Ir al contenido principal

REMOL EPIFANÍA 2011

Sen Ti non somos nós......

e sen ti, tampouco

PÓRTICO

Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus sen os mostra a tod@s, sen reparar na nosa condición social, na cor da nosa pel, no xénero ou en calquera outra cousa. Deus móstrasenos como brazo sempre aberto para acoller sen exclusións e para darnos tódalas apertas posibles. Acaso isto non é máxico para ilusionarnos e ilusionar?. Pero tamén é día de verdadeira maxia, a maxia onde a ilusión, a sorpresa e a capacidade de sorprendernos non ten límites, tanto para os pequenos como para os grandes. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe.

PERDÓN

  • Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR.
  • Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR.
  • Señor, polas veces nas que nos fallan as formas e non somos capaces de acoller a maxia da túa mensaxe, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR.


 

REMUÍÑO

  • SOBRE TI RESPLANDECE O SEÑOR: Neste día da Epifanía –manifestación–, Deus móstrasenos de tod@s e para tod@s, sen poñer nin barreiras nin fronteiras que separen. A pesares de que o temos escoitado, e mesmo dito moitas veces, Deus, si, o que nace neno e se vai revelando en Xesús, non é o que pon dificultades, atrancos, leis… que lle van facendo a vida máis difícil aos que son de fóra, teñen menos ou non gozan de recoñecemento social. Non, non é Deus quen iso fai, senón nós. Nós que nos tomamos as cousas tan en serio que cando vimos á misa cústanos recoñecer que pedir perdón é deixar atrás e non gardar nada no cofre do rancor; nós que para non sentir vergoña non somos capaces de abrir as mans no Nosopai e dicirlle que nos pomos nas súas mans; nós, que cando damos a paz cústanos entender que debemos mirarnos aos ollos e dicir convencidos: "e contigo tamén"; nós que ás veces sentimos vergoña de cantar, esquecendo que o canto tamén é oración. Pois a pesares de que todas estas cousas as facemos sen acabar de tomar en serio a fe que profesamos, seguimos sendo queridos por El. E sobre cada un e cada unha de nós, cada día e en cada momento, a luz do Señor resplandece e acompaña.
  • TRANSMISORES DUN MISTERIO DE AMOR TOTAL: Unha luz que nos converte en testemuñas e transmisores do verdadeiro amor. Non o amor que se desgasta co paso do tempo; non o amor físico que esmorece cando se acaba a química; non o amor irreal de mundos ficticios e ilusións irrealizables, senón o amor do paso a paso e do día a día; o amor de man con man e camiño compartido, o amor capaz de ergue-la cabeza e mirar aos ollos sen sentir nin vergoña, nin a culpabilidade de quen ten sido collido nun renuncio. Non, o amor que hoxe queremos celebrar coa festa dos Reis, é o amor total e auténtico, pobre nos seus logros pero rico, moi rico no esforzo e na unión de ir avanzando para facerlle a vida máis doada e feliz aos que están ao noso lado e aos que virán despois ca nós. Que mellor agasallo ca este legado!. Que maior ilusión que deixarnos enchoupar deste amor, gratuíto e desprendido, e compartilo con cantos se senten, coma nós, ilusionados neste día no que a maxia do Deus salvador se quere estender a tod@s e sen excepcións?.
  • CAPACIDADE DE AGASALLAR: O seu é o mellor e maior dos agasallos. Un agasallo que non ten prezo nin tampouco se vende en ningún centro comercial, senón que é o agasallo inmaterial da súa presenza e da súa pegada ao noso carón, que nos urxe a ila facendo presente na acción e labor dos seus seguidores, nós, cada día a través do noso traballo e da nosa capacidade de superar dificultades e atrancos. Este agasallo que fai que nunca nos sintamos solos, lévanos tamén a nós a agasallar con el a cantos nos abren a súa man, nos piden a nosa compaña ou agradecen a nosa visita. Porque Deus xa está aquí, poñámonos en marcha para ensinarlle que o amor e o esforzo por facer as cousas ben é o mellor dos agasallos cos que El nos agarima cada día. Con un Deus así, como imos perde-la ilusión e deixar de crer nos Reis?

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Neste día no que a maxia do amor de Deus se abre como manto que acolle todo, presentámoslle a nosa oración a Aquel que volve saír ao noso encontro para dicirnos que nos quere. Respondamos xunt@s:

QUE A ILUSIÓN DOS REIS NON SEXA SÓ PARA OS NEN@S

  • Para que na Igrexa saibamos acoller canta iniciativa leve a xerar ilusión, crear proxectos solidarios e esforzo por defender a dignidade humana, Oremos.

QUE A ILUSIÓN DOS REIS NON SEXA SÓ PARA OS NEN@S

  • Para que desde as nosas comunidades, neste día no que se renovan as ilusións e se nos invita a vivir a fe sen complexos, nos comprometamos a levar sorrisos a aquelas familias ás que a tristura e as dificultades lle impiden poder encarar o futuro con esperanza, Oremos.

QUE A ILUSIÓN DOS REIS NON SEXA SÓ PARA OS NEN@S

  • Por
    tod@s nós, para que non nos deixemos levar do pesimismo e o derrotismo, que impiden a tantas persoas encarar o mañá coa esperanza de que só unindo brazos e corazóns poderemos superar dificultades, Oremos.

QUE A ILUSIÓN DOS REIS NON SEXA SÓ PARA OS NEN@S

Señor, que a ilusión que os Reis van deixando na porta do noso corazón sirva para xerar correntes de renovación, esperanza e proxectos de futuro nas nosas vidas, nas nosas parroquias e nas nosas familias. P.X.N.S.Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Unha vez, un home dixo polo baixo: "Deus, dime algo". E unha árbore cantou. Pero o home non escoitaba. Logo, o home falou máis alto pedindo: "Deus, fálame". E o vento asubiou ao seu redor. Pero o home non oía. O home mirou ao seu redor e gritou: "Deus, déixame que te vexa!". E unha estrela prendeu con forza no ceo. Pero o home non miraba. Entón, o home gritou; "Deus, móstrame un milagre!". E nese momento naceu un neno. Pero o home non o soubo.

    Logo o home, xa desesperado, pediu a berros: "Tócame, Deus; faime saber que estás aquí!". Ao dicir isto, Deus baixou e tocoulle. Pero o home, sen darse conta, espantou a bolboreta que voaba ao seu redor e seguiu a camiñar".

CANTOS

  • PANXOLIÑAS

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel