Ir al contenido principal

Coresma 2008

INTRODUCIÓN

Comezamos o tempo coresmal. Os corenta días antes da Pascua cóntanse a partires do mércores de cinza. Unha corentena de preparación para unírmonos plenamente a Cristo no seu misterio pascual. Necesitaremos máis oración, máis austeridade, máis caridade. Necesitamos máis fe e máis apertura á Palabra de Deus.

Porque se Deus é amor, a nosa Coresma deberá ensinarnos a amar e a exercitarnos para vivir no amor. Un camiño para alcanzar a Cristo e bañarse nos ríos do seu costado. Dito doutro xeito, é un camiño interior para descubrir a Xesucristo, que xa nos alcanzou primeiro. Está dentro de nós. Entre El e nós non hai distancia. Está en ti, aínda que te sobrepasa, pero é o teu verdadeiro “eu”. Vivifícate e plenifícate. Sexa, pois, a nosa Coresma un exercicio continuado de amor.

Vamos pornos en camiño ao longo da Coresma, coma aquel samaritano,e seguro que cada día atoparemos persoas abandonadas, que morren por falla de amor e axuda. Cantas Coresmas precisaríamos para chegarmos a coñecer e a atender a todas esas persoas?:

·         Millóns de abortos provocados. Non son aceptad@, non hai lugar para el@s neste mundo.

·         985 millóns de pobres, case un de cada seis habitantes viven con menos dun dólar ao día, 11 millóns de nen@s morren cada ano.

·         27 millóns de escrav@s no mundo. Canta morte!. Naceron para servir aos señores e señorit@s.

·         3 millóns de nenas mutiladas sexualmente cada ano, o que orixina en moitos casos a morte.

·         A muller, tantas veces obxecto de desexo, pero non de amor.

·         Millóns de inmigrant@s, @s que morren tristemente no camiño, @s que son rexeitad@s, @s que son explotad@s.

·         Millóns de desprazad@s.

·         Miles de condenad@s a pena de morte. No ano 2005, polo menos 2.148 persoas foron executadas en 22 países.

·         Millóns de transeúntes, os sen-teito.

·         Millóns de drogadit@s e enferm@s da SIDA.

·         Millóns de discapacitad@s.

·         Tant@s, tant@s, tant@s... mal vist@s por seren distint@s.

Se todos estes datos e números nos quedan un pouco lonxe, convén que nos propoñamos para a Coresma algunhas cousas máis concretas e cércanas:

·         Necesitamos despoxarnos das nosas comodidades e apegos.

·         Necesitamos agrandar a nosa capacidade de comprensión e compaixón.

·         Necesitamos unha sobredose de misericordia.

·         Necesitamos ollos novos, para ver mellor @s irmáns.

·         Necesitamos silencio, para escoitar voces que chegan de moi lonxe e de moi dentro.

NECESITAMOS FE, ORACIÓN, ABSTINENCIA OU POBREZA, CARIDADE OU MISERICORDIA.

INDICACIÓNS “LITÚRXICAS”

SÍMBOLO

Está Coresma traballaremos con noticias dos xornais, nas que aparezan reflectidos cinco dos grandes problemas do noso mundo. Ao longo da semana iremos recortando novas, fotos, reportaxes…. que teñan que ver co tema do seguinte domingo. Logo, no momento do ofertorio pegarémolas nun taboleiro e comprometerémonos a traballar para erradicalos, pois estamos convencid@s que a Pascua cara á que camiñamos traerá un mundo anovado. Na proposta da celebración que enviamos tamén terá cabida ese tema.

Cada domingo centrarémonos nun dos grandes problemas:

·         1º DOMINGO (10 de febreiro): A fame (Campaña de Mans Unidas)

·         2º DOMINGO (17 de febreiro): As desigualdades sociais

·         3º DOMINGO (24 de febreiro): A violencia

·         4º DOMINGO (2 de marzo): Os problemas medioambientais

·         5º DOMINGO (9 de marzo): As migracións

 

Por outra banda, para darlle unidade a este tempo litúrxico, as respostas ás peticións de perdón e á oración da comunidade, así coma os cantos, serán as mesmas os cinco domingos.

Asemade, enviamos tamén unha oración de reflexión que podemos fotocopiar e darlle á xente para rezarmos tod@s xunt@s durante todo o tempo coresmal.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

4 advento 2023

  Advento, tempo de Xenerosidade Sinal de Advento .- Engadimos un novo elemento ás miradas con corazón deste Advento, a Xenerosidade Cantos          Entrada.-   Volve, Señor ( 90 ) Lecturas.- Benaventurados ( 119   ) Ofertorio.-   Velaqui Señor o viño ( 37) Comuñón.-   Xesús chamado amigo   ( 89 ) Abrindo o corazón Chegamos ao final de traxecto deste tempo de Advento. Ao longo destas catro semanas fóisenos invitando a facer un fondo proceso de revisión das nosas actitudes e comportamentos. E non era calquera o que nos invitaba, foi a voz de Xoán Bautista a que nos ía marcando este camiño que tiñamos que preparar cada un e cada unha de nós de maneira repousada, tranquila, sincera e liberadora. E para que? Para poder chegar a esta noite co corazón preparado para acoller nel ao neno que chega para traernos ilusión, esperanza, xenerosidade e, por riba de todo, a salvación. É dicir, sentido e horizonte para a nosa vida. Unámonos logo par co

Transfiguracón 2023

  COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Vinde axiña (Nº 10) o     LECTURAS:  Escoita ti (Nº 26) o     OFERTORIO:  Déixate querer (Nº 61) o     COMUÑÓN:  Quédate Señor connosco  ESCOITA ACTIVA O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia...  Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-:  erguédevos, non teñades medo . Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor