Ir al contenido principal

1 Advento 2008

RISCA AS NUBES DO NOSO CORAZÓN E ENCHÓUPANOS CO TEU AMOR
SIGNO DO ADVENTO (A ELIXIR)
1.- O trevo da esperanza: recortamos as catro follas dun trevo en cartolina. Colocamos un taboleiro diante do altar. Cada domingo poñeremos en cada folla unha actitude que destacamos durante esa semana e colocarémola no taboleiro. O derradeiro domingo quedará completado o noso trevo de catro follas do Advento. Esta primeira semana a actitude que destacaremos é AGARDAR.
2.- O leccionario aberto, nun lugar ben visible do templo, no Evanxeo do día.
PÓRTICO
O Advento é tempo de conxugar, de conxugar os verbos que van expresando o movemento ao que se nos invita no noso ir abríndonos camiño cara á acollida do Deus que nace. Así: agardar, converterse, velar, orar, confiar, esperanzar serán o verbos que nos vaian invitando a preparar corazón e cabeza para acoller a Aquel que chega.
Que tamén nós, que hoxe nos xuntamos para comezar este tempo de renovación e preparación interior, saibamos camiñar cos brazos abertos para acoller de verdade, e non no inmobilismo das figuras dos beléns, a quen vén no nome do Señor e se nos manifesta en tantas situacións que precisan da nosa presenza e das nosas mans.
O PERDÓN
Por non dar entendido que o Reino é tarefa, misión, quefacer apaixoante e comunitario ao que tod@s estamos chamad@s, SEÑOR, ESPÉRTANOS E VARRE AS NOSAS RUTINAS.
Porque somos pesimistas coas persoas e co futuro, como unha defensa e un xeito de non comprometernos coa realidade., CRISTO, ESPÉRTANOS E VARRE AS NOSAS RUTINAS.
Por ter convertido o tempo de Advento nunha carreira de consumismo: roupa folclórica, lotaría, agasallos, comida… en lugar de descubrilo coma unha nova oportunidade para achegarnos a Deus, SEÑOR, ESPÉRTANOS E VARRE AS NOSAS RUTINAS.
REMUÍÑO
Na dificultade que se achega tantas veces na nosa vida, descubrimos a man do “Alfareiro” que nos vai modelando á súa imaxe, que é capaz de facer e por en nós canto supón levarnos a que, desde a nosa liberdade, poidamos elixir o que nos fai sentírmonos mellor, o que nos converte en persoas felices e con gañas de abrirnos á colaboración cos demais. É verdade que moitas veces nós esquecemos, ou ignoramos, esa súa presenza, o seu proxecto, todo canto vai colocando á nosa beira para facernos verdadeiramente humanos. Deste xeito a vida vaise convertendo, pouco a pouco e sen cáseque darnos conta, en baleiro, fastío, escuridade... levándonos a caer na mediocridade más triste e vulgar. A pesares deste noso decidir ser así, El segue ao noso lado, sufrindo e alegrándose daquilo que nós imos facendo; é máis, non só sigue connosco, senón que nos ofrece continuamente oportunidades, situacións, proxectos... para que tentemos reorientar a vida. Un destes quere ser o Advento, este tempo litúrxico que hoxe comezamos.
O Deus que esperamos e que nos ama, é un Deus sorprendente:
Sorprendente, porque non é un Deus ocasional ou de episodios, é o Deus connosco que quere estar no medio de nós, no centro da nosa existencia, non nas marxes.
Sorprendente, porque pode chegar á noitiña, a medianoite,á amañecida… en calquera momento. A súa presenza e a súa vinda non está ligada a momentos privilexiados e a lugares especiais.
Sorprendente, porque para acollelo hai que vivir o hoxe en plenitude, o que non significa preparar un espectáculo grandioso na súa honra, senón vivir na súa casa e ser responsables dela, pois deixouna nas nosas mans e sinalounos a nosa tarefa.
Sorprendente, porque nos invita a discernir os sinais dos tempos, a andar polo vieiro da xustiza, aínda que nos teñamos que familiarizar co conflito.
Sorprendente, porque non vén esixir ou pedir contas, senón a dar.
E este Deus sorprendente que chega en calquera momento ten que ser esperado coas portas abertas de par en par: con mans traballadoras, ollos liberados e corazón cheo de tenrura. Nin o medo, nin a angustia, nin o agobio, nin a despreocupación son actitudes dignas. Hoxe o comezo do Advento é un bo momento para lembrarnos de que:
Con este tempo comezamos unha nova etapa e unha nova oportunidade de salvación.
Que Cristo segue vindo, ás veces baixo a forma dun emigrante, desprazado, marxinado ou neno; ás veces baixo feitos liberadores e alegres; e non poucas veces baixo a forma de paixón e morte.
Que para descubrilo cómpre ter o oído fino, os ollos limpos, o corazón aberto e comprometerse no presente con perspectiva de plenitude e futuro, coa mirada fixa nel.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Señor, pos diante de nós unha nova oportunidade de afondar e revisar a nosa vida. Que estas catro semanas que hoxe comezamos, nos leven, de verdade, a poder vivir con toda a forza a ilusión e a esperanza que nos trae o nacemento de Xesús, caxato no camiño da nosa vida. Nesta confianza, dicimos xuntos:
QUE A NOSA ESPERA DEA FROITOS DE CAMBIO
Que a Igrexa, nai e mestra, saiba exercer coma tal á hora de presentar este tempo de Advento como momento privilexiado de cambio e renovación de persoas e estruturas, OREMOS.
QUE A NOSA ESPERA DEA FROITOS DE CAMBIO
Polas nosas comunidades, para que sexamos pregoeir@s da salvación que chama ás nosas portas, visitando aos enfermos, acompañando a quen está só, integrando a quen está esquecido, OREMOS.
QUE A NOSA ESPERA DEA FROITOS DE CAMBIO
Por cada un e cada unha de nós, para que comprometid@s de xeito positivo co presente, traballemos por unha sociedade máis xusta e fraternal, axudando a todas as persoas a erguer a cabeza e a descubrir os novos sinais que aparecen no abrente, OREMOS.
QUE A NOSA ESPERA DEA FROITOS DE CAMBIO
Señor, en Ti pomos a nosa confianza, pois sabemos que a pesares das nosas testeiras,Ti sempre segues a confiar en Nós. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN
Esperarei a que medre a árbore para que me dea sombra;
pero estercarei a espera coas miñas follas secas.
Esperarei a que brote ao manancial e me dea auga;
pero despexarei o meu leito de memorias enloucadas.
Esperarei a que apunte o amencer e me ilumine;
pero sacudirei a miña noite de prostracións e sudarios.
Esperarei a que chegue o que non sei e me sorprenda;
pero baleirarei a miña casa de todo o enquistado.
E ao estercar a árbore, despexar o leito,
sacudir a noite e baleirar a casa,
a terra e o lamento abriranse á esperanza.
Benjamín González Buelta
CANTOS
Entrada: Ven axiña visitarnos
Lecturas: Preparade o camiño ao Señor
Ofertorio: Ven, ven, Señor, non tardes
Comuñón: Volve Señor

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel