Ir al contenido principal

A festa da Comuñón (Trindade)

A festa da Comuñón: Creo nun Deus que Elixe, Envía e Acompaña

Pórtico

A globalización, mundo sen fronteiras nin Estados, vainos facendo caer na conta de que cando dicimos pluralidade, sexa relixiosa, política, cultural, laboral, lingüística ou social, non estamos a falar de memoria ou en abstracto, senón que é unha realidade, unha vivencia coa que topamos cada día nas rúas, no traballo, na escola, nos sitios de lecer, nos templos... A festa de hoxe, a Trindade, quere pornos de manifesto que Deus, o Deus do Evanxeo, a quen lle rezamos e no nome de quen nos reunimos, non é excluínte ou elitista; ao contrario, é un Deus de tod@s e para tod@s, que se nos vai mostrando coma un Pai que quere aos seus Fill@s e @s acompaña coma Vento enfortecedor.

Que a celebración que agora comezamos nos abra a esta forza do Deus que non quere camiñar só.

Perdón

· Por non estar dispost@s a superar prexuízos que nos fan crer que só nós, ou os que pensan coma nós, son os elixidos de Deus, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á PLURALIDADE.

· Por non acabar de entender que o mundo non é de ninguén e é de tod@s, e que as diferenzas e separacións poñémolas as persoas e non Ti, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á NA PLURALIDADE.

· Por non querer darnos conta que só abríndonos á diversidade de quen ten pensamentos e formas de entende-las cousas distintas a nós, conseguiremos enriquecernos e medrar humanamente, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á PLURALIDADE.

Remuíño

· A Sabedoría dun Deus non excluínte (A Festa da Trindade).:Desde sempre estivemos no pensamento, no querer, no facer de Deus. Porque nos pensou, quixo que estiveramos no mundo, e púxoo todo á nosa disposición. É verdade que nós moitas veces non somos capaces de velo ou comprendelo, pero El está aí. Outras veces sabemos que está, pero nós rexeitámolo; pero El segue estando aí; incluso cando o negamos, El non quere irse. Simplemente está. Esa é a súa grande sabedoría: acompañarnos, non deixarnos solos, facerse sempre presente. E todo o foi pensando para nós, para o noso gozo e disfrute. Que mágoa cando nós trabucamos o que El quixo!. Que mágoa cando non somos capaces de recoñecelo nos irmáns!. Que mágoa cando, ignorándoo a El, somos capaces de facer do mundo non un bosque cheo de árbores frondosas e cheas de vida, senón un monte queimado imposible de recuperar!. Todo o foi pondo nas nosas mans: a dignidade, a liberdade, o amor, a xustiza, a solidariedade...por que nos custa tanto entendelo?. Por que nos resistimos a sementar alí onde estamos, sabendo poñer mans e corazón, canto fai que ninguén se sinta estraño nin maltratado nos seus dereitos, na súa dignidade, no seu ser fill@ de Deus.

· Que admirable é o teu nome (No centro da creación): Resúltanos difícil entender isto. Por moito que nolo digan, a pesares das moitas veces nas que o temos escoitado, seguimos sen acabar de entender, ou de querer entender, que o centro de todo o que houbo, hai e seguirá habendo no mundo non pode estar máis que na persoa -somos feitos á súa imaxe-. Porén, se miramos cómo facemos as cousas, qué decisións se toman os que rexen os Concellos, os países, ou as institucións internacionais, parece que moitas das veces non é buscando a centralidade e o servizo á persoa a razón pola que se fan acordos ou se deciden as cousas. Non se serve ao ben común, senón ao interese, ou aos intereses dos que toman esas decisións; por iso é importante que, os cristiáns, tomemos conciencia de que somos cidadáns do mundo, desde o compromiso co mundo que temos máis preto: barrio, parroquia, Concello... e non permitamos que as decisións en favor duns poucos apaguen a forza e a luz dun mundo que foi creado para tod@s, e no que a fe ten que ser forza para a loita, e espertar para o compromiso. Pois só actuando así estaremos respondendo ao que Xesús nos deixou como tarefa: facede do mundo a casa de tod@s. Neste camiñar nin seremos os únicos nin estaremos solos, o Espírito, ese grande descoñecido para moitos dos que nos chamamos cristiáns, vai estar con nós, para que avancemos e saibamos por a nosa vida a favor dos outr@s, e deste xeito converteremos esta nosa causa na causa de Deus. El xa nolo dixo: “non estaredes solos”.

· Para poder asumir esta tarefa, para ir descubrindo cál ten que ser a nosa misión alí onde esteamos, temos que perder os medos e comezar a vivir a fe non solo cara dentro, como se fose algo exclusivo a levar a cabo dentro dos templos. Se quedamos nas sancristías, como poderemos ser sal e luz?. Se reducimos a fe a prácticas individuais e intimistas, como conseguiremos ser fermento no medio do mundo?. Se o medo é capaz de vencer á frescura que nos propón a mensaxe, como non acabar perdendo o sentido e a actualidade que hoxe en día segue tendo manifestarse crente?. Porque paga a pena, porque non é algo do pasado, porque é necesario, e tamén é a nosa obriga, deixémonos guiar pola luz que nos mostra que Deus é comuñón. Hai moit@s que agardan unirse a nós, non @s defraudemos.

Oración da comunidade

Abramos o noso corazón a Deus, para que alente e acompañe a oración que agora imos compartir, e digámoslle:

Que nos deixemos levar do vento do Espírito

· Pola Igrexa, para que non se peche en formas e comportamentos inmobilistas, senón que saiba abrirse a comprender a nosa sociedade que busca sentido e espera de nós propostas cheas de esperanza e cargadas de entusiasmo. Oremos.

Que nos deixemos levar do vento do Espírito

· Polas nosas comunidades, para que saibamos manter os nosos sentidos atentos e abertos, sempre dispostos a integrar nelas persoas e propostas que leven a traballar por facer presente de xeito gozoso e alegre a mensaxe de Xesús. Oremos.

Que nos deixemos levar do vento do Espírito

· Por nós, brazos, boca e corazón de Deus no mundo de hoxe, para que venzamos a comodidade de reducir a fe a vir á celebración ou a participar en procesións, e nos poñamos en marcha para que canto@ esperan compañía, ánimo e sorriso gratuíto e solidario os atopen en nós. Oremos.

Que nos deixemos levar do vento do Espírito

Grazas, porque hoxe queres mostrarnos que só desde a unión plural e aberta, podemos camiñar na unidade e na verdadeira comuñón. P.X.N.S. Amén.

Reflexión

Señor Xesús, fainos unha comunidade aberta, confiada e pacífica,

invadida polo gozo do teu Espírito Santo.

Unha comunidade entusiasta, que saiba cantar a vida,

vibrar diante da beleza, estremecerse diante do misterio
e anunciar o Reino do amor.

Que temos a festa no corazón,

inda que sentimos a presenza da dor no noso camiño,
porque sabemos, Xesús resucitado,
que ti venciches a dor e a morte.

Que non nos acovardan as tensións
nin nos afogan os conflitos que poidan saír entre nós,
porque contamos -na nosa debilidade- coa forza creadora e renovadora do teu Espírito Santo.

Regala, Señor, a esta familia túa unha grande dose de bo humor
para que saiba desdramatizar as situacións difíciles
e sorrir abertamente á vida.

Fainos expertos en desfacer nos e romper cadeas,
abrir sucos, curar feridas e manter viva a esperanza.

E concédenos ser, humildemente, nun mundo abatido pola tristeza, testemuñas e profetas da verdadeira alegría.

Cantos

Entrada.- Camiñarei ( Can.Tui-Vigo p.4)

Lecturas.- Canta o sol, canta o mar ( can. Tui-Vigo p. 22)

Ofertorio.- Na nosa terra

Comuñón.- Gracias, Señor, graciñas

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel