Ir al contenido principal

Domingo 27 TO

SEN IGUALDADE NON HAI LIBERDADE

PÓRTICO

A liturxia de hoxe invítanos a un exercicio de reflexión cara ao interno das nosas comunidades, das nosas familias, da nosa igrexa. Si, porque toda a celebración de hoxe está centrada no amor; entendendo por este a capacidade de darse aos demais, sabendo que nesta doazón está presente a bendición de Deus. Claro que amar non é nunca, nin no matrimonio, nin na familia, nin nas comunidades parroquiais, nin na igrexa, un intento de dominar, someter, obrigar ou impor aos demais. Ao contrario, amar é saber descubrir que quen está ao meu lado, aquel/a con quen comparto vida, familia, parroquia… ten criterio, capacidade de pensar e discernir, opinión propia… Nunha palabra, amar non é nunca nin manipular nin impoñer o que un pensa aos demais. Por iso, desde o amor do que se nos fala hoxe na Palabra a proclamar, somos invitados a non deixarnos levar –caer na tentación– de entender a unidade como a prohibición da pluralidade. E tristemente nos tempos que corren, son moit@s os que o entenden así.

Que non descoidemos entón estar sempre a espreita para non deixarnos levar desta tentación.

O PERDÓN

  • Por non entender que o amor non pode ser nunca secuestro da vontade do outr@, SEÑOR, DÁNOS A TÚA ESPERANZA.
  • Por non estar dispostos a poñernos no lugar do outro, para percorrer xuntos o camiño das ledicias e tristuras, CRISTO, DÁNOS A TÚA ESPERANZA.
  • Porque a pesares de que na teoría todas as persoas posuímos a mesma dignidade, na práctica aínda queda moito que camiñar para acadar a igualdade entre home e muller, SEÑOR, DÁNOS A TÚA ESPERANZA.

O REMUÍÑO

Vivimos tempos difíciles, nos que a coherencia é un valor á baixa, nos que o medo de confesármonos cristiáns e cristiás atenaza e mesmo paraliza as nosas accións e fai que pouco a pouco nos vaiamos illando en pequenas burbullas, nos nosos guetos, cos que pensan coma nós, nos que nos dan sempre a razón. A crispación está ben latente en todos os eidos da nosa sociedade: política, ensinanza, asociacións.. e cómo non, tamén na Igrexa. Que nos pasa?. Por que temos tantos medos, tantos complexos, tan baixa autoestima?. Por que pensamos, e mesmo nos convencemos, de que estamos perseguid@s?. Por que seguimos a crer que o que berra máis ten sempre máis razón?. Realmente é este o camiño que Xesús nos abriu?. Estamos sendo fieis ao seu mandado de "ide e pregoade", que non "ide e impoñede"?.

Hoxe, a Palabra descúbrenos un camiño alternativo: se queremos restituír o tempo da graza, é indispensable comezar por construír a reconciliación entre ambas dimensións fundamentais do humano. Non se trata, pois, de dominador-dominada, de primeiros-segundas, de actores-espectadoras, de voceiros-mudas.... Trátase máis ben de traballar a prol da igualdade, de compartir funcións, de valorar a complementariedade entre ambos xéneros. Temos un longo camiño por facer. A nós, cristiáns e cristiás, tócanos ir dando pasiños para que a igualdade sexa, dentro da nosa Igrexa, unha realidade.

Porque o fácil, o cómodo, o que resulta máis simple sempre é facer o que a un máis lle apetece, prefire ou gusta; o verdadeiramente complicado é esforzarse para conseguir pórse no lugar do outr@, atreverse a ver a realidade desde a outra beira, camiñar buscando non o "meu" senón o noso, o que vai máis alá de min e do que me produce seguridade. Nunha palabra, non resulta doado arriscar e moverse nas beiras, nas lindes, para así abrir camiños novos que leven a que nos atopemos, a que saiamos de nós mesmos e nos abramos aos mais. Que a experiencia comunitaria que hoxe queremos compartir nos vaia abrindo a este camiño comunitario, no que o meu e o teu xúntanse para rematar no noso, porque nosa é a fe, nosa é a comunidade, e noso é o Deus que nos convoca e invita a xuntarnos e compartir fe e vida.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Pidamos a forza do Señor e a unión dos membros das nosas comunidades para, na pluralidade das preocupacións de cada un, saibamos poñernos sempre nas mans de Deus. E digamos xuntos:

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

  • Pola nosa Igrexa diocesana, para que seguindo o camiño que abriu o Sínodo traballe por favorecer nas parroquias e na diocese relacións de igualdade entre homes e mulleres, OREMOS.

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

  • Para que as nosas comunidades sexan sempre berces de acollida, perdón e misericordia, OREMOS.

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

  • Para que cada un e cada unha de nós non nos deixemos levar da tentación de impoñer o noso criterio e criticar a quen pensa distinto, OREMOS.

QUE SEXAMOS COMUNIDADES UNIDAS E TOLERANTES

Grazas, Señor, por abrirnos os ollos á fraternidade da unión que sabe respectar a to@s sen excluír a ninguén..P.X.N.S.Amén.

Reflexión

Pensei e recei.

Temín darche as chaves do meu corazón.

Seguín pensando e rezando,

seguín vivindo,

e por fin dei o paso

e entregueiche as chaves do meu corazón.

Mais toda a miña loita foi en van.

Ti non querías as chaves.

Volvíchesmas dar,

e dixéchesme:

ti es o dono,

manda e goberna.

Eu estou contigo.

(As chaves do corazón. Manolo Regal )

CANTOS

Entrada: Sementeira

Lecturas: Benaventurados

Ofertorio: Camiñando pola vida

Comuñón: Eu soñei


 


 


 


 

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel