Ir al contenido principal

Sagrada Familia 2008

Ser familia desde a pluralidade de vivencias e situacións: saber acoller

Pórtico

         Logo da celebración do Nadal, a liturxia sitúa a festa da Sagrada Familia. Pode ser este un bo momento para que tod@s botemos unha ollada a como cada un de nós vai colaborando para que nas nosas familias se poida vivir o sentido cristián: se nos queremos, se nos escoitamos, se somos capaces de crear un clima de respecto e confianza... porque só se somos quen de vivir nas actitudes da familia de Nazaret, poderemos levar con dignidade o nome de cristiáns. O bautismo introdúcenos no camiño, pero é na vida de cada día onde de verdade se vai mostrando que aquela auga que un día recibimos ao presentarnos os nosos pais e padriños á comunidade é auga que nos chama a responder ao mandato de Xesús de saber crear verdadeiros fogares que respondan ao que El foi capaz de vivir no fogar de Nazaret.

         Que a celebración de hoxe nos axude a tomar conciencia de que tamén nas nosas familias estamos chamad@s a vivir como amigos e seguidores de Xesús.

Perdón

§     Porque moitas veces non somos nas nosas familias vínculo de unión, SEÑOR, AXÚDANOS A SENTÍRMONOS FAMILIA.

§     Por tódalas veces nas que esquecemos que formar parte dunha familia é tamén esforzarnos para crear nela espírito de colaboración e participación, CRISTO,AXÚDANOS A SENTÍRMONOS FAMILIA.

§     Polas veces nas que non nos temos sentido na nosa comunidade membros da familia cristiá, SEÑOR, AXÚDANOS A SENTÍRMONOS FAMILIA.

Remuíño

         A dispoñibilidade de Abrahán, o seu vencer os medos e poñerse en camiño, abriu unha nova xeira para Israel. Unha xeira na que non se van sentir nunca solos: Deus cumpre a súa palabra. É o seu pobo, preocúpase del. A súa Alianza é un camiño cheo de esperanza e proxectos para Israel... e tamén para nós, porque o si que deron nosos pais o día do noso bautismo, incorporounos á familia dos seguidores de Xesús. E esta expresión non pode ser algo baleiro e rutinario, coma se non supuxese nada na vida de cada un de nós. Parémonos a pensar un pouco sobre o que significou para os nosos pais e para nós a súa decisión de entrar a formar parte da familia dos seguidores de Xesús. Non é un introducirnos nun conxunto de prácticas e ritos, senón que é querer vivir no seo da familia de Xesús, convértenos en familia cristiá, é dicir, en persoas marcadas co signo da presenza de Cristo en cada un de nós. E se Cristo está en cada un de nós, nin a violencia, nin as desconfianzas, nin os enganos, nin os ciumes, nin...poden ser actitudes e comportamentos presentes nas nosas relacións. Parémonos a pensar nisto por si tiveramos que darlle un novo horizonte ao xeito no que estamos entendendo e vivindo o ser familias cristiás.

         Abrahán, Sara e Isaac souberon poñer a súa confianza en Deus. E non lles foi nada fácil, ao contrario, atopáronse con moitas dificultades; pero souberon vencelas, porque para eles pesaba moito máis a fidelidade a Deus que os atrancos que ían atopando na súa vida. Sabían que estar dispostos a dicir si a Deus non é doado, que supón moitas dificultades, que pode levar moitas veces a ter que ir contracorrente, a quedarse só, a ter que vivir no illamento, pero paga a pena, porque as modas pasan, os utilitarismos rematan na nada, pero a confianza en Deus é pulo para seguir adiante e superar atrancos. É forza na loita diaria de cada día, inda que nos poida parecer a nós, ou lle pareza a outros que non ten sentido ou está pasado de moda. Non caiamos nunha visión fácil, superficial e efémera da familia, aprendamos a confiar en Deus e vivamos a nosa relación coma un espazo de confianza e axuda mutua, disposta a rachar con canto nos impida crecer e dar froitos de alegría sincera e transformadora das nosas relacións entre os membros da familia.

         E deste xeito, con normalidade e sen ningún tipo de estridencias nin extravagancias, aprendamos a afrontar a vida de cada día, sabendo que haberá días bos e días non tan bos; que haberá momentos de tensión e momentos de ledicia; que atoparemos situacións nas que pensaremos que somos bechos raros, porque ninguén nos entende, e situacións nas que teremos que ser nós os que abramos mans e corazóns para acoller a outros que chaman nas nosas portas desorientados e buscando calor humano, cercanía de corazón e sinceridade para escoitar. Nestas situacións que saibamos volver os nosos ollos á familia de Nazaret, ela tamén se sentiu estraña e soa en moitas ocasións, pero seguiu confiando naquel que sabían que non os ía deixar solos. E deste xeito crecían en amor, confianza, liberdade e compromiso a favor dos outros, especialmente dos máis necesitados. Que tamén nós, desde o noso ser membros dunha familia, saibamos crecer nela con confianza, sabendo querernos e respectarnos nas diferenzas, colaborando no que uns e outros necesiten e superando a tentación de converter a familia nunha pensión. A familia de Nazaret buscou o entendemento, que tamén nós saibamos facelo así, e nos deixemos de discutir sobre cuestións que nos fan perder o tempo e non responden aos dous valores que temos que ir construíndo nas nosas familias, como tamén se esforzaron en facelo María, Xosé e Xesús: amor e capacidade de comprensión. Non trabuquemos o rumbo!.

Oración da comunidade

         Deus invítanos hoxe a ir poñendo esforzo e cariño para ser unha verdadeira familia cristiá. Na pluralidade que as familias mostran, presentemos a nosa oración agradecendo o amor que as fai camiñar cada día, e digamos xunt@s:

                            QUE A FAMILIA CREZA NA CONFIANZA

ö Pola Igrexa, para que abandone a belixerancia e volvendo os seus ollos a Cristo, saiba acoller e valorar que é no amor como se constrúen as familias, Oremos.

              QUE A FAMILIA CREZA NA CONFIANZA.

ö Polas nosas comunidades, para que saibamos vivir e compartir como verdadeira familia a mensaxe de Xesús, esforzándonos en poñer paz onde haxa enfrontamento, e amor onda haxa odio, OREMOS

              QUE A FAMILIA CREZA NA CONFIANZA.

ö Polas nosas familias, para que saibamos admitir a súa pluralidade e non caiamos na tentación de impoñer unha única maneira de manifestarse e configurarse, OREMOS

              QUE A FAMILIA CREZA NA CONFIANZA.

         Grazas,Señor, por abrirnos os ollos e o corazón a descubrir que non son os papeis, senón o amor e cariño duns para cos outros, o que vai facendo que xermolen familias cristián.P.X.N.S.Amén.

Reflexión

Sagrada Familia de Nazaret, comuñón de amor de Xesús, María e Xosé, modelo e ideal de toda familia cristián, a ti confiamos as nosas familias.

Fai de cada familia un santuario no que se acolla e se respecte a vida: unha comunidade de amor aberta á fe e á esperanza, un fogar no que reinen a comprensión, a solidariedade; e no que se viva a ledicia da reconciliación e da paz.

Concédenos que todas as nosas familias teñan unha vivenda digna na que nunca falten o pan suficiente e o necesario para unha vida verdadeiramente humana.

Abre o corazón dos nosos fogares á oración, á acollida da Palabra de Deus e ao testemuño cristián; que cada unha das nosas familias sexa unha auténtica Igrexa doméstica na que se viva e se anuncie o Evanxeo de Xesucristo. Amén

Cantos

Entrada.- Que ledicia

Lecturas.-Escoita ti a palabra de Deus

Ofertorio.- Eiquí están, Señor

Comuñón.- Eu soñei

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel