Ir al contenido principal

EPIFANÍA 2012


NON QUEDES NA XERUSALÉN DA OPULENCIA... CAMIÑA CARA Á BELÉN DA SINXELEZA... A SÚA ESTRELA GUIARÁ O TEU CAMIÑO

PÓRTICO

A estrela que guiou aos reis parou diante daquel portal no que estaban María, Xosé e mailo neno. Parou para mostrarnos que a presenza daqueles reis se convertera en signo de universalidade da mensaxe do Deus que se fai coma un de nós. Deus non quere quedar á marxe de canto nos pasa, por iso asume a nosa humanidade dun cabo ao outro do mundo. A festa de hoxe, a Epifanía, volve lembrárnolo: alí onde haxa un ser humano está o Deus de Xesús para dicirlle: es importante, quero estar ao teu lado, non te vou deixar so, a túa dignidade faite igual aos demais, por riba de mundos e situacións económicas, nin o poder nin a imposición de ninguén cha vai quitar. Celebremos esta nova que nos lembra que a presenza de Deus faise vida en todos os recunchos da terra e nos chama aos seus seguidores a estar atentos para que ninguén vexa esmagada a súa dignidade.

O PERDÓN

  • Señor, que non esquezamos nunca que por riba de fronteiras, linguas e culturas está sempre o respecto que merecen as persoas, SEÑOR, QUE A TÚA ESTRELA NON NOS ABANDONE.
  • Cristo, que nunca perdamos a memoria do agradecemento a cantas persoas nos acolleron e axudaron cando estabamos lonxe da nosa casa, CRISTO, QUE A TÚA ESTRELA NON NOS ABANDONE.
  • Señor, por ter reducido este tempo de Nadal a un puro consumismo e derroche, baleirándoo de todo contido, SEÑOR, QUE A TÚA ESTRELA NON NOS ABANDONE.

REMUÍÑO

  • Dinos a lectura da carta aos efesios que Deus se revelou aos xentís, é dicir, que o Deus que se mostra na persoa de Xesús superou a barreira de ser só o Deus dos xudeus para converterse en Deus de tod@s, no Deus que loita contra a exclusión. E a celebración de hoxe o que busca é que nós, os que hoxe nos consideramos seguidores deste Deus, asumamos tamén este compromiso, e non nos deixemos levar do que din os que consideran que o norte, o norte rico, inda que agora non o pareza tanto, é superior aos outros mundos, sen ter en conta nin valorar que por riba de como se ten desenvolvido a historia da humanidade, hai un principio que para a fe cristiá é irrenunciable, inda que ela mesma no actuar dos seus membros teno esquecido moitas veces: tod@s posuímos a mesma dignidade, sen exclusións, polo tanto somos iguais e merecedores do mesmo respecto, falemos a lingua que falemos, teñamos a cor da pel que teñamos ou nos expresemos en formas culturais diversas. A pluralidade de formas non exclúe a unidade no fundamental: tod@ persoa merece a mesma dignidade. Por iso Paulo, que fora capaz de romper o círculo no que crecera e se formara, o círculo do xudaísmo, llelo transmite aos efesios como a gran novidade da fe na que foran bautizad@s. Deus revélase, e faino sen exclusións. Temos aquí nós unha liña de reflexión desde a que poder rezar e entender a razón da celebración de hoxe.
  • E se a estrela levou a aquelas persoas ao portal, hoxe quere guiarnos a nós a todos os portais nos que é necesario iluminar a cantos neles viven: o portal dos maiores a quen os fillos deron as costas, o portal dos enfermos que necesitan palabras de esperanza e cariño ante a dureza da enfermidade, o portal da superación de rancores, envexas e malas falas nas que temos convertido as relacións cos veciños ou familiares. Como vemos, hai moitos portais diante dos que a estrela se para hoxe para que tamén nós, como fixeron os magos, levemos os nosos presentes de cariño, dispoñibilidade, tempo compartido e esforzo por empezar de novo e non deixar que o noso corazón se endureza diante do sufrimento dos que temos a redor.
  • Pero claro, para iso non temos que quedar na Xerusalén da opulencia, da rutina, do sempre se fixo así, do relixiosamente correcto ou do culto baleiro. Non. Porque unha vez que te deixas guiar pola súa estrela, de certo que toda a túa vida colle un rumbo novo, que moitas veces non sabemos onde nos levará, pero no que atopamos a Deus como caxato no camiño. Se non nos deixamos vencer polo desalento, polo andazo ou pola rutina.... chegaremos a Belén, a esa Belén que nos ensina a vivir na sinxeleza, lembrándonos unha vez máis que a Deus non lle van os fastos, os palacios ou a publicidade. Que deixemos que a luz da estrela, que nos mostra novos portais que xorden no noso mundo de hoxe, entre no noso corazón e non cale ante estas situacións que moitas das veces son froito do abuso, a falta de transparencia, a imposición e o engano dos que mandan e toman decisións respecto de nós. Calar, permitir, deixar que outros decidan e fagan por nós é apagar a luz da estrela e impedir que a mensaxe de Xesús, que é para tod@s, non só para os que mandan, dirixen, calle no noso corazón. Que na celebración dos Reis, o noso cofre estea cheo, non de ouro, incenso e mirra, senón de canto leva a que a xustiza agrome e a dignidade das persoas se respecte.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Co Deus que non exclúe a ninguén, senón que nos chama a respectar e aceptar que tendo unha mesma dignidade son múltiples as formas de vivila, digamos:
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
*        Para que no día da Epifanía, a Igrexa sinta que a universalidade da fe non está en impoñer os criterios do primeiro mundo, senón en integrar a pluralidade de visións, linguas e culturas, enriquecendo a mensaxe e facendo presente a Xesús e a súa Boa Nova no medio do mundo, OREMOS.
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
*        Polas nosas parroquias, para sempre esteamos dispost@s a agasallar a todas aquelas persoas que piden a nosa man, necesitan a nosa compaña ou agradecen a nosa visita, OREMOS.
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
*        Para que nós nos deixemos tamén iluminar pola estrela que nos marca o camiño no que se nos mostra que é mellor facer o ben que buscar o enfrontamento; que é mellor tratar de unir que crear fendas que separan; que é mellor tender pontes cos membros da familia dos que nos temos apartado, cos veciños ou cos amig@s, que construír muros que separan e illan, OREMOS.
AXÚDANOS A CAMIÑAR ATA O PORTAL DE BELÉN
Que esta nosa oración comunitaria nos axude a abrir os ollos e descubrir a estrela que nos guía polos teus vieiros de entendemento, solidariedade e xustiza. P. X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Señor, coma os Magos
queremos buscarte neste mundo insolidario e frío;
queremos atoparte nos barrios marxinais e nos arrabaldes;
queremos verte nas persoas que esta sociedade esconde e esquece;
queremos descubrirte nas persoas que non contan para os dominantes;
queremos acollerte nas persoas que non teñen o básico e necesario;
queremos darche unha aperta nos que viven nas tebras da desesperanza.
Nas persoas pobres e marxinadas de sempre,
nos emigrantes e parados sen horizonte;
nos drogadictos e alcohólicos sen presente;
nas mulleres maltratadas,
nos anciáns abandonados,
nos nenos indefensos,
na xente estrelada,
en todas as persoas feiras e abandonadas á beira do camiño...
queremos buscarte,
atoparte,
verte,
descubrirte,
acollerte
e abrazarte.

CANTOS

 PANXOLIÑAS


Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel