Ir al contenido principal

19 domingo TO 2011

SUPERAR A SOBERBIA DO FARAÓNICO, AXÚDANOS A VER A DEUS NO PEQUENO E SINXELO

Pórtico

    A sociedade occidental, á que nós pertencemos, é unha sociedade marcada fundamentalmente por dous elementos: a dúbida diante de todo e todos e o afastamento de Deus. E a pouco que o pensemos, as dúas están en moi estreita relación; xa que se sobre todo se dubida e nada hai de certo sobre o que asentar principios, valores ou actitudes; e se non temos certezas, se os principios están ao servizo do que conveña ou non en cada momento, e se as actitudes todas son iguais e valen o mesmo, para que ter a Deus como referente?. Xa nos valemos nós mesmos para facer, desfacer, alentar ou desalentar momentos, situacións e circunstancias. Este escepticismo que respiramos en occidente vai facendo que crezamos planos e sen horizontes. E xa sabemos, se na vida non hai horizontes máis alá do que vemos e tocamos, todo se nos volve sen sentido e innecesario.

Porén, no Evanxeo de hoxe, Xesús invítanos a non deixarnos afogar polo presentismo nin polos acontecementos faraónicos, senón a descubrilo no pequeno, no cotián, no sinxelo. Verdade que paga a pena?. Verdade, entón, que non todo vale nin dá o mesmo?. Verdade que a nosa tarefa é descubrilo no que facemos?. Aprendamos logo a encher a vida de sentido, entusiasmo e esforzo por cambiar para ben.


 

Perdón

  • Para que nunca esquezamos que a túa misericordia invítanos a valorar a quen está ao noso lado e a tenderlle a man cando o necesite, SEÑOR, QUE OS IRMÁNS SEXAN O PRIMEIRO.
  • Para que non renunciemos nunca a poñer o noso esforzo para axudar a quen preto de nós está e se sente necesitado, CRISTO, QUE OS IRMÁNS SEXAN O PRIMEIRO.
  • Para que nunca deixemos afundir a quen se sinta triste, desacougado e sen esperanza, SEÑOR, QUE OS IRMÁNS SEXAN O PRIMEIRO.


 

Remuíño

  • Nun tempo de relacións humanas tan difíciles e marcadas, moitas das veces, pola rixidez, a dureza e o simple interese material, achegarse á Palabra de Deus volve ser un momento de acougo e alento no camiño cotián de ir facendo da vida unha experiencia de encontro e solidariedade. Non é entón de estrañar a invitación do Salmo a esforzarnos por atopar no medio deste mundo complexo a misericordia e a salvación que Deus nos ofrece, e que vai manifestando a través do actuar, honesto e desinteresado, de tantas persoas que non están dispostas a deixarse manipular e para as que a indignación diante dos que queren convertelas en cousas inertes e manexables, pasa a volverse acción e compromiso para non quedar pasivos ante os abusos e enganos; ao contrario, espoldrarse e unirse a cantos non están dispostos a que as cousas as sigan marcando os de sempre: os que mandan, os ricos e poderosos. Só desde esta iniciativa seremos capaces de descubrir como a misericordia e a salvación de Deus se van esparexendo no bo facer limpo e liberador de tantas persoas nas nosas parroquias, nos nosos centros de traballo ou nos nosos contornos. Por iso, o mesmo que o salmista, tamén nós podemos loar e agradecer a misericordia e a salvación do Deus ao que lle rezamos e en quen confiamos.


 

  • E engadimos esta idea do compromiso e a acción por cambiar e mellorar, desenmascarando enredos e enganos, coas palabras de Apóstolo Paulo na súa carta aos romanos. Todo paga a pena cando se fai a prol e ao servizo dos demais. Non por tranquilizar a conciencia ou por romper a nosa comodidade, non; a razón é moito máis fonda: porque compartimos a mesma irmandade, e polo tanto é o mesmo Deus o que nos une e serve de tronco e raíz común, desde a que facer as cousas que nos fan medrar coma persoas e facilitan unha vida moito máis humanizadora e gozosa aos demais, que na visión cristiá se chama: fraternidade. Só desde a fraternidade de quen sabe que é o mesmo Deus o que alenta e acompaña, podemos atopar razóns que nos leven a minguar nós, para que crezan os demais. Morrer ao noso eu, para que medre a alteridade, que nos leva a pensar e actuar desde o nós.


 

  • Deste xeito xa non nos pasará coma aos Apóstolos, a quen a dúbida e a desconfianza levábaos ao fracaso dos seus plans, dos seus proxectos, de canto facían. Do mesmo xeito pasa con nós, e así, cando as nosas seguridades esmorecen, os proxectos xa non son cribles porque nos falta confianza neles, polo que a posibilidade de levalos adiante é escasa. O Evanxeo de hoxe chámanos a poñer a nosa convición en quen non esmorece nin pasa coas modas, senón que é raíz e tronco: Xesús. Sabéndoo e confiando, as cousas teñen outros horizontes e outro sentido. O que ocorre é que a nós, coma os Apóstolos, tamén a dúbida acaba ocupando máis espazo que a confianza, polo que a nosa inseguridade nos impide vivir con gozo as nosas capacidades, e o noso esforzo por saír da rutina e traballar pola creatividade de evanxelizar para que se nos entenda cando falamos e actuamos, superando a tentación de seguir vivindo do pasado, da tradición, do que foi, esquecendo que a evanxelización hoxe pasa polo aquí e agora da presenza salvífica e misericordiosa de Deus entre nós. A mensaxe é a mesma, pero ás veces esquecemos que a maneira de presentala cambia, porque cambian os tempos e máis as persoas. Se o entendemos, seguro que superaremos a tentación da dúbida e desconfianza, para poñernos a camiñar na solidariedade confiada de quen se compromete por facer do lugar onde estea un berce de esperanza.


 


 

Oración da comunidade

    Falar de misericordia é falar de corazón grande e sinxelo. Que aprendamos a vivir con grandeza e sinxeleza de corazón cada día e en todo momento, por iso che dicimos:

QUE TE RECOÑEZAMOS CAMIÑANDO SOBRE AUGAS REVOLTAS DO NOSO MUNDO

  • Que a Igrexa se esforce cada día non en organizar grandes acontecementos nin construír obras faraónicas, senón en traballar cóbado con cóbado con quen se pon ao servizo dos pequenos e excluídos do noso mundo, Oremos.

QUE TE RECOÑEZAMOS CAMIÑANDO SOBRE AUGAS REVOLTAS DO NOSO MUNDO

  • Que nas nosas comunidades non esquezamos nunca que facer as cousas ben, con compromiso e actitudes éticas, non é ser parvos nin mixiricas, senón persoas que saben poñer a honradez e a honestidade ao servizo do ben común, Oremos.

QUE TE RECOÑEZAMOS CAMIÑANDO SOBRE AUGAS REVOLTAS DO NOSO MUNDO

  • Por nós, para que saibamos beber na fonte da túa Palabra, Palabra de alento, xustiza e liberdade, para poder levarlla a quen é perseguido inxustamente, a quen é excluído por non ceder ás presións dos máis fortes, a quen e esquecido por non querer entrar no xogo da corrupción e o engano, Oremos.

QUE TE RECOÑEZAMOS CAMIÑANDO SOBRE AUGAS REVOLTAS DO NOSO MUNDO

Señor, que sempre deixemos que agrome en nós o compromiso de aprender a camiñar sobre as augas que non nos deixan na dúbida, o desconcerto e a falta de valores, para deste xeito sentirte como amigo e compañeiro da nosa andaina de cada día.Por Xesucristo o noso Señor. Amén.


 

Reflexión

Pai/Nai, santificado sexa o teu nome sempre, pero especialmente:

  • Cando non cedo ás presións da corrupción.
  • Cando non cedo á xustificación do engano e a mentira.
  • Cando non cedo á negación de canto axuda a acompañar a quen está solo e triste.
  • Cando non cedo á tentación de defender a quen é agredido, enganado ou utilizado por quen ten poder.
  • Cando non me avergoño de manifestar a miña fe cos meus feitos e as miñas palabras,


 

Diante de quen:

  • Abusa dos máis débiles
  • Engana aos indefensos
  • Explota aos pobres
  • Atemoriza aos sinxelos
  • Violenta aos pequenos
  • E se ri de cantos coa súa solidariedade fan que o sorriso poida chegar aos beizos dos que menos teñen e máis necesitan. Amén.


 

Cantos

  • ENTRADA: Amigos nas penas e na festa amigos
  • LECTURAS: Sede o sal
  • OFERTORIO: Cantádelle ao Señor unha cantiga nova

COMUÑÓN: Non leves para o camiño

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel