Ir al contenido principal

Ser testemuñas para transformar

SÓ SENDO TESTEMUÑAS SEREMOS QUEN DE TRANSFORMALO TODO


PÓRTICO

A televisión, a radio, están cheas de persoas que falan da súa vida, persoas con grandes calidades ou con outras non tan grandes, persoas que son alegres, que nos din o que temos que facer, como temos que ir á moda, como temos que enfrontarnos á vida... Pero quizá non nos damos conta de que estamos fartos desas persoas, fáltannos persoas comprometidas, persoas que non pensen só en si mesmas, persoas que antepoñan o “noso” ao “eu”,fáltannos testemuñas que coa súa vida sexan un referente para nós.

Pois a celebración de hoxe chámanos a ser esas testemuñas. Chámanos a que coa nosa vida reflexemos a vida de Xesús, chámanos a que levemos a paz de Xesús a tod@s de balde, xenerosamente, sen medir consecuencias e sen ter medo.

Que a celebración de hoxe nos faga ser testemuñas valentes no medio do mundo.

PERDÓN

  • Porque moitas veces cremos que por nós mesmos, sen contar cos demais ou incluso desprezándoos, podemos chegar a ser bos cristiáns. SEÑOR, QUE SAIBAMOS SER TESTEMUÑAS.
  • Porque somos anunciadores de malas novas, de desastres, porque a relixión que vivimos prohibe e non libera e negativa e non valora o positivo que temos tod@s. CRISTO, QUE SAIBAMOS SER TESTEMUÑAS.
  • Porque o “noso” sempre é o mellor, o único perfecto, e non contamos coa pluralidade do Espírito que fomenta na Igrexa, na sociedade e na familia distintas formas de pensar e actuar. SEÑOR, QUE SAIBAMOS SER TESTEMUÑAS.

REMUÍÑO

· Testemuñas. Hai poucos domingos celebrabamos a festa de Pentecoste, a festa do Espírito. É este mesmo Espírito o que nos capacita para a misión como fixo cos apóstolos. Tamén nos como cristiáns estamos chamados a ser testemuñas do actuar de Xesús na nosa vida, amosando a ledicia da fe a tódalas persoas. E como testemuñas podemos resaltar:

- Somos enviados: É o mesmo Xesús quen nos envía. Se isto é así miremos para dentro e descubramos como pretendemos, as mais das veces, ser nos os protagonistas, levar o proveito do que facemos e dicimos. Recordemos que somos enviados no nome de alguén, Cristo sobrando polo tanto os personalismos, o “eu fágoo así” “eu síntoo así”... e polo tanto teremos que fuxir da idolatría que moitas veces nos profesan as persoas, lembremos que xa san Paulo no lo dicía, somos de Cristo.

- Sen moita equipaxe: Hoxe Xesús insístenos nisto. Quitemos o lastre que nos impide subir, despegarnos da terra. Quitemos os prexuízos, as malas intencións, os segundos pensamentos, a mentira, a calumnia, a cerrazón de ideas, o pensamento único, o ter a razón sempre, o egoísmo,... metamos na mochila so o necesario para o camiño: alegría, convencemento, austeridade, autenticidade, escoita, diálogo, comprensión, gañas de traballar e de transformar este mundo. Necesitamos, á luz da Palabra, raspar o que se nos pegou ao longo dos anos,... é que sempre se fixo así,... eu non o entendo pero fágoo. Fomos acumulando tradicións, xeitos de ver o mundo e as persoas que cremos que son para sempre e non deixaron de ser recetas para un tempo pasado pero que para hoxe non teñen senso,... Renovación.

- De dous en dous: Xesús mandounos en grupo, para compartir o traballo pero tamén para dicirlles que o anuncio é algo comunitario, que pertencen a un grupo mais grande. Por iso somos testemuñas dentro da Igrexa, como transmisores que algo que recibimos pero que non é noso. Así en comunidade e potenciando o comunitario construiremos o Reino: un reino de colaboración, un reino do compartir, un reino onde a xustiza e a fraternidade se constrúa entre tod@s, un reino onde a paz sexa o resultado da colaboración e do amor de tod@s. Sendo hoxe en día necesario, xa que o común resaltase, dar testemuño de unidade, de colaboración, de amor.

· Dende a docilidade. Xesús invítanos a ser dóciles, sen impoñer cargas nin ideas, comprendendo e acollendo a quen pensa diferente ca nós nunha sociedade plural e multirracial. De aí que non se entendan certas mostras de poder e de prepotencia por parte da Igrexa, ameazas veladas,... que lonxe estamos da docilidade que nos mostra Xesús! Acaso non somos a Igrexa dos humildes, dos que non teñen voz, dos que están afastados da sociedade? Pero isto non ten que levarnos a caer na tentación de quedar calados, de quedar sen denunciar inxustizas dende as actitudes de Xesús e dos profetas. Sendo hoxe en día necesaria esa denuncia profética, xa que o mundo e as persoas necesitan testemuñas comprometidas e comprometedoras.

Que a celebración de hoxe nos faga ser conscientes de que o noso compromiso é unha urxencia da nosa fe.


ORACIÓN DA COMUNIDADE


Pai ,ti ensínasnos decote a ser as túas
testemuñas no medio do mundo. Pedímosche que escoites a nosa oración e nos deas azos para a misión. Respondemos:

PAI QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR.
  • Pola Igrexa, para que tiremos o lastre que nos sobra: a incomprensión, a cerrazón de ideas, os crernos os bos,.. e sexamos portadores de ilusión e esperanza. OREMOS:

PAI QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR.

  • Polas nosas comunidades para que sexan comunidades vivas, ilusionantes e ilusionadoras, e transmitan a todos a ilusión por vivir, por traballar e facer do mundo un fogar para tod@s. OREMOS
PAI QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR.
  • Por todos nós para que dende o respecto, a acollida, o diálogo, a comprensión, a escoita, fagamos da nosa vida un testemuño da vitalidade da fe que transforma situacións persoas e estruturas. OREMOS:
PAI QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR.

Pai, grazas porque nos fas recoñecer a nosa limitación e descóbresnos como portadores dunha gran mensaxe. Concédenos ser testemuñas auténticas do teu Reino. Por Cristo noso Señor.

REFLEXIÓN

Oración da testemuña.

É hora de ser as túas testemuñas, Señor.
É hora de construír xuntos a civilización do amor.
É hora de saír ás prazas e cidades como irmáns e irmás.
É hora de facer do mundo un arco da vella de unidade cheo de cores.

É hora de anunciar a vida dende a vida feita festa.
É hora de berrar ao mundo das persoas a túa salvación.
É hora de gritar como voceiros da alba a homes e mulleres,
que o Crucificado resucitou, e o mundo sabe a redención.

É hora de vivir na luz e de abrir camiños sen fronteiras.
É hora de darse a man e facer un coro grande con tod@s.
É hora de dicir aos medos@s, non temades, tede ánimo.
que o mundo, o corazón do mundo, vive en Resurrección.

É hora de xuntarnos como amigos nun so pobo.
É hora de marchar unidos sementando a paz e o amor.
É hora de chamar a tod@s irmáns e irmás.
É hora de vivir en harmonía, en lazos de irmandade e comuñón.

Que así sexa.

CANTOS

Entrada: Que ledos hoxe estamos.

Lecturas: O Señor é o meu pastor.

Ofertorio: Sede o sal.

Comuñón: Ide e pregoade.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel