Ir al contenido principal

4 domingo TO 2009

DESCUBRILO NO COTIÁN: AÍ ESTÁ O MILAGRE
PÓRTICO
No noso mundo estamos faltos de profetas, de persoas que coa súa vida e coa súa palabra, nos saquen do noso aburrimento, do noso tedio e da nosa mediocridade; profetas cheos de ilusión, de alegría de esperanza, que contaxien optimismo, que contaxien crenza na persoa, nas súas potencialidades, no valioso de cada quen; profetas que busquen unir e construír entre todos un mundo mellor.
Os cristiáns estamos chamados, por un lado, a escoitar e descubrir a eses profetas; pero tamén a ser nós profetas, a levar a voz do Señor a tod@s. Que esta celebración nos faga conscientes desta gran tarefa que temos nas nosas mans.

O PERDÓN
  • Porque moitas veces dicimos e non facemos, embarcamos aos outros e nós quedamos en terra, SEÑOR, PERDOA POR ENDURECER O NOSO CORAZÓN.
  • Polas veces nas que queremos ter sempre a razón e non escatimamos medios para conseguir os nosos obxectivos, aínda que sexa a costa dos demais, CRISTO, PERDOA POR ENDURECER O NOSO CORAZÓN.
  • Porque moitas veces non somos capaces de poñernos na pel e na situación dos que están ao noso carón, SEÑOR, PERDOA POR ENDURECER O NOSO CORAZÓN.
REMUÍÑO
Neste mundo desencantado e aburrido no que nada nin ninguén consegue chamar a nosa atención, neste mundo tan saturado de coñecementos e noticias no que prima o pragmatismo, o Evanxeo pasa sen pena nin gloria, porque a xente non conecta con el e non se asombra. Pero hai outras causas, porque tamén é posible que algúns sacerdotes ensinen coma os letrados e coma os rabinos e non coma Xesús. Eles ensinaban en Israel por oficio; e o seu era comentar a Lei e as tradicións dos maiores, ler o que estaba escrito e repetir o que eles aprenderan antes nas escolas, administrar as verdades e crenzas adquiridas, o que sempre se dixera. O seu maxisterio era conservador, legalista e ritualista; conservaban ben a letra; pero esquecían o espírito; e a letra sen espírito mata...mata tamén de aburrimento. Por iso, non asombraban a ninguén. E hoxe, non lles estará pasando o mesmo a moitos dos nosos sacerdotes, a tantos curas funcionarios como temos?. Porque desgraciadamente o que acabamos de dicir sona a aplena actualidade.
Porén, Xesús atraía moitedumes, porque non había discrepancia entre o que dicía e o que facía. No seu caso, falar con autoridade era todo o contrario a falar autoritariamente. Non sentaba cátedra, senón que daba testemuño. Por iso nós, que somos a súa Igrexa e dun xeito especial os encargados de “falar no nome de Deus”, debemos escoitar antes de falar; e debemos coidar moito de non dicir no nome de Deus o que non é a súa Palabra, senón que responde máis ben a intereses ocultos de algúns grupos de presión, de poder, ou do utilitarismo deste mundo que fai que esquezamos, tamén dentro da Igrexa, que a persoa é o centro do noso sentir, do noso pensar e do noso actuar.
Se queremos que o Evanxeo sexa nova leda e actual nas nosas vidas, que sexa tradición viva e vivificante e non simple doutrina enlatada e custodiada no depósito da ortodoxia, temos que ser profetas coa nosa vida. Aí estará a nosa autoridade. Estamos dispost@s?.

Oración da comunidade
Cando Xesús nos chama, faino para que sexamos felices. Poñamos entón, sen medo, a nosa vida nas súas mans, para que a alente e acompañe e digámoslle:
QUE A NOSA VIDA SEXA AUTÉNTICA
  • Para que a Igrexa que tod@s nós formamos esperte do seu acomodamento e do seu medo a perder poder para madurar e dar testemuño con verdadeira autoridade, loitando contra as inxustizas, elevando a súa voz pol@s marxinad@s e oprimid@s, OREMOS.
QUE A NOSA VIDA SEXA AUTÉNTICA
  • Polas nosas comunidades, para que polos camiños evanxélicos do diálogo e do perdón, da tolerancia e da colaboración, da unidade e do compartir sexamos quen de superar prexuízos e atrancos e cheguemos á verdadeira comuñón, OREMOS.
QUE A NOSA VIDA SEXA AUTÉNTICA
  • Por nós, para que nos comprometamos a non facer do evanxeo algo teórico, senón o alento, a forza e a esperanza da nosa vida, e así sexamos testemuñas auténticas do que nos invitas a crer e vivir, OREMOS.
QUE A NOSA VIDA SEXA AUTÉNTICA
Grazas, Señor, por descubrirnos que o Evanxeo é vida e espírito e non un conxunto de normas de ortodoxia enlatadas e encorsetadas. PXNS. Amén.

PARA A REFLEXIÓN
Señor, ante a oferta tentadora de diñeiro fácil,
do ter como primeira preocupación da vida,
dános clarividencia para descubrir os valores do Reino.
Os valores que duran e resisten ao desgaste do tempo inexorable;
e que non se devalúan como moeda fugaz,
que non resiste máis que flor dun día.
Dános, Señor, sabedoría para optar,
desde a pobreza, libre e voluntariamente escolleita,
polos valores do Reino que, coma a túa palabra, nunca pasan,
a pesares de que a terra perda a súa cortiza e o ceo se afunda.
Mantén o noso oído atento á túa palabra:
«Vende todo o que tes,
dáo aos pobres, ven e sígueme».
Que o noso afán de cada día sexa ser pobres
e estar cos pobres polo Reino.
O resto sabemos que nolo darás con fartura.

CANTOS
ENTRADA: Camiñando pola vida
LECTURAS: Escoita ti
OFERTORIO: Acharte presente
COMUÑÓN:Ti es o pan do ceo

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel