Ir al contenido principal

Todos os Santos

AS BENAVENTURANZAS, CAMIÑO DE FELICIDADE

Pórtico

Vivimos nun mundo cada vez máis apático, no que medra a incapacidade para percibir o sufrimento alleo. Evitamos de mil xeitos a relación e o contacto con quen sofre, levantamos muros que nos separan da experiencia e da realidade do sufrimento; e mesmo a organización da vida moderna parece axudar a agochar a miseria e a soidade da xente, e así raramente experimentamos, de forma sensible e inmediata a miseria de tantas persoas ao noso redor. No medio desta apatía social, faise aínda máis significativa a mensaxe das benaventuranzas que hoxe proclamaremos. Porque, non nos enganemos, seriamos tomados por tolos se ao perdedor, ao que non lle saen os plans, aos enfermos, aos pobres e perseguidos, lles chamásemos triunfadores ou ditosos. Porén hoxe a celebración vén a poñernos no noso sitio. No día de tódolos santos celebramos aos triunfadores; pero non do noso pensar, senón do pensar de Deus, dos benaventurados. Que esta celebración festiva e alegre nos axude a tomar conciencia do camiño no que atopamos a felicidade.

Perdón

  • Polas veces nas que o éxito, as riquezas, a vida segura e fácil son os motivos do noso existir, SEÑOR, MÓSTRANOS O TEU CAMIÑO.
  • Porque buscamos a felicidade para nós e para os nosos sen preocuparnos polo que os demais necesitan, CRISTO, MÓSTRANOS O TEU CAMIÑO.
  • Polas veces nas que excluímos e menosprezamos a aquelas persoas que non pensan coma nós, SEÑOR, MÓSTRANOS O TEU CAMIÑO.

Remuíño

  • Celebramos hoxe o día de Tódolos Santos. Facémolo lembrando a tódalas persoas que foron capaces de vivir as benaventuranzas, que foron ditosos na súa vida e o son para sempre no Reino de Deus. Persoas coñecidas, pero a maior parte delas descoñecidas, que no día a día, no cotiá, deron razón da súa fe cunha vida entregada. Unha vida na que xa aquí na terra, disfrutaron e fixeron disfrutar de anacos de ceo.

    Pero este día non é só para lembralo, senón para que tomemos conciencia e descubramos cómo ser felices. A nosa sociedade móstranos varios camiños aos cales podemos optar: o camiño do éxito, o camiño do pracer, o do consumo,... pero son todos camiños individuais, camiños nos que se pisa forte e non se mira a quen. Pola contra Xesús e os santos, preséntanos un camiño diferente: o das benaventuranzas. Un camiño que busca a felicidade dende a pobreza do que sente a necesidade de atopar, de vivir dende a humildade. O camiño do que sente o sufrimento propio e alleo como un xeito de denuncia. O que busca a dignidade e a xustiza nun mundo de desiguais, de ricos e dos que non teñen nada. O camiño do perdón, da misericordia, de sentir co outro, tanto ledicias como penas. O camiño de sentirnos sinalados por vivir de diferente xeito, por ir contracorrente, por ter un xeito diferente ao da masa. Porque se algo queda claro no evanxeo que vimos de proclamar, é que Deus é o Deus dos pobres, dos que choran, dos que sofren. Deus non é apático, El sofre onde sofre o amor. Por iso, o futuro proxectado por Deus pertence a todas as persoas que sofren porque non teñen sitio na nosa sociedade.

  • Como nos di a palabra, o día de hoxe é para sentirnos fillos e fillas de Deus se somos capaces de vivir así. Acheguémonos a Xesús e démoslle as grazas por tantas persoas que, coma nós, con debilidades, viviron nunha época diferente á nosa e que hoxe nos chaman a ser ditosos como foron eles.

Oración da comunidade

Señor, ti proposnos as benaventuranzas como un camiño de superación, de encontro e de felicidade compartida, contigo e cos demais. Danos azos para seguilo e non deixarnos ir polo camiño fácil do egoísmo. Por iso dicimos confiados:

GUÍANOS POLOS CAMIÑOS DAS BENAVENTURANZAS

  • Pola Igrexa, para que, estea cercana aos benaventurados do noso mundo, e atope neles ao mesmo Xesús que a chama á renovación e á creatividade, OREMOS.

GUÍANOS POLOS CAMIÑOS DAS BENAVENTURANZAS

  • Polas nosas comunidades para que non teñan medo daqueles que choran, dos pobres, dos desfavorecidos, dos misericordiosos, dos limpos e perseguidos, e mostre así á sociedade que o camiño da felicidade está na renuncia, na acollida e na humildade, OREMOS

GUÍANOS POLOS CAMIÑOS DAS BENAVENTURANZAS

  • Por todos nós, para que tomemos exemplo de entrega, de traballo, de servizo, e de amor de tantas persoas, familiares, amigos, veciños que viviron as benaventuranzas no medio de nós dende o silencio e a entrega. OREMOS:

GUÍANOS POLOS CAMIÑOS DAS BENAVENTURANZAS

Grazas, Señor, porque día a día nos mostras o camiño que nos leva a ti. PXNS.

REFLEXIÓN

Cómo poderá alguén axudar, si nunca precisou un ombreiro amigo.

Cómo poderá alguén consolar, se nunca tremeu coa dor.

Cómo poderá alguén curar, se nunca se sentiu ferido.

Cómo poderá alguén ter compaixón, se nunca estivo abatido.

Cómo poderá alguén comprender, se nunca tivo o corazón roto.

Cómo poderá alguén ser misericordioso, se nunca estivo necesitado de amor.

Cómo poderá alguén erguer a outros, se nunca se sentiu caído.

Cómo poderá alguén alegrar a outros, se nunca se riu da súa sombra.

Cómo poderá alguén ensinar, se nunca quixo ser discípulo.

Cómo poderá alguén abrazar, se nunca se deixou achuchar.

Cómo poderá alguén anunciar a boa nova, se nunca se preocupou dos signos dos tempos.

Cómo poderá alguén acompañar a outros, se a súa vida é un camiño solitario.

Cómo poderá alguén atopar, se nunca estivo perdido.

Cómo poderá alguén ser feliz, se as benaventuranzas lle parecen un acoso.


 


 

CANTOS

  • Entrada: Camiñarei
  • Lecturas: Sede o sal, sede a luz.
  • Ofertorio: O pouco que Deus nos dá

Comuñón: Benaventurados

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel