham púxolle ao lugar de nome Moria.
O anxo do Señor chamou a Abraham outra
vez desde o ceo:
- Por faceres isto e non me negares ao
teu fillo, o único que tes, bendicireite e farei crecer os teus descendentes
coma as estrelas do ceo e as areas do mar. Todos os pobos da terra terán
bendición na túa descendencia, por me teres ti obedecido.
PALABRA DO SEÑOR
Salmo : Canto: Aquí estou Señor, para facer a
túa vontade
ORACIÓN: Pai,
aquí estamos, como estivo tamén Abrahám, para dicirche que si. Para acoller a
túa invitación e poñernos en camiño. Que saibamos devolverche coa nosa vida
toda a confianza que vas poñendo en nós.Que ela nos axude a ir sementando de
luz e vida o camiño que percorremos xunto cos nosos irm@ns. P.X.N.S. Amén.
C.
TERCEIRA
LECTURA (Ex. 14, 15-15,1)
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO ÉXODO
Naqueles días, o Señor díxolle a Moisés:
-
“Que queixas son esas cara a min?. Manda aos
israelitas que se poñan en marcha. Ti ergue a vara, alonga a man sobre o mar e
párteo en dous, de xeito que os israelitas pasen polo medio a pé enxoito. Eu
endurecerei o corazón dos exipcios, que seguirán perseguíndovos. E mostrareime
glorioso á conta do faraón, á dos seus carros e á dos seus cabaleiros. Ao
mostrar a miña gloria á conta deles, aprenderán os exipcios que eu son o
Señor”.
Moisés alongou a man
sobre o mar, e o Señor moveuno cun vento forte do leste, que soprou toda a
noite, ata secar o mar, coas augas partidas. Os israelitas entraron polo medio
do mar a pé enxoito. As augas facían muros á súa dereita e á súa esquerda. Os
exipcios que os perseguían, a cabalería do faraón, os carros e os cabaleiros,
entraron no mar tras deles.
Cerca da madrugada,
ollou o Señor desde a columna de nube e de lume para o campamento exipcio e
cubriuno de confusión. Pexou as rodas dos carros, de xeito que non podían case
que andar. Os exipcios entón dixeron:
- “Fuxamos dos
israelitas, pois o Señor loita por eles contra nós”.
O Señor díxolle a
Moisés:
- “Estende a man cara ó
mar, e as augas volveranse sobre os exipcios, os seus carros e os seus
cabaleiros”.
Moisés alongou a man
cara ao mar e, contra a mañá, este volveu ao seu sitio. As augas, ao
xuntárense, cubriron os carros, os cabaleiros e todo o exército do faraón, que
entrara no mar tras de Israel. Non quedou nin sequera un.
Os israelitas pasaron a
pé enxoito polo medio do mar, mentres as augas facían muro á súa dereita e á
súa esquerda.
Aquel día salvou o
Señor a Israel do poder dos exipcios. Israel recoñeceu con que man poderosa o
Señor tratara ós exipcios. O pobo temeu o Señor e creu nel e no seu servo
Moisés.
PALABRA DO SEÑOR
Salmo: Canto: Ide
e pregoade
ORACIÓN: Tamén nós,
Señor, temos desexado moitas veces saír de Exipto, é dicir, deixar atrás
escravitudes que nos van atando e impedindo ser nós mesmos e verdadeiramente
felices: unhas escravitudes do efémero que van esmorecendo e deixándonos no
máis absoluto dos baleiros. P.X.N.S. Amén.
D.
CUARTA LECTURA
(Is. 55, 1-11)
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Isto di o Señor:
“
Oíde, sedentos todos, vinde por auga!
Os
que non tedes prata, vinde,
comprade
comida e comede,
vinde
e comprade comida;
sen
prata e sen diñeiro comprade viño e leite.
Porque cambiades prata polo que non
é pan
e
o voso xornal polo que non farta.
Escoitádeme ben:
comede
ben e que a vosa gorxa se alegre coa graxa.
Baixade o oído e vinde onda min,
facédeme
caso e revivirán as vosas ilusións,
pois
pactarei convosco unha alianza eterna.
Velaquí: como a chuvia e a neve
baixan do ceo
e
non voltan alá sen enchoupar a terra,
fecundala
e facela brotar,
para
que lle dea semente ao que sementou
e
pan ao que come,
así
tamén será a miña palabra que sae da miña boca:
non
volverá a min en van,
senón
que fará o que eu queira,
e
conseguirá aquilo para o que a mandei”.
PALABRA DO SEÑOR
Salmo: Canto: Pan
do ceo, pan de vida
ORACION: Señor, aquí estamos tamén nós sedentos e
famentos de paz, de consolo, de esperanza, de silencio. Si, Señor, facemos
moito barullo, pero con el só conseguimos disimular as nosas incapacidades para
escoitarte e descubrirte no silencio de quen non ten voz para defenderse dos
que poñen por diante das persoas os papeis, as leis ou o que deciden os que
mandan e dominan. Queremos volver a Ti e deixar que a túa auga e o teu pan nos
sacien de esperanza, forza e solidariedade. P.X.N.S. Amén.
E.
QUINTA LECTURA
(Ez. 36, 16-28)
PROCLAMACIÓN DA
PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE EZEQUIEL
Veume a
palabra do Señor nestes termos:
“Fillo
de Adán, cando a Casa de Israel habitaba na súa terra,
volvérona impura co seu
comportamento e cos seus feitos.
Pero eu
desafoguei o meu noxo neles polo sangue
que verteron sobre a terra,
e polos feitos cos que a mancharon.
Entón
eu esparexinos por entre os pobos
e dispersáronse polos países;
xulgueinos conforme o seu
comportamento
e conforme os seus feitos.
Ao
entraren nas nacións onde foron,
profanaron o meu santo Nome.
Pero eu
vou facer que se recoñeza a santidade do meu grande Nome,
profanado entre as nacións nas que
vós o profanastes.
Entón
recoñecerán estas nacións que eu son o Señor
-é o meu Señor quen fala-,
cando eu vos faga recoñecer a miña
santidade na súa presenza.
Pois
recollereivos das nacións,
xuntareivos de tódolos países
e traereivos á vosa terra.
Asperxirei
sobre vós auga purificadora e quedaredes puros;
de
todas as vosas impurezas
e de
todas as vosas idolatrías heivos purificar.
Dareivos
un corazón novo
e poñerei nas vosas entrañas un
espírito novo;
sacarei da vosa carne o corazón de
pedra
e poreivos un corazón de carne.
Porei
nas vosas entrañas o meu espírito
e farei que camiñedes conforme os meus
preceptos
e que gardedes os meus mandamentos e
os cumprades.
Viviredes
no país que lles dei a vosos pais:
seredes o meu pobo e eu serei o voso
Deus”.
PALABRA
DO SEÑOR
Salmo: Canto: Danos un corazón
ORACION: Que duros son
moitas veces os nosos corazóns!. Duros para chorar con quen chora, para amar a
quen o necesita, para unirse a quen está fundido e necesita de nós para
erguerse, e que a dureza dos nosos corazóns impide que abramos as nosas mans e
nos fundamos nunha aperta fraternal e sincera. P.X.N.S. Amén.
F.
SEXTA LECTURA
(Rom. 6, 3-11)
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE PAULO AOS ROMANOS
Irmáns e irmás:
Ignorades
que a cantos nos bautizaron en Cristo Xesús, bautizáronnos na súa morte?.
Enterráronnos, logo, con el polo bautismo na morte, para que, como Cristo
resucitou dos mortos pola gloria do Pai, así tamén nós camiñemos nunha vida
nova.
Pois
se nos enxertaron nel pola semellanza dunha morte coma a súa, seguro que tamén
o farán por unha resurrección semellante.
Pois
habedes saber que o noso home vello foi crucificado para destruír o corpo
pecador, de xeito que non sirvamos máis ao pecado. Porque o que morre, queda
liberado do pecado.
Se
xa morremos con Cristo, cremos que tamén viviremos con El; e ben sabemos que
Cristo, resucitando dos mortos, xa non morre máis, a morte xa non pode nada
contra El. Porque o seu morrer foi un morrer ao pecado para sempre, mais o seu
vivir é un vivir para Deus.
Así
tamén, vós considerádevos mortos ao pecado e vivos para Deus en Cristo Xesús.
PALABRA DO SEÑOR
Salmo. Canto: Canta aleluia, aleluia ao Señor
ORACION: O
bautismo, Señor, incorpóranos á comunidade; pero moitas veces estas nosas
comunidades esmorecen pola nosa pouca alegría e pola nosa deixadez. Que esta
incorporación á vida nova da graza e da esperanza na que fomos mergullados o
día do noso bautismo, saibamos mantela viva en cada momento da nosa vida.
P.X.N.S. Amén.
G.
EVANXEO (Lc.
24, 1-12)
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS
A madrugada do
primeiro día da semana foron ó sepulcro, levando os perfumes que tiñan
preparados. Pero atoparon quitada a lousa, arredada do sepulcro. Entraron, e
viron que o corpo do Señor non estaba alí. Entón, mentres estaban todas
perplexas por aquilo, apareceron dous homes con vestidos resplandecentes. Cheas
de medo, miraban para o chan; pero eles preguntaron:
-¿Por que buscades
entre os mortos a quen está vivo? Non está aquí; resucitou. Recordade o que vos
dicía en Galilea: que cumpría que entregasen o Fillo do Home nas mans dos
pecadores, que o crucificasen e que resucitase ó terceiro día.
A elas
acordáronlles aquelas palabras súas, e, volvendo do sepulcro, anunciáronllelo
ós Once e a tódolos demais. Eran elas: María Magdalena, Xoana, María a de
Santiago. E tamén as outras que as acompañaban lles dicían o mesmo ós
apóstolos; pero eles non lles daban creto: parecíalles un desatino das
mulleres.
Mesmo así, Pedro
ergueuse e foi correndo ó sepulcro; abaixándose, viu as vendas soas; e, todo
abraiado polo acontecido, volveu para a súa casa.
PALABRA
DO SEÑOR
REMUÍÑO
v
Abrir o colector e Queimar o lixo: Ao comezar a coresma invitóusenos a abrir o colector para
botar dentro del todo aquilo que sabiamos que era lixo e tiñamos que afastar de
nós. Durante esas cinco semanas, fomos abrindo a tapa e metendo dentro o que
non era máis ca lixo que tiñamos acumulado. Nesta noite, cando estabamos fóra
comezando a celebración, facíasenos unha nova invitación: queimemos os
colectores con todo aquilo que fomos botando dentro: a nosa preguiza, os medos,
as desesperanzas, as rutinas, a pouca confianza en Deus, a pouca fondura
espiritual, a incapacidade de descubrir a Deus nos irmáns, a nosa soberbia... a
nosa pouca fe. Un xesto sinxelo, pero expresivo, que nos quería dicir que se
queremos entender o que estamos agora a celebrar; se queremos entender o por
que e para que da pascua, temos que desfacernos de moitas cousas innecesarias e
superficiais que nos van distraendo do importante: que só pode entender a
esperanza da que nos fala e da que deu testemuño Xesús desprendéndonos de canto
nos impide achegarnos a El. Así, poderemos comezar de novo, sen mirar atrás,
con desexos de abrir un novo camiño; pero esta vez sen ningún tipo de
adherencias que nos fagan caer e mancarnos. Por iso estamos agora aquí, dentro
da igrexa. Xa fixemos un pequeno tramo dese camiño; e fixémolo xunt@s, como
comunidade. A partires de agora teremos que ir dando pasos, ás veces pequenos,
outras veces máis grandes, pero o importante é non trabucarnos, non volver a
caer, non confundirnos. Iso é o que nos ofrece esta noite a celebración da
pascua, da resurrección de Xesús. Un novo intento, un novo comezo, un novo
empurronciño para que a nosa vida non quede parada no aburrimento, a desgana,
nos costumes, no... que sempre se espera, e nunca ilusiona. Deixemos de ser
previsibles, e fagamos como as mulleres que foron ao sepulcro: fagámonos
escoitar!. Rachemos co que sempre se fixo, deamos verdadeiro testemuño da
resurrección de Xesús sen medo, convertendo a nosa vida nun encontro cos demais
para estar ao seu lado, para camiñar xunt@s, para unirnos, sen medo nin
vergoña, a calquera das iniciativas que se esforzan por levar esperanza a quen
non a ten. Non poñamos fronteiras a este gozo que Xesús hoxe nos ofrece e chama
a anunciar uníndonos a quen ten á persoa, especialmente á persoa máis débil,
necesitada e que menos se vale por si, como centro do seu actuar. Aí, con eles,
é onde temos que estar os cristiáns. Non importa o que os de sempre, os que se
cren puros, únicos e na verdade nos poidan dicir. Nós facemos as cousas porque
estamos convencidos, porque son un ben para os demais, porque ilusionan e
porque nos fan sentir preto a presenza de Xesús Resucitado.
3.- Liturxia bautismal
MONICIÓN
A auga, hoxe ben cada
ben máis valorado, e tamén cada vez máis escaso, mesmo para nós que sempre
tivemos abondo, é signo de vida, purificación e limpeza; por iso a liturxia
desta noite quere mostrárnolo e facernos tomar conciencia de que sendo un ben
que vén de Deus, debemos coidalo e non malgastalo. Ela é signo da presenza e
cercanía de Deus. Entoemos agora as ladaíñas da resurrección que nos invitan a
limpar o corazón coa auga fresca e clara que nos trae Xesús, véndonos
reflectidos no testemuño e na vida daqueles aos que chamamos santos.
A.
LADAÍÑAS
v
Señor,
ten piedade
v
Cristo,
ten piedade
v
Señor,
ten piedade
v
Santa
María, Nai de Deus, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San
Miguel,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San Xosé, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
San
Pedro, ÉNCHENOS
DE ESPERANZA
v
San
Paulo, ÉNCHENOS
DE ESPERANZA
v
San
Francisco de Asís, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Santa
Clara,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San
Andrés, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San Xoán, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
Santa
María Magdalena,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San Estevo, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
S.Fins, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
San
Lourenzo, ÉNCHENOS
DE ESPERANZA
v
San Xoán
Bautista,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Santiago, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
San
Breixo,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San Mateu, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
San
Rosendo,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San
Froilán,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San
Martiño,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San Ignacio, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
Santa
Tareixa de Ávila, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
San
Bieito,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Santa
Catarina de Siena, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Beato
Xoán XXIII,
ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Nai
Tareixa de Calcuta, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Óscar Romero, ÉNCHENOS DE
ESPERANZA
v
Dom
Helder Cámara, Bispo do pobres, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Ghandi,
Luther King e demais testemuñas de paz e amor, ENCHÉDENOS DE ESPERANZA
v
Tódolos
homes e mulleres de ben, ENCHÉDENOS DE ESPERANZA
v
Pola túa
morte e resurrección, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Pola
forza do Espírito Santo cada día en nós, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
(Si hai bautizos)
v
Para que
o bautismo incorpore a estes fillos teus na comunidade, ÉNCHENOS DE ESPERANZA .
v
Para que
a auga do bautismo sexa para eles símbolo de nova vida, ÉNCHENOS DE ESPERANZA
v
Xesús,
Fillo de Deus e amigo de Tod@s, ÉNCHENOS DE ESPERANZA .
Que a túa
eficacia se manifeste nestes sacramentos, Deus de vida e luz. Que o Espírito se
faga presente nas súas vidas para alentalas e acompañalas. Que a túa man
acompañe a acción de quen, no teu nome, os vai acoller na fe da Igrexa. P.X.N.S.
Amén.
B.
BENDICIÓN DA
AUGA (e inmersión do cirio na
pía bautismal)
Señor do pan da Eucaristía que nos dás a auga da vida , que realizas nos teus sacramentos obras admirables coa
túa presenza invisible, e de xeitos diversos servícheste da auga para
significar a graza do bautismo.
Señor do pan da Eucaristía que nos dás a auga da vida, que desde o comezo do mundo quixeches acompañar a
presenza do ser humano santificándoo coa compaña do teu Espírito.
Señor do pan da Eucaristía que nos das a auga da vida, que nas augas do diluvio expresaches o teu proxecto
dunha nova humanidade que fose capaz de deixar atrás a angustia, o
enfrontamento e as ansias de dominio de uns para cos outros.
Mira, Pai, agora esta Igrexa que quere renovarse coa
forza da oración e abre para ela a fonte do bautismo. Que esta auga reciba, polo
Espírito Santo, a graza do teu Fillo, para que aqueles que creaches a túa imaxe e
semellanza, polo bautismo morramos ao vello que levamos en nós e renazamos á
luz dunha nova humanidade inaugurada en Xesús e plenificada na súa pascua.
Que a
presenza do Espírito Santo, polo teu Fillo + descenda sobre esta auga que hoxe poñemos ao pé
da pía bautismal, para que incorporados a Cristo, camiñemos cara á vida nova en
esperanza. P.X.N.S.Amén.
C.
RENOVACIÓN DAS
PROMESAS BAUTISMAIS
Renovemos agora persoal e comunitariamente esta fe que
hoxe celebramos cheos de esperanza e vida:
·
Estades dipost@s a loitar contra o mal que nos fai infelices e nos pecha
no egoísmo?. Si,
estou disposto.
·
Estades dispost@s a non deixarvos levar de canto nos aparta de Deus e fire
aos irm@ns?. Si,
estou disposto.
·
Estades dispost@s a que no voso corazón non aniñe a cobiza, a
insolidariedade e a envexa?. Si, estou disposto.
·
Credes en Deus Pai e amigo da vida, que puxo nas nosas mans o mundo que El
creou?. Si,
creo.
·
Credes en Xesús, o seu Fillo, que naceu de Santa María e
pasou polo mundo facendo o ben, e que no seu amor e fidelidade entregou a súa
vida para abrirnos a nós o camiño da resurrección?. Si, creo.
·
Credes na forza e presenza do Espírito Santo,
na Igrexa, comunidade de
fe e vida, na comuñón dos santos, no perdón e na resurrección que nos levará a
gozar para sempre da presenza de Deus?. Si, creo.
Pai, que esta fe que acabamos de proclamar e
confesar sexa sempre para nós a lento e esperanza no camiño da nosa
vida.P.X.N.S.Amén.
(Agora
tod@ nós recibimos a aspersión coa auga bendicida, que sela o noso compromiso
de ser fieis á alianza bautismal)
Canto:
A auga do Señor, cambioume o corazón
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Nesta
noite de esperanza e vida, queremos, Señor, presentar a nosa oración
comunitaria. Facémolo dicindo xuntos:
QUE AS NOSAS CANDEAS SEXAN SEMPRE LUZ PARA OS IRM@NS
o Para que esta noite sexa un pulo de aire fresco nas nosas
vidas, que nos leve a estar ao lado de aqueles irm@ns que pasan por
dificultades e para os que a nosa palabra, a nosa man e a nosa presenza, poden
ser medicina curativa, OREMOS.
QUE AS NOSAS CANDEAS SEXAN SEMPRE LUZ PARA OS IRM@NS
o Para que a auga do bautismo nos limpe dos medos, dúbidas
e desconfianzas diante das dificultades e problemas que vive hoxe a nosa
sociedade, OREMOS.
QUE AS NOSAS CANDEAS SEXAN SEMPRE LUZ PARA OS IRM@NS
o Para que e Eucaristía sexa sempre alimento de
solidariedade, amor e preocupación polas persoas ás que a nosa sociedade vai
deixando abandonadas na beira do camiño, OREMOS.
QUE AS NOSAS CANDEAS SEXAN SEMPRE LUZ PARA OS IRM@NS
o Para que a luz das nosas candeas non cegue nunca aos
irmáns, senón que lles axude a descubrir o seu camiño e a orientarse, para non
perderse na tebra que provocan sempre os poderosos que enganan e escravizan,
OREMOS.
QUE AS NOSAS CANDEAS SEXAN SEMPRE LUZ PARA OS IRM@NS
Grazas, Señor, por esta noite de pan, auga e esperanza.
Que a forza da Palabra compartida e celebrada, nos axude a rachar coas cadeas
que buscan converternos en escravos submisos e obedientes ao poder e á
desesperanza. P.X.N.S. Amén.
4.- Liturxia da Eucaristía
REFLEXIÓN
Agora,
Señor, cheos da alegría da resurrección,
queremos
agradecer canto temos compartido
contigo e
cos irmáns ao longo destes días.
Non só
hoxe, tamén queremos agradecer que nos invitaras
a ir
contigo a Xerusalén,
para
recibirte cos nosos ramos.
Grazas, tamén,
Señor,
porque
quixeches que sentaramos a túa mesa
o día de
Xoves Santo para mostrarnos
que o
amor é posible, e o servizo... indispensable.
Grazas,
porque nos invitaches a facer un alto no camiño
para que
miraramos a cruz.
Sen ela,
seguiriamos crendo
que non
hai dificultade, que non é necesario o esforzo,
que a
paciencia e o saber esperar non levan a nada.
E, nesta
noite, non podemos dicir nada máis que grazas.
Por
abrirnos camiños novos,
por
ofrecernos a luz que fai que non nos perdamos;
por
querer, inda que as veces nos empeñemos no contrario,
alentar e
ilusionar con esperanza as nosas vidas.
Grazas
por crer en nós e non deixar que nos esquezamos
do
verdadeiramente importante para ti: os irmáns e as irmás.
Amén.
5.- Cantos
ENTRADA: Camiñarei na
presenza do Señor
GLORIA
ASPERSIÓN: A auga
do Señor
OFERTORIO: Eiquí
están Señor
SANTO
NOSO PAI: No camiño do
amor
PAZ: Por riba das
nosas distancias
COMUÑÓN: Grazas, Señor,
graciñas
CANTO FINAL Á VIRXE: Boas noites, María
Comentarios