Ir al contenido principal

4 domingo pascua 2011

Servidores ou vividores?

PÓRTICO

Cando falamos de pastor e de ovellas, quizá nos veña a imaxe de sumisión, de obediencia cega, de "borreguismos"; porque se cadra e sen que nos deamos conta, ao noso mundo gustaríalle que fosemos así, que non tivésemos criterio propio. Así, os medios de comunicación crean opinión; a moda crea tendencias; os políticos deciden por nós; os pastores da nosa Igrexa falan no nome de todos os crentes....

Pero que lonxe está isto do que escoitamos na Palabra. Xesús, o Bo Pastor, chámanos polo noso nome, individualiza, coñece, respecta a nosa liberdade e as nosas decisións. El invita, non impón. Que desde esta decisión persoal non teñamos medo a responderlle afirmativamente ao que nos propón, sabedores de que é a nosa felicidade.

O PERDÓN

  • Porque en demasiadas ocasións vivimos dos demais, en lugar de vivirmos para os demais, SEÑOR, ESPERTA O NOSO OÍDO.
  • Porque moitas veces nos deixamos levar polo que outros din, sen darnos conta de que unha cousa, inda que sexa mentira, ao repetila moitas veces acabamos crendo que é verdade, CRISTO, ESPERTA O NOSO OÍDO.
  • Porque non somos capaces de recoñecer o mal que cos nosos comentarios e medias verdades lle podemos facer aos demais, SEÑOR, ESPERTA O NOSO OÍDO.

REMUÍÑO

  • Na festa do Bo Pastor,que sempre celebramos no cuarto domingo de Pascua, os textos que acabamos de proclamar queren ser unha invitación, desde este sentido de alegría e esperanza que nos trae a Pascua, a que tomemos conciencia que comunidades e pastores van sempre unidos. Que unha sen a outra esmorecería. Que serían os pastores se o seu labor non fose un servizo sincero, sinxelo e cercano no medio das comunidades?. E que sería das comunidades sen pastores que invitan a celebrar e compartir a Eucaristía, expresión de compromiso e servizo aos demais, especialmente aos máis necesitados?. Non nos diferenciariamos moito dunha gran empresa multinacional que busca resultados, ganancia e se move entre números .Pero entre nós non ha ser así, non pode ser así. Pastores e comunidades temos que ir xuntos, da man, no anuncio, celebración e compromiso. E que mellor que este tempo de Pascua para cargar pilas e continuar neste tarefa de comuñón?.
  • Porén, falar hoxe de pastores e de ovellas causa confusión e malestar, debido á ambigüidade destes termos e ao seu contido cultural actual. A ninguén nos gusta que nos identifiquen cun rabaño de ovellas, por moito que o idealicemos. Nós queremos ser libres e creativos, marcar as nosas propias metas, sinalar cales son os nosos obxectivos, cumprir as nosas normas, utilizar os nosos medios...... e así rebelámonos contra todos os que manipulan ás persoas ou tentan aproveitarse delas, tratándoas coma ovellas. Sublévanos que alguén nos diga que temos que pensar ou que temos que facer; agoníanos a masificación e o borreguismo. Porén, o texto bíblico non ten ningunha connotación negativa. Unha vez máis a palabra que vimos de proclamar danos unha boa lección: recalca, por unha parte, a liberdade das ovellas, que seguen a un e foxen do outro, segundo coñezan ou non a súa voz. Por outra banda, sinala a diferenza entre o bo pastor e o asalariado, entre o bo líder que está ao servizo da comunidade e aquel que só busca beneficio e proveito propios... Canto camiño nos queda por percorrer para poñernos ao carro!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.
  • Por iso, fai falla que nos preguntemos que estamos dispost@s a facer polos demais, que podemos achegar nós para xerar unha nova forma de estar na política, nas asociacións, na familia, na propia Igrexa, que podemos facer para ser unha comunidade de persoas de servizo mutuo e non unha pirámide que cómpre escalar. Porque non haberá unha Igrexa democrática mentres teñamos unha actitude gregaria, mentres permitamos que os pastores anden a soldo, sen cariño polo rabaño, mentres non esteamos dispost@s a poñer algo de nós para o servizo común.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Neste domingo do Bo Pastor, unímonos para compartir como comunidade oración e vida, xunto a Cristo que nos guía e acompaña, e dicimos:

O SEÑOR É O MELLOR PASTOR, NADA NOS FALTA

  • Señor, queremos orar coa Igrexa, coa comunidade de tódolos cristiáns, para que perda o medo ó mundo e á sociedade e, sen tratar de impoñer, sexa quen de amosar a toda a humanidade o espírito de diálogo, tolerancia e amor que vén do Resucitado, OREMOS.

O SEÑOR É O MELLOR PASTOR, NADA NOS FALTA

  • Grazas, Señor, por seguir dándonos exemplos de comunidades e de pastores, responsables e animadores de grupos e parroquias que vencen a tentación do poder, e viven e camiñan no servizo aos máis pobres. Por todas estas persoas, OREMOS.

O SEÑOR É O MELLOR PASTOR, NADA NOS FALTA

  • Abramos o noso corazón para que a nosa oración sexa verdadeiramente gozosa e solidaria, tendo presente a tantas persoas ás que os problemas de traballo, as dificultades de saúde, os fracasos nas súas relacións persoais e familiares e a dor pola perda de seres queridos, lle fan difícil poder entender e sentir este tempo de Pascua como tempo de alegría e esperanza. Por todas elas, OREMOS.

O SEÑOR É O MELLOR PASTOR, NADA NOS FALTA

Grazas, Señor, por seguir apostando cada día por nós e querendo ser, a pesares da nosa moita incoherencia, o noso Pastor. P.X.N.S.

PARA A REFLEXIÓN

O Señor é o meu pastor, nada me falta.

Apacéntame en verdes praderías,

condúceme cara ás fontes do descanso,

repara as miñas forzas.

Coñece os meus proxectos e ilusións,

guíame polos camiños da xustiza,

ensíname os tesouros da vida

e asubía cancións de ledicia,

polo amor do seu nome.

Aínda que pase por vales escuros

non lle teño medo a nada nin a ninguén,

pois El vai canda min,

protexéndome de trampas e de inimigos.

A súa vara e o seu caxato danme seguridade.

Aínda que os meus traballos sexan duros e urxentes,

non me agonío nin perdo a paz,

pois a súa compaña procúralle serenidade ao meu obrar,

colmando os meus desexos e o meu ser.

Cada día, con graza anovada,

pronuncia o meu nome con tenrura

e chámame onda el.

Cada mañá únxeme con perfume;

e permíteme brindar ao anoitecer,

coa copa rebosante de paz.

Grazas ao Señor que me crea, sostén e guía

coa súa presenza cargada de vida!.

CANTOS

  • ENTRADA: Camiñando pola vida
  • GLORIA
  • LECTURAS: Xesús é Señor
  • OFERTORIO: Bendito Ti, Señor Resucitado
  • COMUÑÓN: Ti es camiño e verdade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel