Ir al contenido principal

Inmaculada 2012



PORQUE PARA DEUS NON HAI IMPOSIBLES.... QUE SE CUMPRA A TÚA PALABRA!

PÓRTICO

Nun tempo no que, mesmo dentro da Igrexa, se fala moito de volver ás orixes, na nosa fe, se vamos á orixe, alí atopamos a María, atopamos o seu si incondicional, atopamos a súa opción radical por Deus... que ten que ser modelo para a nosa vida. Cremos na Igrexa, e nunha Igrexa que quere tomar conciencia, cada vez máis e maior, do papel da muller na construción da propia comunidade e da sociedade. Por que, entón, despois de tantos séculos as mulleres seguimos estando silenciadas, marxinadas, seguimos sen ser valoradas na Igrexa?. Quizá cómpre volver ás orixes, volver aos alicerces, para reconducir o camiño, para andar polos vieiros da igualdade e da complementariedade.
María, a muller, preséntasenos hoxe coma porta da nova humanidade e como porta da nosa salvación. Se queremos chegar a Cristo debemos entrar pola muller, descubrindo o que de feminino, de fecundo, de portadores de vida hai en nós.
Que esta celebración que agora comezamos nos axude a tod@s nós a que iso sexa unha realidade, e valoremos e respectemos o traballo de tantas e tantas mulleres ao noso redor.

O PERDÓN

*      Polas veces nas que a Igrexa, basicamente a súa xerarquía, nin coñece nin recoñece o papel fundamental da muller, SEÑOR, ILUSIÓNANOS DE NOVO.
*      Polas veces en que non respectamos as opinións dos demais, o seu xeito de vivir e de pensar, CRISTO, ILUSIÓNANOS DE NOVO.
*      Polas veces nas que á voz da muller lle esiximos máis ca do home para ser escoitada, SEÑOR, ILUSIÓNANOS DE NOVO.

REMUÍÑO

¨      A consecuencia do pecado é a aparición de hostilidades entre o varón e a muller. Se queremos restituír o tempo da graza, é indispensable comezar por construír a reconciliación entre ambas dimensións fundamentais do humano. Non se trata, pois, de dominador-dominada, de primeiros-segundas, de actores-espectadoras, de voceiros-mudas.... Trátase máis ben de traballar a prol da igualdade, de compartir funcións, de valorar a complementariedade entre ambos xéneros. Temos un longo camiño por facer. Un camiño aberto na persoa de María. A nós, cristiáns e cristiás, tócanos ir dando pasiños para que a igualdade sexa, dentro da nosa Igrexa, unha realidade. O noso sermos cristiáns e cristiás é tomar conciencia da nosa elección por parte de Deus para este combate: a santidade, que esixe ir morrendo ao “home vello”, que nos pide coraxe para sermos sant@s, recuperadores da graza. Isto vai supor de cada un e de cada unha de nós sermos, no medio do mundo, oíntes da Palabra, mensaxeir@s da Boa Nova, construtores e construtoras do Reino.
¨      En María, a muller, a Igrexa contempla o triunfo deste combate e descóbrese vencedora do mesmo na medida na que como ela, entende a súa existencia como nai dunha humanidade xa reconciliada, unha humanidade dadora de vida, unha humanidade que atopa sentido ao seu camiño sendo, como María, servidora. Ela soubo superar vellos prexuízos, soubo estar por riba do qué dirán, soubo, nunha palabra, poñerse nas mans de Deus. Que a súa sexa hoxe tamén a nosa resposta agradecida: “Fágase en min segundo a túa Palabra”, que nos deixemos modelar por Deus, que só quere que sexamos felices.
¨      Por iso María é para tódalas mulleres un berro que abanea as nosas conciencias: non hai que ter medo, nós tamén somos Igrexa, tamén somos quen de adquirir responsabilidades. Estamos fartas de ser cristiás de segunda. Porén, moitas veces somos nós mesmas as que pomos freo ó noso papel nas nosas comunidades. Frases como “sempre se fixo así”, “eu non vallo”, “eu non sei”, fannos un fraco favor ás mulleres, que temos que tomar conciencia da nosa valía e de todo o potencial que levamos dentro. Para ese Deus para quen non hai imposibles, non hai cristiáns de primeira e cristiás de segunda, senón que nos crea iguais na complementariedade. María dinos que xa pasou o tempo dos laios. É hora de camiñar cara adiante, de construír comunidade, de facernos escoitar, de ser luz das xentes, como nos lembra a L.G., porque tod@s somos pobo de Deus. Sen medos, sen prexuízos, afrontando responsabilidades. O si de María ten que ser un aguillón para todas nós: ESPERTEMOS E CAMIÑEMOS.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Como María, poñámonos tamén nós hoxe en actitude de confianza e compromiso diante de Deus e da comunidade, e digamos:
MARÍA, AXÚDANOS A ROMPER AS NOSAS CADEAS
  • Para que a Igrexa, como María, saiba ser para tod@s colo de nai que acubilla, mans de nai que acariñan, corazón de nai, que dá sen pedir contas, OREMOS.
MARÍA, AXÚDANOS A ROMPER AS NOSAS CADEAS.
  • Para que nas nosas comunidades e ó noso redor, saibamos descubrir e valorar o esforzo calado e constante de tantas mulleres que loitan, traballan e entregan a súa vida polos demais sen pedir nada a cambio, OREMOS.
MARÍA, AXÚDANOS A ROMPER AS NOSAS CADEAS.
  • Hoxe queremos lembrarnos na nosa oración de todas aquelas mulleres que, en calquera parte do mundo sofren polo simple feito de ser mulleres: as vítimas da violencia doméstica, as que ven atropelada a súa dignidade, as que non ven respectados os seus dereitos fundamentais. Por todas elas, OREMOS.
MARÍA, AXÚDANOS A ROMPER AS NOSAS CADEAS.
Grazas, Señor, por estar sendo alento, forza, camiño e esperanza na nosa vida. Que, coma María, perdamos os nosos medos e traballemos por afastar de nós a tentación do silencio diante das inxustizas. P.X.N.S. Amén.

REFLEXIÓN
BENAVENTURANZAS DA MULLER
BENAVENTURADAS
as que loitan pola igualdade, porque nelas agroma un novo xeito de vida.
BENAVENTURADAS
as rescatadoras de liberdade porque, coa súa vida, conquistan a xustiza.
BENAVENTURADAS
aquelas que se converten elas mesmas en Evanxeo, porque fan crible que Deus vive entre nós.
BENAVENTURADAS
mulleres fortes, xenerosas, que nunha procura conxunta e solidaria cos homes testemuñan que é posible sermos iguais na diferenza.
BENAVENTURADAS
mulleres tenras, dilixentes que, co seu esforzo e labor, deron realizado a transformación que soñaron.
BENAVENTURADAS
aquelas que, expresando a súa sensibilidade, dan recuperado a face materna de Deus.
BENAVENTURADAS
aquelas que, coa súa resistencia e constancia, glorifican a Deus transformando a sociedade.
BENAVENTURADAS
aquelas que, con fidelidade ao espírito, recuperan para o noso tempo a vida na igrexa dos pobres.

ALÉDENSE
cando, nunha andaina de oración e contemplación, saben descubrir a historia da revelación e interprétana para os outr@s.
ALÉDENSE
cando, adiantándose á utopía da liberación, cultivan, colleitan e reparten o pan da fraternidade e da solidariedade.
ALÉDENSE
cando, sendo a un tempo nais e pais, fanse responsables da vida con espírito combativo.

De certo, recoñecemos hoxe que é agasallo do Pai, rescate do Fillo, forza do Espírito, que:

NEGRAS, BRANCAS, INDIAS, NAIS, LABREGAS, RELIXIOSAS, MILITANTES; MULLERES TODAS, SOMOS SACRAMENTO DE VIDA, FACE SALVADORA DE DEUS.

¡GRAZAS, SEÑOR, POR TERME FEITO MULLER!

CANTOS
ð  ENTRADA:Xa nos tes aquí
ð  LECTURAS: Noraboa María
ð  OFERTORIO: Camiñar sen Xesús
ð  COMUÑÓN: Esa é María

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel