Descarga o arquivo coa celebración
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE
ESPERANZA, CRUZ DE SALVACIÓN
CANTO:
PÓRTICO
ORACIÓN
LITURXIA DA PALABRA
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
PAIXÓN DO
NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO XOÁN
REMUÍÑO
ORACIÓN UNIVERSAL
ADORACIÓN DA CRUZ
COMUÑÓN
Chegamos ao remate desta celebración na que nos invitaches, Xesús, a poñer os ollos na inxustiza, na incomprensión, na desesperanza e na tristura que vai invadindo pouco a pouco a nosa sociedade. Nas nosas parroquias, entre os nosos familiares e amigos, imos atopando persoas que ven que se lle pechan todas as portas, e non acaban de descubrir nin unha pequena raiola de luz e esperanza de futuro. Que nós saibamos estar ao seu lado coa nosa presenza agarimosa, co noso tempo sen reloxo e coa nosa man solidaria e disposta a compartir. Pomos este esforzo na túa man, para que non deixemos que decaia. Amén.
BENDICIÓN
Que a túa bendición, Señor, descenda con abundancia sobre esta comunidade que vén de celebrar a morte do teu Fillo coa esperanza da chegada da resurrección; que a túa esperanza, misericordia e perdón enchoupen as súas vidas, e a súa fe os leve a preocuparse polos irmáns que necesitan de mans que os axuden e acompañen. P.X.N.S. Amén.
ð ENTRADA: Cando me colle a noite no camiño
ð LECTURAS: Arrepentido
ð ADORACIÓN DA CRUZ: Música clásica de fondo
ð COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos
1)
LITURXIA DA PALABRA
o Lecturas:
§
Isaías
§ Paixón segundo
Xoán
o Remuíño breve
2)
ORACIÓN UNIVERSAL
o
Solidarizámonos e pedímoslle a Deus especialmente por
tod@s @s crucificad@s do mundo
3)
ADORACIÓN DA CRUZ
4)
COMUÑÓN
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE
ESPERANZA, CRUZ DE SALVACIÓN
CANTO:
Arrepentido
PÓRTICO
De nada nos vale torcer a cara, agochar a cabeza
debaixo das ás ou pechar os ollos diante da que está a caer. O mundo que imos
construíndo non nos gusta, e temos que dicilo. Mesmo ás veces nos custa
descubrir unha migalliña de esperanza e de ilusión diante dunha realidade
certamente dolorosa: enfermidades, falla de traballo e de oportunidades, dificultades
para chegar a fin de mes co que se gaña, persoas enganadas e que da noite para
a mañá se atopan sen os aforros de toda unha vida, xente marxinada,
traballadores explotados con contratos lixo, anciáns utilizados como caixeiros
automáticos.... Certamente vivimos nun mundo que ben pouco se parece ao mundo
que quería Xesús. si, porque hoxe, se cadra máis ca nunca, podemos dicir sen
medo a equivocarnos que vivimos nun mundo de Venres Santo, un mundo de morte e
cruz. É esta a cruz que nós, nesta tarde, adoramos como mostra de que non
queremos quedar pasivos, de que moito ou pouco, cada un e cada unha de nós
podemos facer algo para que a resignación e a desesperanza, sinais de dor e
morte, se convertan en ilusión e compromiso, sinais de vida e salvación.
ORACIÓN
Lembra, Señor, que a túa tenrura e a túa
misericordia son para sempre e non nos abandonan. Santifica aos teus fillos e
ás túas fillas e protéxenos sempre, pois Xesucristo, o teu Fillo, no noso
favor, instituíu pola súa entrega xenerosa na cruz, o camiño pascual que leva á
resurrección. Amén.
LITURXIA DA PALABRA
PROCLAMACIÓN
DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Velaí: o Excelso, o Sublime, o Altísimo daralle
éxito ao seu Servo.
A grande multitude quedará abraiada ante el,
pois o seu aspecto non parecía o dun home,
a súa figura non parecía a dun fillo de Adán.
Pero agora fará conmover a pobos numerosos:
por causa del os reis pecharán a súa boca,
porque contemplarán o que nunca se lles contou,
e comprenderán o que nunca escoitaron.
Quen creu o que lle dixemos?.
A quen se lle revelou o brazo do Señor?.
El subiu coma tenro gromo na súa presenza,
coma raíz en terra reseca.
Non tiña beleza nin esplendor;
vímolo, e o seu aspecto non era atraente.
Desprezado, o máis rexeitado dos homes,
varón de sufrimentos, familiarizado coa dor.
Coma alguén de quen se esconde a cara,
desprezado, non lle tivemos aprecio.
El cargou coas nosas dores,
el soportou os nosos sufrimentos.
Foi oprimido, foi aflixido;
pero el non abriu a súa boca.
Foi levado coma unha res á matanza,
e, coma ovella muda ante o tosquiador,
non abriu a súa boca.
Foi levado cun xuízo perverso,
ninguén se preocupou da súa vida.
El foi arrincado do mundo dos vivos,
para o noso ben foi ferido pola rebeldía do seu
pobo.
Por isto repartirei con el xunto cos grandes,
e cos poderosos terá parte no botín,
porque entregou a súa vida á morte
e foi contado cos malvados.
PALABRA DO SEÑOR
PAIXÓN DO
NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO XOÁN
C. Naquel
tempo, saíu Xesús cos seus discípulos para a outra banda do regueiro Cedrón,
onde había unha horta, na que entrou el e mailos seus discípulos. Tamén Xudas,
o que o había entregar, coñecía aquela horta, pois en moitas ocasións estivera
alí Xesús cos seus discípulos. Xudas levaba a patrulla e a garda dos sumos pontífices
e dos fariseos, chegou alí con farois, fachos e armas. Entón Xesús, sabendo
todo o que lle viña enriba, adiantouse e preguntoulles:
+ ¿A quen buscades?
C.
Respondéronlle:
S. A Xesús de
Nazaret
C. Díxolles El:
+ Eu son
C. Estaba tamén
con eles Xudas, o que o entregaba. Cando lles dixo: Eu son, botáronse para
atrás e caeron ó chan. Entón, preguntoulles, outra vez:
+ ¿A quen buscades?
C. Eles
contestaron:
S. A Xesús de
Nazaret.
C. Xesús
respondeulles:
+ --Díxenvos que “son eu”: así que, se me buscades a min,
deixade marchar a estes.
C. Así
cumpriuse a palabra que dixera: Non perdín ningún dos que me deches.
Entón Simón Pedro, que tiña unha espada,
desenvaiñouna e feriu ó garda do Sumo Sacerdote, rabenándolle a orella dereita.
O nome do garda era Malco. Pero Xesús díxolle a Pedro:
+ Mete a espada na vaíña; ¿e, logo, non hei beber-lo cáliz
que me deu o Pai?
C. Entón a
patrulla, o tribuno e mailos gardas dos xudeus, agarraron a Xesús e prendérono.
Levárono primeiro onda Anás, que era sogro
de Caifás, o Sumo Sacerdote daquel ano. Era Caifás aquel que lles dera ós
xudeus o consello: Convén que un home morra polo pobo.
Seguían a Xesús Simón Pedro e mais outro
discípulo. Este discípulo, por ser coñecido do Sumo Sacerdote, entrou con Xesús
no adro do palacio do Sumo Sacerdote.
Pedro estaba fóra, na porta. Entón saíu o
outro discípulo –o coñecido do Sumo Sacerdote-, falou coa porteira, e fixo
entrar a Pedro. A porteira preguntoulle a Pedro:
S. ¿Non es tamén
ti dos discípulos dese home?
C. El contestou:
S. Non son
C. Estaban os
criados e os gardas facendo unha fogueira, porque ía frío, e quecían. Estaba
tamén Pedro con eles, de pé, quecendo.
Entón o Sumo Sacerdote interrogou a Xesús
acerca dos seus discípulos e da súa doutrina.
Xesús respondeulle:
+ Eu falei á vista do mundo, publicamente; eu sempre ensinei
na sinagoga e no templo, onde se xuntan tódolos xudeus, e non falei nada ás
agachadas. ¿Por que me preguntas a min? Pregúntalles ós que me oíron de que
lles falei: eles saben ben o que dixen.
C. Ao dicir isto, un
dos gardas alí presentes deulle unha labazada a Xesús, dicindo:
S. ¿Así lle
respondes ao Sumo Sacerdote?
C. Xesús replicoulle:
+ Se falei mal, demóstrame en qué; e se falei ben, ¿por que
me pegas?
C. Entón Anás
mandouno amarrado onda Caifás, o Sumo Sacerdote.
Estaba Simón Pedro de
pé, quentándose, e preguntáronlle:
S. ¿Non es tamén ti
dos seus discípulos?
C. El negouno,
dicindo:
S. Non son
C. Un dos criados do
Sumo Sacerdote, parente daquel a quen Pedro lle cortara a orella, replicoulle:
S. ¿E logo non te vin
eu na horta con el?
C. Pedro negou outra
vez; e naquel intre empezou a cantar un galo.
Levaron entón a
Xesús de onda Caifás ó Pretorio. Era a amañecida. Eles non entraron no Pretorio
para non se contaminaren e así poderen come-la Pascua. Saíu entón fóra Pilatos,
onda eles, e preguntou:
S. ¿Que acusación
traedes contra este home?
C. Eles
responderon:
S. Se este non
fose un malfeitor, non cho entregabamos
C. Díxolles
entón Pilatos:
S. Collédeo vós
e xulgádeo segundo a vosa Lei
C. Os xudeus
contestáronlle:
S. Non nos é
lícito matar a ninguén
C. Así se
cumpriu a Palabra de Xesús, sinalando con qué morte había morrer.
Entón entrou Pilato outra vez no Pretorio,
chamou por Xesús e Preguntoulle:
S. ¿Es ti o Rei
dos xudeus?
C. Xesús
respondeu:
+ ¿Dilo ti pola túa conta ou dixéroncho outros de min?
C. Pilato
replicou:
S. ¿E logo son
eu xudeu? A túa xente e os sumos sacerdotes entregáronte a min: ¿que fixeches?.
C. Xesús
contestoulle:
+ O meu reino non é deste mundo; se deste mundo fose, os
meus oficiais loitarían para que ninguén me entregase ós xudeus; pero o meu reino
non é de aquí.
C. Díxolle
entón Pilato:
S. ¿Logo ti es
Rei?
C. Xesús
respondeu:
+ Tal como o estás dicindo, eu son Rei: para iso nacín e para
iso vin ó mundo, para dar testemuño da verdade; todo o que está aberto á verdade,
escoita a miña voz.
C. Pilato
preguntoulle:
S. ¿Que é a
verdade?
C. E, dito
isto, saíu onda os xudeus e díxolles:
S. Eu non atopo
nel culpa ningunha. Hai entre vós o costume de que eu vos solte alguén pola
Pascua. ¿Queredes, logo, que vos solte o Rei dos xudeus?.
C. Berraron
entón outra vez, dicindo:
S. Non. A ese
non; a Barrabás.
C. O tal
Barrabás era un bandido.
Entón Pilato colleu a Xesús e mandouno
azoutar. Os soldados, tecendo unha coroa con espiños, puxéronlla na cabeza,
vestíronlle un manto de púrpura, e, inclinándose diante del, dicíanlle:
S. ¡Salve, Rei
dos Xudeus!
C. E dábanlle
labazadas.
Pilato saíu outra vez fóra e díxolles:
S. Mirade,
tráiovolo fóra, para que vos decatedes de que non atopo nel culpa ningunha.
C. Entón saíu fóra
Xesús, levando a coroa de espiños e o manto de púrpura. Pilato díxolles:
S. Ei-lo home
C. Cando o
viron, os sumos sacerdotes e os gardas berraron:
S.
¡Crucifícao, crucifícao”
C. Pilato
respondeulles:
S. Collédeo vós
e crucificádeo, que eu non atopo culpa nel
C. Os xudeus
replicaron:
S. Nós temos
unha Lei, e conforme a Lei debe morrer, por se facer Fillo de Deus
C. Cando Pilato
oíu estas palabras colleu moito medo, entrou outra vez no Pretorio e preguntoulle
a Xesús:
S. ¿De onde es
ti?
C. Pero Xesús
non lle deu unha fala. Entón Pilato insistiu:
S. ¿Comigo non
falas? ¿Non sabes que teño poder para soltarte e poder para te crucificar?
C. Xesús
respondeulle:
+ Non terías ningún poder sobre min, se non cho desen de
arriba. Por iso o que me entregou a ti ten maior pecado.
C. Despois
disto Pilato procuraba liberalo. Pero os xudeus berraban:
S. Se soltas a
ese, non es amigo do César: todo o que se fai rei, oponse ao César
C. Pilato,
oídas estas palabras, levou para fóra a Xesús e sentouno no tribunal, no sitio
nomeado <>, en hebreo <>. Era o
día da Preparación da Pascua, alá contra as doce da mañá.
Díxolles aos xudeus:
S. Velaquí o
voso rei.
C. Pero eles
berraban:
S. ¡Fóra, fóra!
¡Crucifícao!
C. Pilato
preguntoulles:
S. Pero ¿cómo
vou crucifica-lo voso rei?
C. Os sumos
sacerdotes insistiron:
S. Non temos
máis rei có César
C. Daquela
entregóullelo para que o crucificasen.
Entón colleron a Xesús. Cargando el mesmo
coa cruz, saíu para o lugar chamado da Caveira, que se di Gólgota en hebreo.
Alí o crucificaron, xunto con outros dous, un a cada lado, e Xesús no medio.
Escribiu Pilato un título e púxoo na cruz.
O escrito era: Xesús o Nazareno, o Rei
dos Xudeus. Moitos dos xudeus leron este título, porque o sitio onde Xesús
foi crucificado estaba cerca da vila, e estaba escrito en hebreo, latín e
grego. Os sumos sacerdotes dixéronlle a Pilato:
S. Non escribas
“O Rei dos Xudeus”, senón que el dixo: “Son Rei dos Xudeus”
C. Pilato
respondeu:
S. O escrito,
escrito está
C. Entón os
soldados, cando crucificaron a Xesús, colleron a roupa del –e fixeron catro
partes, unha parte para cada soldado-, e maila túnica. Era a túnica, sen
costura, tecida dunha peza de arriba abaixo. E falaron entre eles:
S. Non a
rachemos: sorteémola a ver a quen lle toca
C. Así cumpriuse
a Escritura, que di: Repartiron entre
eles a miña roupa e sortearon a miña túnica.
Tal fixeron os soldados
Ó pé da cruz de Xesús
estaban súa nai e a irmá de súa nai, María a de Cleofás, e mais María a
Madalena. Xesús, vendo a súa nai e, onda ela, o discípulo a quen amaba, díxolle
á nai:
+ Muller, velaí o teu fillo
C. Despois
díxolle ó discípulo:
+ Velaí a túa nai
C. Desde aquela
hora o discípulo acolleuna con el.
Despois disto, sabendo Xesús que xa todo
estaba acabado, para que se cumprise plenamente a Escritura, dixo:
+ Teño sede
C. Había alí un
xerro cheo de vinagre. Entón, atando unha esponxa empapada de vinagre a unha
cana de hisopo, achegáronlla á boca. Cando probou Xesús o vinagre dixo:
+ Está cumprido
C. E,
inclinando a cabeza, entregou o espírito
Entón os
xudeus, como era o Día da Preparación, para que non permanecesen os corpos na
cruz durante o sábado –pois era grande aquel día de sábado-, rogáronlle a
Pilato que lles rompesen as pernas e os retirasen.
Viñeron, logo, os soldados, e rompéronlle-las
pernas ó primeiro e mais ó outro que crucificaran con el. Pero ó chegaren onda
Xesús, como o viron xa morto, non lle romperon as pernas, senón que un dos
soldados lle traspasou o costado cunha lanza; e no instante saíu sangue e auga.
Quen o viu dá testemuño, e o seu testemuño
é verdadeiro; el sabe que di a verdade, para que tamén vós creades. Porque isto
aconteceu para que se cumprise a Escritura: Non
lle crebarán óso ningún. E noutro lugar di: Han mirar para quen traspasaron.
Despois disto,
Xosé o de Arimatea, que era discípulo de Xesús –anque ás agachadas, por medo ós
xudeus-, rogoulle a Pilato que lle deixase retira-lo corpo de Xesús. Pilato
accedeu. Foi e retirou o corpo.
Foi tamén Nicodemo –aquel que primeiramente
viñera onda Xesús de noite-, levando unha mestura de mirra e áloe de case cen
libras.
Colleron o corpo de Xesús e, segundo é
costume sepultar entre os xudeus, enfaixárono en panos, con aromas. No sitio
onde crucificaran a Xesús había un xardín, e no xardín un sepulcro novo, que
aínda non usara ninguén.
Puxeron alí a Xesús, por mor da Preparación
dos xudeus, pois o sepulcro estaba cerca.
PALABRA DO SEÑOR
REMUÍÑO
·
O día e a noite. A
cara e a cruz. O anverso e o reverso. O dereito e o revés. Se o día de onte
celebrabamos o AMOR, coa institución da Eucaristía, do sacramento do servizo e
o día do amor fraterno; a outra parte da vida é a que celebramos hoxe: a cruz e
a morte. Porque se miramos desde os ollos de Deus, descubrimos un mundo
desafinado no que é moita a dor e a tristura, o sufrimento e a desesperanza que
aniñan na vida e no corazón de moitos irmáns e irmás. Uns, unha pequena parte,
parecen vivir alleos ao que lle ocorre a quen está ao seu lado, como se non
existisen. Outros, os máis, sofren, choran, vense desprezados, manipulados e
impotentes diante de situacións nas que lles resulta moi difícil percibir a
presenza de Deus amor que garda silencio. A celebración deste Venres Santo invítanos a poñerlle
cara a esta cruz que estamos contemplando, porque o Crucificado non é un
anónimo, senón que ten rostro e nome de tanta xente do noso mundo á que moitas
veces lle custa atopar un motivo para seguir vivindo. Como cristiáns non
podemos pechar os ollos ou volver a cara para non ver estes sinais de morte,
senón que temos un compromiso fondo de axudar para que saian desta situación
inhumana.
·
A
cruz de Cristo lémbranos que Deus sufre con nós. A El dóelle a fame dos nenos africanos,
chora coas mulleres maltratadas día a día no seu fogar, berra con aqueles que
quedan sen casa, séntese impotente coas persoas enganadas polos poderes
económicos, sofre cos anciáns que son expoliados, sente a frustración das
persoas que non atopan un posto de traballo que lles permita vivir con
dignidade, desespérase con aquelas que non teñen con que alimentarse e con que
alimentar aos seus fillos, dóese coa xente que non ten un acceso a unha
sanidade pública de calidade, solidarízase coa causa de tantas e tantas persoas
explotadas, silenciadas, ninguneadas, estafadas, enganadas, violadas....
·
Por
iso hoxe é un día para reflexionar, para estar, para acompañar a Cristo no
camiño da cruz, para sermos nazarenos...cando as cousas non pintan ben, cando
toda aquela moitedume que o aclamou o domingo de Ramos como Mesías pasados
cinco días berra que o crucifiquen. Hoxe é un bo momento para mirar dentro de
nós, para reflexionar e pedir perdón das moitas veces na nosa vida nas que
tamén nós negamos a Cristo, abandonamos a Cristo, pasamos de largo diante da
cruz… sen parar a axudar, a chorar, a acompañar.
ORACIÓN UNIVERSAL
Poñamos diante de Xesús os nosos propios sufrimentos, as nosas
canseiras, os nosos desánimos. Poñamos os sufrimentos daquelas persoas que
coñecemos e queremos, aí, onda Cristo. Poñamos a dor, a angustia, a
desesperanza de tódalas persoas; poñámolas aquí, na terra onde caeu Cristo. Que
el nos dea azos para superar estas cruces. Dicimos:
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da FALTA DE SINCERIDADE.
Para que o actuar de Xesús, que nunca buscou resultados favorables nin se
agochou detrás de medias tintas, nos axude a buscar sempre a verdade,
respectando ideas, opinións e comportamentos distintos aos nosos, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da VIOLENCIA de
calquera tipo. Para que entendamos dunha vez por todas que a violencia só xera
violencia e que se seguimos a lei de “ollo por ollo”, o mundo quedará cego,
OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da MANIPULACIÓN E DO
ENGANO. Para que non nos deixemos embarcar pola retórica e pola coacción
dos que mandan, senón que actuemos segundo a liberdade que Deus nos dá, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da TRAIZÓN. Para que
no silencio do camiño recoñezamos a necesidade de dar a confianza da amizade, e
nunca nos vendamos ao mellor postor, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da COMENENCIA, que
nos escraviza e fai que actuemos non en función duns principios e valores,
senón buscando o noso propio proveito. Para que o noso non sexa nunca un actuar
interesado, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz do BALEIRO INTERIOR,
que a tanta xente afoga e impide respirar. Para que nunca esquezamos que o
verdadeiramente importante non está no ter, senón está no ter, senón no
colaborar, compartir e traballar por unhas relacións máis xustas entre nós, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
*
Poñemos diante de Deus a cruz da INTOLERANCIA. Para que sempre lembremos
que Xesús non quere seguidores fanáticos, senón seguidores sinxelos que se
esforzan en facer da súa vida experiencia de tolerancia, diálogo e búsquea de
puntos de encontro con quen pensa distinto, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
*
Poñemos diante de Deus a cruz da ENVEXA. Para que sempre abramos os
ollos á claridade da luz que está en Xesús, pondo a nosa forza no Deus que nos
chama a traballar contra o engano, a inxustiza e a envexa, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da INDIFERENZA, que endurece o noso corazón,
levándonos a mirar cara outro lado ou
a buscar a cruz como espectáculo, despreocupándonos dos demais e mergullámonos
no noso egoísmo e no noso individualismo. Para que non sexamos insensibles ante as persoas e
os acontecementos que pasan no mundo, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da VIOLENCIA DOMÉSTICA. No noso mundo, Señor, as mulleres son en demasiadas
ocasións, desposuídas da súa dignidade: maltratadas, asasinadas, obrigadas a
prostituírse, consideradas coma simples obxectos, sen acceso á educación e á
cultura. Por todas aquelas que sofren polo simple feito de ter nado mulleres,
OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da VELLEZ, unha pesada carga para os nosos maiores que, despois de
toda unha vida adicada aos demais, vense arrinconados, esquecidos, abandonados
ou utilizados como simples caixeiros automáticos. Para que os acollamos,
valoremos e mostremos o lles mostremos o amor que merecen, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz do PARO, que ten o
rostro de máis de cinco millóns de persoas no noso país. Para que loitemos por
un reparto xusto do traballo, por un salario digno e por unhas condicións
laborais axeitadas para todas as persoas, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Poñemos diante
de Deus a cruz da ENFERMIDADE, que
levan as persoas que a sofren e as súas familias. Para que reivindiquemos unha
sanidade de calidade, na que as persoas sexamos tratadas como tal e non coma
simples números, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
* Finalmente,
poñemos diante de Deus a cruz da INXUSTIZA,
de calquera xeito de inxustiza. Para que nunca calemos, consintamos ou caiamos
na tentación de usar, aproveitarnos ou pasar dos demais, OREMOS.
CRUZ DE CRISTO, CRUZ DE VIDA, CRUZ DE ESPERANZA, CRUZ DE
SALVACIÓN
Deus
do consolo e da escoita, fai que cantos se senten oprimidos e desesperanzados
atopen en Ti o agarimo que os leve a loitar con forza e sen desmaio contra as
dificultades que os azoutan. PXNS. Amén.
ADORACIÓN DA CRUZ
1)
MONICIÓN
Neste Venres Santo. Venres de dor e tristura,
achegámonos para adorar a cruz e sentir, desde Xesús, a dor de tant@s irm@ns
nosos que desde todos os recunchos do mundo ven a súa vida ameazada, rota e
pisada pola forza de quen ten o poder. Adoramos a cruz e
sentímonos implicados na tarefa de facer que desaparezan todas as cruces que
segue habendo na vida das persoas.
2)
INVITACIÓN PARA MOSTRAR A CRUZ
Desde o fondo da
Igrexa, tres persoas con velas traen a cruz
Mirade a árbore da cruz, na que estivo cravada a salvación do
mundo
Vinde adorala
3) ADORACIÓN DA CRUZ
En silencio,
achegámonos a adorar a cruz, facendo antes unha leve inclinación. Mentres, sona
música clásica de fondo.
COMUÑÓN
Noso Pai
Año de Deus
Distribución
da comuñón
Oración
Chegamos ao remate desta celebración na que nos invitaches, Xesús, a poñer os ollos na inxustiza, na incomprensión, na desesperanza e na tristura que vai invadindo pouco a pouco a nosa sociedade. Nas nosas parroquias, entre os nosos familiares e amigos, imos atopando persoas que ven que se lle pechan todas as portas, e non acaban de descubrir nin unha pequena raiola de luz e esperanza de futuro. Que nós saibamos estar ao seu lado coa nosa presenza agarimosa, co noso tempo sen reloxo e coa nosa man solidaria e disposta a compartir. Pomos este esforzo na túa man, para que non deixemos que decaia. Amén.
Que a túa bendición, Señor, descenda con abundancia sobre esta comunidade que vén de celebrar a morte do teu Fillo coa esperanza da chegada da resurrección; que a túa esperanza, misericordia e perdón enchoupen as súas vidas, e a súa fe os leve a preocuparse polos irmáns que necesitan de mans que os axuden e acompañen. P.X.N.S. Amén.
ð ENTRADA: Cando me colle a noite no camiño
ð LECTURAS: Arrepentido
ð ADORACIÓN DA CRUZ: Música clásica de fondo
ð COMUÑÓN: Seguirei os teus pasos
Comentarios