Ir al contenido principal

Esas pequenas cousas da vida (Xoves Santo)

Esas pequenas cousas que van tecendo toda unha vida…

PÓRTICO

Xuntámonos esta tarde nun ambiente de festa para celebrar non só un aniversario, senón a presenza viva e cercana do Señor.

Na súa despedida, Xesús non lle deixou aos seus discípulos nin un catálogo de normas que resumise o que debían crer, nin un código artellado de moral que fixara o que debe practicarse… nin tan sequera (mal que lles pese a algúns) un organigrama que determinara cómo e quén debía organizar a Igrexa. Confiou na comunidade, guiada polo Espírito.

Porén, Xesús si deixou un xesto sinxelo como memorial (compartir o pan) e un xeito de vivir (o servizo cara aos demais); que hoxe lembramos dun xeito especial.

Que a celebración que agora comezamos nos axude a facer memoria viva da súa presenza entre nós.

O PERDÓN

  • Porque nos gusta mandar, porque nos custa servir e preferimos ser servid@s, porque corremos cara os postos de prestixio para sentírmonos superiores aos demais, SEÑOR, LÁVANOS COA TÚA MISERICORDIA.
  • Porque reducimos a Semana santa ao folclore, sen darnos conta de que a entrega de Xesús é algo novo, SEÑOR, LÁVANOS COA TÚA MISERICORDIA.
  • Porque con moita frecuencia facemos o que non queremos e queremos o que non estamos dispost@s a facer, SEÑOR, LÁVANOS COA TÚA MISERICORDIA.

REMUÍÑO

DÚAS ENTREGAS: Na base do que celebramos hoxe hai dúas entregas de signo ben distinto e de resultados opostos. Por unha banda está a entrega de Xudas, detrás da cal están, coma case sempre, unhas ganancias, un interese económico…A diario, coma entón, as persoas son vendidas por unhas moedas e o resultado é sempre o mesmo: egoísmo, falla de solidariedade, receos, xenreiras, envexas… O noso corazón vaise convertendo nun terreo seco, no que medran os toxos cheos de espiñas. A outra entrega é a de Xesús, que non busca o interese, os cartos, as ganancias… senón que dándose El mesmo énchenos de vida.

Venderse ou darse, o interese ou o ofrecemento gratuíto; ese é o binomio que se nos plantexa a cada un e cada unha de nós. Se ante a imaxe de Xesús que se nos dá non tomamos en serio a nosa conversión, se somos incapaces de poñernos no seu lugar, haberá que pensar que temos que traballar arreo para converter o toxal nun campo que dea froito abundante.

UN DEUS QUE SE FAI PAN: Porque non nos confundamos: é nas cousas pequenas onde Deus se fai presente. Hoxe conmemoramos que nos quere tanto que quedou con nós facéndose pan. Quixo valerse deste sinxelo alimento para significar o seu amor ás persoas, para saciar a súa fame. O noso Deus alimenta as nosas vidas, enfortece aos débiles, conforta o corazón, fainos medrar e xunta aos invitad@s á súa mesa… coma o pan. Por iso, o que come deste pan aliméntase de Deus, énchese da súa vida, convértese no seu templo. E por iso mesmo o que come deste pan ten que amosar na súa vida as mesmas actitudes de Xesús: misericordios@, solidari@, libre, liberador, paciente, entregad@... Porque non se pode comer o corpo de Cristo e vivir de costas ao irmán e á irmá, pechad@s en nós mesm@s.

UN DEUS QUE SE FAI SERVIDOR DE TOD@S: E se o noso Deus é o pan que se deixa partir ata dar a súa vida, entón @s que comemos deste pan sentiremos a urxencia da caridade, que nos chama ao compromiso de dármonos, servindo aos demais. O xesto do lavatorio dos pés que vimos de escoitar ven acompañado dunha serie de feitos que cómpre deternos a analizar. Para lavar os pés hai que erguerse da cadeira e da situación na que nos atopamos, hai que saír da comodidade e da instalación, hai que levantarse da mesa ben servida. E tamén hai que quitar o manto, despoxarse de tantos apegos que atan e estorban. Para lavar os pés hai que cinguirse e estar en forma, quitar os aneis e as xoias, poñerse á altura dos criados. E haberá que aprender ben o oficio, capacitarse axeitadamente para que o servizo non só sexa agarimoso, senón eficaz e liberador. Asemade, para lavar os pés hai que utilizar a auga sinxela e corrente, hai que aceptar as mediacións naturais, sen esperar intervencións milagreiras, hai que agradecer as posibilidades que nos ofrece a técnica, e hai que agradecer a marabilla que supón cada un dos elementos naturais que Deus pon ao noso alcance.

Unha comunidade cristiá verdadeira defínese pola súa capacidade de servizo e non pola grandeza das súas estructuras. Sentirse irmán e irmá d@ outr@ leva a sentir a ledicia do servizo; que só será humillación se interiormente nos cremos máis grandes que @ irmán ao que servimos. O servizo vivido desde a fraternidade fai de cada un e cada unha de nós outr@ Xesús.

RECIBÍN UNHA TRADICIÓN, QUE VOS TRANSMITÍN: A eucaristía é memoria e actualización da entrega de Xesús por tod@s nós. Unha entrega que se realiza ano tras ano, unha memoria que é viva que non se queda no recordo duns feitos pasados e que moitas veces os cristiáns así o damos a entender. Que sentido ten, celebrar estes días, ir nas procesións, vestirse de saio e capuchón, levar esta imaxe ou a outra, se non reflexamos na nosa vida a entrega de Xesús?. Sen darnos conta celebramos a morte dun home hai moitos anos. Paulo invítanos a actualizar esa entrega de Xesús na nosa vida, unha entrega que é eucaristía, que é don, que é amor e que hoxe faise actual presente.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Na invitación que a celebración de hoxe nos fai a sentir a presenza viva do teu amor, dicimos xunt@s:

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO

  • Pola Igrexa (xerarquía, relixios@s e leig@s), para que nunca esquezamos que teremos autoridade cando sexamos servidores de tod@s, cando poñamos o que somos e temos ao servizo dos demais, cando sirvamos aos máis necesitad@s, cando descubramos n@ outr@ (aínda que non sexa dos nos@s) a Deus, OREMOS.

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO.

  • Por todas as persoas que teñen poder, para que nunca esquezan que o seu é ser servidores de tod@s, buscando o ben común, deixando atrás intereses persoais, ansias de enriquecemento ou considerarse superiores aos demais, OREMOS.

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO.

  • Hoxe que celebramos o día do amor fraterno queremos ter presente na nosa oración dun xeito especial a todas aquelas persoas que, facendo seu o mandado do amor de Xesús, adican o seu tempo ao traballo voluntario, solidario, desinteresado e gratuíto en Cáritas ou en calquera outra institución ao servizo do traballo cos máis pequenos e esquecidos; para que nunca perdan a ilusión e sempre atopen o noso ánimo e alento, OREMOS.

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO.

  • Tamén queremos recordar nesta oración dun xeito especial a todos os curas das nosas parroquias, para que sempre sirvan ás comunidades que lles confiaron con ilusión, cercanía, valentía e xenerosidade, OREMOS.

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO.

  • Polas nosas comunidades, para que entendan que no amor, na entrega, no diálogo, na dispoñibilidade, e no servizo ás persoas de todo credo, ideoloxía ou raza, está a esencia da súa fe. OREMOS.

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO.

  • Por nós, para que entendamos que cos capitais de Deus non se especula nin se comercia, senón que somos amad@s para amar, somos servidores para servir, somos regalad@s para compartir, e que Cristo entrégase para que nós nos entreguemos, OREMOS.

    QUE TRANSMITAMOS FIELMENTE O TEU MANDATO.

Grazas, Señor, por ensinarnos a descubrirte no pequeno e sinxelo de cada día. Fai de nós servidores dos irmáns e das irmás. PXNS.

SIGNO DO OFERTORIO

No vivir cotián experimentamos o doce e o amargo, a ledicia e a tristura, a escuridade e a luz, o toxo e a flor. Nos nesta tarde queremos presentarlle ao Señor estes contrastes da nosa vida para que dende o amor vaiamos superando o que nos impide disfrutar con plenitude da túa presenza solidaria na nosa vida, familia, barrios e parroquias.

ESPIÑOS:

  • Soberbia
  • Envexa
  • Violencia
  • Mentira
  • Xenreira
  • Inxustizas.

FLORES:

  • Solidariedade
  • Amor
  • Servizo
  • Diálogo
  • Tempo noso para os demáis
  • Coherencia

PARA A REFLEXIÓN

SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que aprenda a perdoar, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que saiba compartir, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que me acostume a lavar os pes, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que tenda a man a tod@s, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que poida cargar con tod@s, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que chegue a ser eucaristía, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

Para que aprenda a amar coma Ti, SEÑOR, AUMENTA O MEU AMOR:

CANTOS

Entrada: Que ledos hoxe estamos

Lavatorio dos pes: Arpexios

Ofertorio: Recibe Señor

Comuñón: O amor é o meirande.

Traslado: Quédate Señor connosco

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel