Ir al contenido principal

DA EXPLOTACIÓN DO IRMÁN…. LÍBRANOS SEÑOR

PÓRTICO

Non hai máis que botar unha ollada ao noso redor, para decatarnos que o que priva é a especulación e a ganancia sen límites; de xeito que o noso mundo considera astutas e intelixentes a aquelas persoas que saben acumular cartos, xa que estes son a suma de todo canto desexamos: poder, prestixio social, cultura, comodidade, beleza, placer…

Hoxe a Palabra alértanos contra o perigo que encerra o consumismo, que nos fai insolidari@s, que pecha os nosos ollos diante das necesidades e sufrimentos dos nos@s irmáns. Por iso, Xesús non se cansa de lembrarnos que non podemos servir a Deus e aos cartos, que non podemos vivir consumindo egoistamente toda clase de bens e pretender, ao mesmo tempo, sermos fieis a un Deus que é e que pide amor, xustiza e fraternidade.

Que a celebración que agora imos comezar nos dea azos para non axeonllarnos diante do deus mercado.

PERDÓN

Porque mentres Ti queres que todas as persoas, sen distinción, nos salvemos, nós seguimos sendo exclusivistas, SEÑOR, LÍBRANOS DA TENTACIÓN DA EXPLOTACIÓN

Porque en demasiadas ocasións cos nosos silencios somos cómplices de que tantas persoas, irmás nosas, sexan explotadas, humilladas e pisoteadas, CRISTO, LÍBRANOS DA TENTACIÓN DA EXPLOTACIÓN.

Porque seguimos axeonllándonos diante do deus mercado, do deus consumo, do deus materialismo, SEÑOR, LÍBRANOS DA TENTACIÓN DA EXPLOTACIÓN.

REMUÍÑO

NON ESQUECEREI XAMAIS AS VOSAS ACCIÓNS: Que actuais son as palabras de Amós, que razón ten denunciando hoxe en día tanta inxustiza!. Pero claro, nós estamos na nosa burbulla, non temos pobres, e se os vemos é porque non queren traballar ou porque son emigrantes. Como nos gusta botar balóns fóra, escoitar e ver só unha parte da relidade, a que nos convén. Porque, fagamos memoria: acaso cada dúas por tres non saen na tele tantas manifestacións e protestas?: que si a uva, que se a froita, que se os cereais e todo polos baixos prezos.... Acaso tanta guerra en África por diamantes, por petróleo, polo control dos pasos... non é todo polo vil metal?. Sen darnos conta nós, co noso silencio e coa nosa comodidade, estamos contribuíndo a esa opresión. Expresións como: o empresario ten que mirar ao seu, éche a globalización ou a deslocalización, é que piden moito e non pode ser... Nunca tanto silencio e tanta indiferenza creou tanto mal e tanta morte, porque inda que non o pareza, nós tamén estamos chamados a denunciar tanta inxustiza: por medio do noso voto, interesándonos polo que poñen os programas políticos, por medio da nosa voz e do noso compromiso sindical, xa que non podemos esquecer xa que a fe non se reduce aos templos senón que ten unha dimensión social, e educándonos e educando aos nos@s fill@s no compartir, no repartir e na xustiza.

NON PODEDES SERVIR A DEUS E AO DIÑEIRO: Pero como podemos ser capaces de denunciar inxustizas se nós mesmos somos inxustos?. Desde logo a nosa sociedade funciona pola economía e está movida polo diñeiro. Vemos que o necesitamos para case todo, grazas a Deus. E moitas das veces facemos malabarismos para que chegue a fin de mes. Polo tanto, os cartos non son malos por natureza senón polo uso e ao mesmo tempo polo valor que lle damos. Corremos o perigo de adoralo coma un Deus, arriscámonos a ser individualistas, a non necesitar de ninguén. Se adoramos os cartos, só viviremos para eles, non nos importarán os medios para conseguilos, aínda que a nosa vida de familia, a educación dos fill@s e o noso tempo estea todo en función deles. Xesús énos ben claro, non podemos servir aos cartos e ser felices e persoas.

SER DE FIAR NO ALLEO: Cando imos a unha tenda todo é atencións, boas caras, miradas cómplices… o caso é convencernos de que o que ten a tenda é o mellor para nós. Isto que fan os que teñen negocio non pode ser aplicable á nosa vida cristiá. Na evanxelización non poñemos todos os medios: fáltanos creatividade, fáltanos persoas dedicadas, tempo e traballo; na liturxia, especialmente os cregos, descoidamos a dignificación das celebracións, corremos, temos malas caras, estamos pendentes do reloxo e non do que facemos, non sabemos acoller ás persoas dende o diálogo, comprensión a estima; en xeral, dedicámoslle poucas forzas á fe, ese don que todos temos que alimentar pero compartir, levar aos demais, saber administrala.

Como imos denunciar inxustizas se a nosa vida non é coherente co que cree?, se non somos quen de compartir o que sentimos e vivimos? Que esta celebración nos faga conscientes da urxencia que todos temos de servir a Deus nos irmáns e irmás.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Presentámosche agora as nosas peticións comunitarias dicindo:

QUE NOS ABRAMOS Á TÚA XUSTIZA

Pola Igrexa, para que, facendo súas as palabras de Xesús de que non se pode servir a dous señores, sexa no medio do mundo a voz profética d@s que non teñen voz, d@s últim@s, d@s exluíd@s, OREMOS.

QUE NOS ABRAMOS Á TÚA XUSTIZA

Polas nosas comunidades, para que nunca deixemos de lado de lado a quen ten menos e está máis precisad@ da nosa axuda: @s enferm@s, @s parad@s, @s vell@s, @s que están sos; senón que pola contra, eles sexan o centro do noso vivir e do noso actuar, OREMOS.

QUE NOS ABRAMOS Á TÚA XUSTIZA

Por cada un e cada unha de nós, que hoxe estamos aquí convocad@s pola Palabra e polo Pan de Vida, para que nunca esquezamos que a nosa fe ten unha dimensión social que nos debe abrir á xustiza, á solidariedade, a compartir cos demais o que somos e temos, OREMOS.

QUE NOS ABRAMOS Á TÚA XUSTIZA

Deus, que en Xesús pronuncias unha palabra radical sobre a imposibilidade de servirte a Ti e aos cartos, axúdanos a sermos radicais tamén e a traballar por unha economía sometida ás leis da ética e do amor. PXNS.


PARA A REFLEXIÓN

O CAMIÑO DA SOLIDARIEDADE

Xesús, Mestre bo,

ensínanos o camiño para vivir solidariamente.

Axúdanos a convertir o noso corazón duro

nun corazón sensible e cercano a todas as persoas que sofren.

Ensínanos a saber descubrir a dor, o sufrimento e as necesidades dos demais.

Danos a sinxeleza precisa para conmovernos diante do próximo

e para acudir na súa axuda.

Que non sexamos mesquiños na nosa entrega,

que aprendamos a dar todo o que temos: as nosas cousas, o noso tempo, o noso esforzo, a nosa vida enteira, para que os outros vivan máis e mellor.

Axúdanos a ter compaixón, que non é lástima,

senón solidariedade activa e compromiso co outro:

sentir con el, padecer con el, movilizarnos desde adentro para saírmos ao seu encontro.

Deixar os propios intereses para atender os dos outros.

Aprender a dar, antes que pedir e que recibir.

Ensínanos a ser solidari@s,

a vivir o amor de verdade,

a construír a xustiza e o Reino.

(Marcelo A. Murúa)

CANTOS

ENTRADA: Fagamos da Misa unha festa

LECTURAS: Xesús chamado amigo

OFERTORIO: Benaventurados

PAZ: Que veña a paz

COMUÑÓN: Unha xuntanza de amor

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel